ความร้อนใจทำให้พีชญาเดินตามหานับดาวท่ามกลางผู้คนมากมาย แม้ว่าจะเป็นตลาดที่ไม่มีความใหญ่มากแต่กลับมีซอกซอยลึกลัดเลาะเข้าไปทำให้ยากต่อการค้นหา
"น้องนับดาว หนูไปอยู่ที่ไหน"ความมืดเริ่มปกคลุมซึ่งทำให้ยากต่อการตามหา แต่พีชญาไม่ลดความพยายามแม้ว่าตอนนี้นั้นเธอจะรู้สึกเหนื่อยมากก็ตาม
การพลัดหลงในต่างถิ่นทำให้นับดาวเกิดอาการหวาดกลัวเช่นกัน กว่าจะรู้ตัวว่าพีชญาไม่ได้เดินตามมาก็ตอนที่เธอเดินลึกฝ่าฝูงผู้คนเข้ามาด้านใน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้จัดการส่วนตัว และตอนนี้เธอเองก็กำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเน้นไปทางชายฉกรรจ์ ใบหน้าอ่อนหวานตามฉบับสาวเอเชียและไหนจะหุ่นเพรียวมีส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้ชุดเดรสสีพีชฟูฟ่องยาวคร่อมเท้าเดินก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง สายตาสอดส่องหาร่างของผู้จัดการส่วนตัวสลับกับหลบสายตาของชายชาวอาหรับที่กำลังมองมายังเธอราวกับจะกลืนกิน
"พี่พีช นับดาวขอโทษ"เสียงเล็กเอ่ยก
