ตอนที่5 มอมเหล้า2

1030 คำ

นางเป็นสมุนของหงซือกวนที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลองค์หญิงเหม่ยหลิน เขาที่เป็นคนขององค์หญิงเหม่ยหลิน จึงได้รับการดูแลจากนางด้วยเป็นอย่างดี พวกเราร่วมเดินทางรอนแรมด้วยกันหลายคืน มีนางคอยทำอาหารให้กิน นางดูแลทุกคนอย่างใส่ใจ รวมถึงเขาที่ทะเลาะกับนางทุกวัน กระทั่งกลับเข้าเมือง นางก็แฝงตัวเป็นอนุในนามของเขา เพื่อคอยสอดส่องดูแลองค์หญิงเหม่ยหลิน และเมื่อเหม่ยฮว๋าภรรยาพระราชทานของเขาลอบคบชู้ นางเองก็รู้ แต่ไม่นำมาเป็นอาวุธร้ายทำลายเขา ทั้งๆ ที่เราเรียกได้ว่าเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันก็ว่าได้ แต่นางกลับดูแลเขาดียิ่งกว่าเดิม นางใส่ใจความรู้สึกของเขา กลัวว่าเขาจะเสียใจ จึงไม่ปริปากบริภาษเขาแม้ครึ่งคำ ทุกวันที่กลับเข้าบ้านมา เขาจะได้เห็นนางนั่งปักผ้ารอเขา ได้ยินเพียงคำว่า ‘กลับมาแล้วหรือ’ ‘หิวหรือไม่’ ‘กินข้าวกัน’ แล้วเราก็ทะเลาะกันด้วยตะเกียบบนโต๊ะอาหาร แต่กระนั้นทุกการกระทำของนางกลับเต็มไปด้วยความนุ่มนวลใส่ใจ เรื่องราวเหล่านี้ นางคงไม่รู้ตัวว่า มันยิ่งใหญ่เพียงใด และยิ่งไม่รู้ตัวว่า ทำให้เขารักนางได้จนหมดใจ หลังจากถูกจับแยกจนห่างกันเนิ่นนานหลายเดือน คืนนี้! หยวนจงผู้นี้ จักทำให้ฟางหลันเป็นของเขาให้จงได้! ภายในห้องพักของโรงเตี๊ยมร้อยห้อง มีกลิ่นหอมของสุราแทรกอยู่ทุกอณูในบรรยากาศ ร่างสูงสง่าในชุดคลุมเปิดแผงอก กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนดื่มเหล้าอยู่บนเตียงอุ่นอย่างหมายมาด นัยน์ตาคู่คมดำขลับเผยประกายวูบวาบชั่วร้าย มากไปด้วยแผนการที่หมายจะจับนางมารนามว่าฟางหลันกลืนกินให้หนำใจ ในเมื่อเขาขอนางแต่งงานแล้ว แต่นางกลับบิดพลิ้วเก่งนัก เขาจะให้นางไร้หนทางปฏิเสธได้เลย หึ! หยวนจงนั่งดื่มเหล้าเคล้าแสงเทียนอยู่บนเตียงใหญ่โดยที่สายตาคมกริบมองไปทางประตูห้องตลอดเวลา เพื่อรอเหยื่อในห้วงปรารถนาให้เข้ามาติดกับ! ชั่วครู่ต่อมา เสียงฝีเท้าแผ่วเบาแต่มั่นคงของผู้ที่ถูกรอคอยด้วยแผนการอันชั่วช้าของหยวนจงก็ดังขึ้นตรงหน้าห้องพัก ตามด้วยเสียงเปิดประตูและปิดประตูดังแกร๊ก พาให้มุมปากหยักได้รูปของแม่ทัพหนุ่มพลันยกโค้ง สายตาคมดำหรี่มองไปยังกาเหล้าที่ใส่ยาบางอย่างเอาไว้ ตามแผนการที่ปรารถนาจะผูกมัดใครบางคน ยานี้มีชื่อว่า ‘เหมันต์ครวญวสันต์คราง’ แค่ชื่อก็รู้แล้วว่ามีไว้เพื่อการใด... หยวนจงนับเป็นบุรุษที่เรียกได้ว่าร้ายกาจมากนัก ทั้งในสนามรบและในสนามรัก ฟางหลันย่อมประจักษ์ หากแต่นางไม่คิดถือสา “มาแล้ว” หญิงสาวเดินเข้าห้องมาพร้อมเสียงหวานสดใสพร้อมผ้าปักหลายผืน มีรองเท้า และภาพวาดด้วย นางเดินมาที่ร่างสูงบนเตียงนอน แล้วยื่นทุกสิ่งในมือให้ “ของท่าน” ฝ่ามือหนาใหญ่ของหยวนจงรับเอาไว้ทั้งหมดด้วยหัวใจที่อุ่นวาบไปทั่ว ของใช้เหล่านี้มีเพียงนางที่ทำให้เขาด้วยความใส่ใจ มิใช่ทำตามหน้าที่หรือล่อลวงกัน แล้วจะไม่ให้เขาชอบนางได้อย่างไร ชายหนุ่มนำสิ่งของแทนใจของฟางหลันมาวางเอาไว้ที่โต๊ะเล็กข้างหัวเตียงแล้วดึงมือนางให้นั่งลงด้วยกัน ก่อนจะเริ่มกระทำตามแผนการที่คิดไว้ โดยการรินเหล้าใส่จอกให้นางแล้วยื่นขึ้นหน้าพลางชักชวนให้ดื่มด้วยกัน “คืนนี้เดือนสว่าง จันทรางามเด่น มิทราบว่าแม่นางคนงามจะยื่นไมตรีร่ำสุราเพื่อเสวนาพาทีกับข้าผู้เดียวดายได้หรือไม่?” ประโยคหวานหยดพร้อมนัยน์ตาคมปลาบที่บัดนี้หยาดเยิ้มเหลือเกินของหยวนจง ทำเอาฟางหลันถึงกับอึ้ง กะพริบตาเบาๆ สองที “ท่านเมาเสียแล้วรึ?” หญิงสาวถามด้วยสีหน้าใสซื่อ นางแค่เอาถาดข้าวไปเก็บแล้วรีบกลับมาหาเขาภายในเวลาเพียงเค่อเดียว ไยคออ่อนนักเล่า! หยวนจงขมวดคิ้วมุ่น นึกขัดใจขึ้นมา คำพูดที่เขาเอ่ยล้วนออกมาจากใจ นอกจากไม่เชื่อแล้วยังกล่าวหากันว่าเมาเสียได้! แม่ทัพหนุ่มเอ่ยเสียงเครียด “ชายชาตินักรบเช่นหยวนจงหากเมาเหล้าได้ง่ายดาย คงไม่แคล้วปราชัยในการศึกแล้ว” นางกำลังทำเขาหมดอารมณ์! ฟางหลันได้ฟังถึงกับหัวเราะออกมา “แสดงว่ายังไม่เมา” “ใช่แล้ว! จะดื่มหรือไม่ดื่ม” ชายหนุ่มช่างใจร้อนนัก เขาอยากรักนางจะแย่อยู่แล้ว หญิงสาวเอื้อมมือขึ้นรับจอกเหล้าจากมือเขาแต่โดยดี ชายหนุ่มถึงกับมองตามด้วยสายตาพราวระยับ คาดหวังล้นอก ทว่านอกจากฟางหลันจะไม่ดื่ม ยังนำจอกเหล้าของนางและของหยวนจง รวมทั้งกาเหล้าของเขา ยกไปวางยังอีกโต๊ะหนึ่งที่ตั้งอยู่ไกลๆ “...!?” ชายหนุ่มนิ่งอึ้งในบัดดล นางรู้หรือว่าเขาวางยา!? อันที่จริงฟางหลันผู้นี้ มิได้รู้ดีถึงเพียงนั้น นางรู้นิสัยหยวนจงดี ว่าเขานั้นร้ายกาจปานใด หากแต่นางมิอาจรู้ว่าคืนนี้เขาจะวางยาปลุกกำหนัดนาง หญิงสาวเพียงต้องการนำเหล้าที่นางหมักเองกับมือให้เขาได้ลิ้มชิมรสก็เท่านั้น “ข้าคิดเหล้าสูตรใหม่แล้วหมักรอท่านนานหลายเดือน” ฟางหลันกล่าวคำพลางเดินกลับมาหาหยวนจง ที่กำลังนั่งอึ้งอยู่บนเตียงนอน พร้อมกาเหล้ากระเบื้องเคลือบอันใหม่และจอกเหล้าใบใหม่สองจอก ที่นางถือติดมือมากับผ้าปักของเขา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more