คลับเชอร์รีน
1196 คำ
“เชอร์ แกได้กินข้าวกินปลาบ้างมั้ยเนี่ย ทำไมดูผอมแบบนี้”
เสียงเมษาเอ่ยทักร่างผอมบางของเพื่อนด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยออกมาจากใจ
“กินอยู่แก แต่มันก็กินได้ไม่ค่อยเยอะ”
เชอร์รีนตอบไปตามความจริง ผ่านมา กว่า 2 สัปดาห์ที่เธอเสียสามีไปถึงแม้จะเริ่มทำใจได้แต่ร่างกายมันก็ไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่นักเธอทานข้าวได้น้อยลง แต่ถึงเธอจะผอมลงออร่าความสวยมันก็ไม่ได้จางลงไปเลย เธอยังคงสวยสะดุดตาเหมือนเดิม
พวกลูกชายทั้งสองคนข้อร้องอย่างเอาเป็นเอาตายให้เชอร์รีนอยู่ที่บ้านหลังนั้นต่อ เมื่อเชอร์รีนขอกลับไปอยู่กับแม่เชอร์รีนก็ยอมใจอ่อนอยู่ที่บ้านหลังนั้นต่อ
พวกเขาแวะเวียนกันกลับมาดูแลเธอไม่ขาดถึงแม้จะงานยุ่งมากแค่ไหน เรื่องระหว่างแก๊งเธอไม่รู้จริงๆ ว่ามันลงตัวหรือไม่เพราะพวกเขาไม่เคยให้เชอร์รีนรับรู้ อีกใจหนึ่งพวกเขาก็ไม่อยากให้เชอร์รีนต้องเป็นห่วงหรือรู้สึกไม่สบายใจ
เชอร์รีนผู้เคว้งคว้างยิ่งคิดมากถ้าเกิดว่าอยู่คนเดียวภายในบ้านหลังใหญ่โตเธอจึงพยายามไม่ทำตัวเองให้ต้องอยู่คนเดียวและออกมาเจอเพื่อนและใช้ชีวิตให้เร็วที่สุด
.
.
“คืนนี้ฉันจะไปที่คลับพวกแกอยากไปนั่งเล่นก็ไปนะ”
เชอร์รีนบอกเพื่อนๆ และพูดถึงคลับที่อยู่ในความดูแลของเธอ เชอร์รีนถูกมอบหมายให้ดูแลคลับที่ไม่ใหญ่มาก ก็ไม่เชิงมอบหมายหรอกพวกเขากลัวเธอเหงาจึงให้เธอออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้านบ้าง คลับจึงเป็นที่สิงสถิตอีกที่ของเชอร์รีน และบางครั้งเพื่อนๆ ก็จะเข้าไปเที่ยว
คลับเชอร์รีน ใช่ชื่อตรงตัวตามชื่อของเธอเลย เพราะพวกเขาตั้งใจเป็นเชื่อให้เป็นชื่อของเธอ มันฟังแล้วไพเราะดีพวกเขาบอกแบบนั้น
ไนต์คลับสำหรับผู้ใหญ่ที่ถูกออกแบบและตกแต่งให้ออกสไตร์ยุโรป ที่นี่ต้อนรับแต่พวกเมมเบอร์และพวกทรงอิทธิพล แน่นอนว่าการคุ้มกันแน่นหนาจนพวกเขาพึงพอใจ เหนือสิ่งอื่นใดคือมันมีเชอร์รีนอยู่ พวกเขาจึงกำชับอย่างดีให้พวกลูกน้องดูแลที่นี่อย่างดี
วันนี้ก็ยังสวยเหมือนเดิมนะครับคุณเชอร์รีน หนุ่มใหญ่ทรงอิทธิพลที่แวะเวียนมาเที่ยวคลับต่างเข้ามาทักทายหญิงสาวในชุดเดรสสีดำ ถึงแม้คลับนี้จะจ้างผู้หญิงไว้คอยดูแลแขกมากมาย แต่เถียงไม่ได้เลยจริงๆ ว่าเจ้าของคลับอย่างเชอร์รีนเธอสวยและดึงดูดสายตาของแขกไปหมด
“สวัสดีค่ะ ท่านนายพล เชิญที่ห้องรับรองก่อนนะคะ เดี๋ยวเชอร์พาเด็กขึ้นไปให้เลือกค่ะ” เธอเริ่มทำงานคล่องขึ้นและรู้จักแขก รู้วิธีเอาใจแขกด้วยมารยาหญิง
“ถ้าจะให้ดีได้คุณเชอร์รีนขึ้นไปดูแลจะเป็นอะไรที่ดีมากๆ ครับ” ชายหนุ่มรุ่นใหญ่จ้องมองเชอร์รีนในชุดเดรสรัดรูปอย่างไม่วางตา สายตาบ่งบอกว่าอยากกระโจนเข้าหาเต็มทน
“จุ๊ จุ๊ เห็นทีจะไม่ได้นะครับคนนี้ ของรักของหวง” น้ำเสียงทุ้มต่ำชวนวาบหวามเอ่ยขึ้นเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายจ้องมาที่เชอร์รีนอย่างไม่วางตา
“คุณวายุ มาได้ยังไงคะ” เชอร์รีนถึงกับอุทานออกมาเมื่อเห็นหน้าวายุ ที่เธอแทบไม่ได้เจอเขามาทั้งสัปดาห์
“พอดีแวะมาน่ะ คิดถึงเธอ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มกริ่มใส่เชอร์รีนอย่างไม่สนสายตาใคร ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขามันไม่ต้องปิดบังอีกแล้ว
เขาออกตัวแรงอย่างเห็นได้ชัด ลำพังเรื่องเชอร์รีนแต่งเข้าบ้านก็แทบไม่มีคนรู้อยู่แล้วนอกจากคนใกล้ชิดจริงๆ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่พวกเขาจะเนียนในความสัมพันธ์คลุมเครือพวกนี้ต่อ
“เอ้าคุณวายุ ลมอะไรหอบมาครับนี่ยินดีที่ได้พบ” นายพลเอ่ยทักวายุอย่างยินดี เมื่อส่วยที่วายุพึ่งส่งให้ไปมันมากมายมหาศาลจนเขาต้องยอมรับและยอมหยุดคิดเรื่องที่จะให้เชอร์รีนไปรับรอง
“ท่านนายพล เดี๋ยวผมให้เด็กพาขึ้นไปห้องรับรองนะครับ” เขาโค้งให้แขกเบาๆ แล้วพยักหน้าให้บริกรมาดูแลแขกต่อ ส่วนตัวเขาก็อ้อมเข้ามาหลังเคาท์เตอร์เพื่อมาสูดดมกลิ่นหอมจากกายผู้หญิงที่ชื่อว่าเชอร์รีน
ซู๊ดด เขาดมมาที่ซอกคอเธอเบาๆ เล่นเอาสาวจ้าวหน้าแดงและวาบหวามอย่างแรง
“คุณวายุ∼” เธอเรียกเขาเสียงกระเส่ามากๆ เพราะตัวเธอเองก็คิดถึงเขาสุดหัวใจ
“หอมจังเลย คิดถึง” เขากอดเธอจากด้านหลังและสูดดมครั้งแล้วครั้งเล่า เล่นเอาเชอร์รีนถึงกับยืนไม่อยู่ขาสั่นไปหมด
“คุณวายุอย่าทำตัวรุ่มร่ามตรงนี้สิคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” เธอพยายามร้องห้ามคนร่างใหญ่ที่กำลังซุกไซ้เธอไม่หยุดด้วยความเสน่ห์หาและคิดถึง
“งั้นขึ้นห้องกัน ฉันคิดถึงเธอมากเชอร์ เจ้าวายุน้อยก็คิดถึงเธอ” เขายิ้มยกร้ายให้เชอร์รีน บุคลิกเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้ใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำ แล้วปากหวานๆ นั่นทำให้กายสาวได้ยินแล้วอ่อนระทวยคล้อยตามอย่างที่สุด
“เอาแต่ใจตัวเองจังนะคะ พึ่งมาถึงก็สั่งนั่นสั่งนี่” เธอกระเง้ากระงอดงอแงนิดหน่อยแต่ไม่ได้แข็งขืน ยอมให้เขาอุ้มพาไปที่ห้องของเจ้าของคลับอย่างเต็มใจ
หลายครั้งที่เชอร์รีนนอนที่คลับ เพราะมันมีความสะดวกสบายพอสมควรเลยแถมยังมีพนักงานเดินไปมาทำให้เธอไม่เหงา เธอต้องยอมรับว่าอยู่บ้านมันทำให้เธอเหงาหนัก เธอจึงมักมาอยู่ที่นี่เสมอ
ภายในห้องใหญ่ มีห้องน้ำในตัว เตียงนอนหรู โซฟา และเคาท์เตอร์บาร์ในตัว ห้องถูกต้องแต่งไว้อย่างหรูหราให้สมกับเป็นห้องของเจ้าของคลับ กลิ่นอายภายในห้องก็คือกลิ่นจากตัวของเชอร์รีน นั่นมันทำให้วายุตื่นตัวอย่างหนัก เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วจู่โจมเธอทันที
จังหวะสวาทกำลังจะเริ่มบรรเลงอีกครั้งหลังจากที่พวกเขาถูกปลดปล่อยจากฐานะของแม่เลี้ยงและลูกเลี้ยง ตอนนี้ไม่มีอะไรมาขวางกั้นสำนึกชั่วดีอีกต่อไป มีแต่ใจถวิลหาและความรักอย่างยิ่งยวดในทรวงอก
“เชอร์ ฉันรักเธอ”
วายุไม่เกรงกลัวที่จะพูดคำว่ารักออกมาอีกแล้ว สำหรับคนหยาบกระด้างและปากแข็งอย่างเขาเล่นเอาเชอร์รีนเขินจนไปไม่เป็น
“เชอร์ก็รักคุณค่ะ คุณวายุ”
เธอตอบสนองด้วยความเขิน แต่มันกลับทำให้หัวใจคนฟังรู้สึกพองโตแน่นคับอกไปหมด
.
.
คอมเม้นเบาๆ พอให้มีกำลังใจเขียนต่อหน่อยนะคะคนดีของไรท์
ขอบคุณที่อ่านค่ะ รักคุณรี๊ดนะคะ
- ผู้เขียน
