บทที่ 2 เรามาแลกพ่อแม่กันเถอะ (1)
1564 คำ
ท่านประธานตัวน้อยเป็นคนเดินนำและเชื้อเชิญสองแม่ลูกให้เข้ามาในห้องทำงานของบิดา ก่อนจะบอกทั้งสองคนให้นั่งบนโซฟาแล้วพูดว่า ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านของตัวเองได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ เด็กชายปองคุณจำประโยคพวกนี้มาจากบิดา เวลาญาติๆ มาหาที่บ้านจอมทัพมักจะพูดแบบนี้เสมอ
“น่ารักจังเลยครับ ตัวแค่นี้แต่ฉลาดมาก” ช้องมาศเอ่ยชมจากใจจริง เด็กชายตรงหน้ามีความฉลาดหลักแหลมไม่น้อย ดูได้จากคำพูดและความกล้าหาญ
“หล่อด้วยคับคุณน้าคนสวย”
ตัวแสบไม่ปฏิเสธคำชม ปากน้อยยิ้มกว้างพอใจในหน้าตาของตนเองทำเอาคุณน้าคนสวยหลุดขำด้วยความเอ็นดู
เด็กหญิงจันทร์เจ้าขาซึ่งนั่งอยู่ข้างมารดา ก็พลอยหัวเราะไปด้วย บรรยากาศรอบตัวพวกเขาดูอบอุ่นอย่างประหลาด ราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน
“เลิกชวนคุณน้าคุยได้แล้วใจฟู ให้พ่อคุยธุระบ้าง”
จอมทัพส่ายหัวหลังจากบอกลูกชาย ที่มัวแต่ชมตัวเองจนลืมธุระสำคัญ เด็กชายปองคุณหันมาตอบพ่อด้วยอาการขวยเขิน
“ก็ใจฟูชอบคุณน้าคนสวย”
ช้องมาศถือได้ว่าเป็นผู้หญิงหน้าตาดี สมัยเรียนมหาวิทยาลัยมีผู้ชายเข้ามาจีบไม่น้อย แต่เธอมุ่งมั่นตั้งใจเรียนจึงไม่สนใจเรื่องความรัก
คำพูดของเด็กชายปองคุณทำให้เด็กหญิงจันทร์เจ้าขาเกิดอาการหวงแม่จึงคว้าหมับที่แขนกลัวถูกแย่งไป
“ไม่ได้นะ ห้ามชอบแม่แม่ของเจ้าขา ห้ามแย่ง”
ขู่ฟ่อๆ ราวกับจงอางหวงไข่ ก็เจ้าขามีแม่คนเดียวจะไม่ให้หวงได้อย่างไร
“แต่ใจฟูชอบ”
“ไม่ให้ชอบ”
“ไม่ทะเลาะกันนะคะ”
“แม่แม่ขา ใจฟูจะแย่งแม่แม่ไปจากเจ้าขา”
“ไม่ใช่แบบนั้นครับเจ้าขา ใจฟูแค่เห็นแม่แม่ของเจ้าขาใจดีเลยชอบ ตรงมุมห้องมีของเล่นเยอะเลย เจ้าขากับใจฟูไปเล่นด้วยกันตรงนั้นดีไหม”
จอมทัพช่วยอธิบายแทนลูกชาย พลางชี้ไปตรงมุมหนึ่งของห้องทำงาน
เด็กน้อยหันมองตามก่อนจะร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นพลันหลงลืมเรื่องเมื่อสักครู่ไปเสียสนิท
“ว้าวววว ของเล่นเยอะมาก แม่แม่ขาเจ้าขาไปเล่นได้ไหม”
ถึงอยากวิ่งกระโจนเข้าหาบรรดาของเล่น ที่มีจำนวนมหึมามากขนาดไหน แต่จันทร์เจ้าขาก็ยังจำได้ว่าตนเองต้องขออนุญาตมารดาก่อน ถ้าแม่แม่ไม่ให้ไปเจ้าขาก็จะไม่ไป เจ้าขาเป็นเด็กดี เจ้าขาเชื่อฟังแม่แม่
“ไปได้ค่ะแม่แม่อนุญาต แต่อย่าทำของเล่นพังนะคะลูก”
“ค่า เจ้าขาจะทะนุถนอมของเล่น”
“ใจฟูครับ แบ่งเจ้าขาเล่นด้วยนะลูก”
“คับคุณพ่อ ไปเจ้าขาไปเล่นกัน”
เด็กชายปองคุณทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ชวนเด็กหญิงจันทร์เจ้าขาวิ่งไปทางโซนของเล่น ที่จอมทัพจัดทำขึ้นมาให้ลูกตั้งแต่เด็ก เพราะบางครั้งเขาก็ต้องหิ้วลูกชายมาทำงานด้วย จึงจำเป็นต้องมีพื้นที่ให้เด็กซนได้ปล่อยพลังและจินตนาการเต็มที่
ช้องมาศมองตามหลังเด็กสองคน เห็นของเล่นของปองคุณแล้วก็อดสะท้อนในใจไม่ได้ ถ้าเธอรวยก็จะซื้อของเล่นให้ลูกสาวเยอะๆ เหมือนกัน ดูแววตาจันทร์เจ้าขาสิเปล่งประกายไปด้วยความสุขยามที่ได้เห็นของเล่นละลานตาตรงหน้า
“คุณช้องเป็นอะไรไปรึเปล่าครับ ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นช้องมาศมีใบหน้าเศร้าหมอง
หญิงสาวส่ายหน้าก่อนตอบ
“เปล่าค่ะ มาคุยเรื่องขนมดีกว่า เอ๊ะ คุณจอมเป็นเจ้าของบริษัทนี้เหรอคะ” เธอเหลือบไปเห็นป้ายบนโต๊ะทำงานของเขาพอดี ตอนเดินเข้ามาไม่ทันได้มอง อันที่จริงตรงประตูห้องก็มีเขียนบอก
“ครับ คุณช้องมาสมัครงานเหรอ” เขาชวนคุยเพราะไม่อยากให้เธอเกร็ง ช้องมาศเกิดอาการเกร็งจริงๆ นั่นแหละมือทั้งสองข้างที่วางอยู่บนเข่าถึงได้เย็นเฉียบราวกับไปจุ่มธารน้ำแข็งขั้วโลกมา
“...” หญิงสาวไม่ตอบเพราะไม่รู้จะพูดอย่างไร
สวรรค์กลั่นแกล้งกันเหรอ อยู่ๆ ก็ส่งเธอมาคุยกับท่านประธานใครจะไปกล้าอ้าปากพูด เกิดพูดผิดขึ้นมาซวยเลยนะ
ช้องมาศคิดในใจอย่างหวาดหวั่น
“ไม่ต้องกลัวผมหรอกครับ ทำตัวตามสบายได้เลย”
เขาเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร พนักงานในบริษัทเป็นแบบนี้เกือบทุกคน เวลาเจอท่านประธานแทบจะไม่มีใครอยากคุยด้วยทั้งที่เขาก็ไม่ได้ดุ ใครทำงานพลาดก็ตักเตือนอย่างมีเหตุผล น้อยมากที่จะใช้น้ำเสียงเหวี่ยงวีนไม่พอใจ
“...” ช้องมาศยังคงนิ่งพลางประเมินท่าทีจอมทัพไปด้วย
“ผมไม่ใช่คนหยิ่ง คุณช้องทำตัวตามปกติเถอะครับ”
“เอ่อ โอเคค่ะ”
“ตกลงมาสมัครงานใช่ไหมครับ”
“ค่ะ ช้องมาสมัครตำแหน่งเจ้าหน้าที่ประสานงาน”
“คุณช้องเรียนจบอะไรมา”
“เรียนจบเอกภาษาไทยค่ะ”
“จบเอกภาษาไทยแล้วทำไมมาสมัครตำแหน่งเจ้าหน้าที่ประสานงานล่ะ มันไม่ตรงสายเลย”
“จริงๆ ไปสมัครงานหลายที่แล้วค่ะ แต่ช่วงนี้งานหายาก ยังไม่มีที่ไหนรับ ช้องเห็นว่าบริษัทของคุณจอมเปิดรับสมัครงานตำแหน่งเจ้าหน้าที่ประสานงาน ไม่จำกัดวุฒิเลยลองสมัครดูค่ะ”
“อ้อ ผมพูดตรงๆ นะครับ โอกาสได้งานคงน้อยมาก”
อันที่จริงเขาไม่ได้จะพูดตัดกำลังใจเธอ ทว่าไม่อยากให้คนตรงหน้าคาดหวังกับงานนี้เกินไป เพราะฝ่ายบุคคลของบริษัท ISK ค่อนข้างจะคัดเลือกบุคลากรเข้าทำงาน
ถึงเขาจะเป็นประธานบริษัท แต่ไม่เคยเข้าไปยุ่งกับการหาคนเข้าทำงาน ยกเว้น ตำแหน่งที่มีเงินเดือนสูง
“ช้องก็คิดแบบนั้นค่ะ” เธอเองก็คิดไม่ต่างจากเขา บริษัท ISK ขึ้นชื่อเรื่องเลือกคนเข้าทำงานมาก
ด้วยชื่อเสียง สวัสดิการ ทำให้มนุษย์เงินเดือนหลายคนอยากมาทำงานที่นี่ แถมยังมีข้อด้อยเรื่องภาษาอังกฤษอีก โอกาสได้งานแทบจะเป็นศูนย์
“คุณช้องสอนเด็กได้ไหมครับ” เขาถามหลังจากคิดอะไรดีๆ ออก มุมปากยกยิ้มขึ้นมาหลังจากเห็นเธอพยักหน้า ก่อนจะให้คำตอบเพิ่มเติม
“ได้ค่ะ ก่อนหน้านี้ช้องทำงานเป็นครูโรงเรียนอนุบาล แต่มีเหตุให้ลาออก” ถ้าไม่ใช่เพราะผู้บริหารบ้ากาม เธอก็คงไม่ลาออกหรอก ใครจะไปทนไหว คิดแล้วก็โมโห
“งั้นดีเลย ถ้าผมจะจ้างคุณช้องมาเป็นครูสอนพิเศษให้ใจฟู คุณช้องจะรับไหม”
ถามด้วยน้ำเสียงคาดหวัง อยากให้ช้องมาศรับงานนี้ เพราะคิดว่าลูกชายต้องอยากเรียนแน่ ถ้าครูผู้สอนเป็นคุณน้าคนสวยที่ตนเองชื่นชอบ
“สอนพิเศษ? สอนภาษาไทยเหรอคะ” พอจะเดาได้หลังจากได้ยินประโยคผิดเพี้ยนของเด็กชายปองคุณ จากคนสวยเป็นคนซวย
“ครับ ใจฟูเรียนโรงเรียนอินเตอร์ ภาษาไทยไม่ค่อยแข็งแรง ผมอยากให้แกเก่งภาษาไทยด้วย พยายามหาครูมาสอนหลายคนแล้ว แต่ใจฟูซนเกินครับเลยเรียนได้ไม่นาน ครูหามากี่คนก็ขอลาออกหมด” คุณพ่อบอกตามตรงเพื่อให้ว่าที่คุณครูของลูกชายได้พิจารณา
“แล้วต้องสอนนานแค่ไหน ค่าตอบแทนเท่าไร อย่าหาว่าช้องงกเลยนะคะ เรื่องพวกนี้ต้องคุยกันให้เข้าใจจะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง”
มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาเกรงใจ เธอคิดอย่างนั้นถึงได้ถามตามตรง การสอนพิเศษไม่ใช่งานประจำ ถ้าค่าตอบแทนน้อยอาจจะต้องปฏิเสธ
“สอนจนกว่าใจฟูจะพูดคล่อง จำพยัญชนะ ก ถึง ฮ ได้”
“...” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ ชายหนุ่มจึงพูดต่อ
“ตอนนี้ผมขอจ้างก่อนหกเดือน เงินเดือนสามหมื่นบาทต่อเดือน”
“สามหมื่น! เอาค่ะ ช้องสอน ช้องรับงานนี้”
“จริงนะครับ”
“ค่ะ ไม่ปฏิเสธ”
“โอเค เดี๋ยวผมให้เลขาจัดทำสัญญา พรุ่งนี้คุณช้องไปหาผมที่บ้านได้เลย” ก่อนจะขึ้นมาบนห้องทำงาน จอมทัพได้อธิบายเรื่องขนมที่เคยกินให้ช้องมาศรู้พร้อมกับเอ่ยชื่นชม เพราะสมัยนี้หาคนทำขนมไทยอร่อยๆ ยากมาก
ช้องมาศไม่คิดว่าเจ้านายของป้าเจียมคือจอมทัพ
“ได้ค่ะ แล้วเรื่องขนมยังสนใจอีกไหมคะ”
วิญญาณแม่ค้าเข้าสิง รายได้จากสอนพิเศษก็ต้องการ รายได้จากการขายขนมก็ต้องไม่พลาด หญิงสาวยิ้มตาหยีในขณะรอคอยคำตอบ หวังว่าจอมทัพจะไม่ปฏิเสธ
“สนใจครับ พรุ่งนี้ผมกับลูกต้องได้กินขนมฝีมือคุณช้อง”
“ช้องจัดให้ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ”
ช้องมาศเอ่ยด้วยความซาบซึ้งใจ จอมทัพเหมือนอัศวินขี่ม้าขาว มาช่วยเธอกับลูกในยามชีวิตกำลังเจอวิกฤติไม่มีผิด
นับจากวันพรุ่งนี้เธอจะมีงานทำแล้ว เงินเดือนตั้งสามหมื่น จ่ายค่าเช่า จ่ายค่ากิน ยังมีเหลือเก็บอีกมาก ถ้ากระโดดไปหอมแก้มจอมทัพได้เธอทำไปแล้ว
- ผู้เขียน
