ดวงฤดีอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นสถานที่ที่พ่อตัวโตพามาเยือนเต็มตา
“คุณ... พาหญิงมาที่นี่ทำไมคะ”
ท่าทางตื่นตระหนกตกใจของหญิงสาวข้างกายทำให้ลุคคาแสยะยิ้มออกมา เขาจะค่อยๆ เชือดแม่สาวน้อยร่านร้อนคนนี้ทีละน้อย จนในที่สุดหล่อนก็ต้องขาดใจตายไปเอง
“ที่นี่เป็นบ้านพักของผม... ผมจะมาพักที่นี่ค่อนข้างบ่อยหากผมมาเมืองไทย” เขาตอบและก้าวลงจากรถ
ดวงฤดีนั่งนิ่งราวกับถูกสาป ทำไมหล่อนจะจำบ้านหลังนี้ไม่ได้ล่ะ ในเมื่อ... ในเมื่อหล่อนเคยเข้าไปขโมยของมาแล้วครั้งหนึ่งนี่ หรือว่าเขาจะจำหล่อนได้
ดวงฤดีเบิกตากว้าง มองผู้ชายที่ตอนนี้เดินมาเปิดประตูรถให้ด้วยความหวาดหวั่น
“คุณ... คุณต้องการ... จะบอกอะไรหญิงหรือ... เปล่าคะ...”
คำพูดตะกุกตะกักแทบจับใจความไม่ได้ของดวงฤดียิ่งทำให้ลุคคาสะใจมากขึ้นไปอีก แต่เขาจะยังไม่เปิดเผยอะไรตอนนี้หรอก เขาจะรอจนกว่าจะถึงเวลาที่แม่สาวแพศยาคนนี้หมดทางหนีนั่นแหละถึงจะเฉลยทุกอย่าง
“ไม่
