มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ขณะกัดฟันพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นยืน และก้าวออกไปจากห้องส่วนตัวของลุคคาด้วยหัวใจที่แตกสลายไม่มีชิ้นดี
เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตคุ้นหูดังกระหึ่มขึ้นก่อนที่มันจะจางหายไปในเวลาต่อมา เขาไปแล้ว จากไปแล้ว หญิงสาวคร่ำครวญด้วยความขมขื่น เพราะรักเขามากใช่ไหมหล่อนถึงได้ทุกข์ทรมานแบบนี้
แม้ตะวันจะลับโค้งฟ้าลงไปแล้วแต่ดวงฤดีก็ยังไม่คิดจะกลับไปยังคฤหาสน์ของลุคคา หล่อนยังคงนั่งปอกส้มและหยิบส่งให้กับลุงทองดีอย่างต่อเนื่อง
“ทำไมหน้าเศร้านักล่ะฤดี ลุงไม่เห็นเอ็งยิ้มเลยตั้งแต่เข้ามาแล้ว...” คำถามจากลุงทองดีทำให้คนที่นั่งใจลอยอยู่ถึงกับสะดุ้ง เงยหน้ามองคนเรียกก่อนจะปั้นยิ้มแห้งๆ ออกมา
“นี่ไง ฤดียิ้มแล้ว...”
“ไม่ตลกเลยนะฤดี ไหนบอกลุงมาซิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเอ็ง”
คนถูกถามอึกอัก หล่อนไม่อยากจะโกหกลุงทองดีเลย แต่ก็ไม่สามารถพูดความจริงออกไปได้ จะบอกลุงทองดีออกไปได้ยังไงล่ะว่าที
