ลุคคาหันหน้าหนีอย่างรำคาญ ทำไมนะ ทำไมไม่มีผู้หญิงคนไหนยิ้มได้สวย ยิ้มได้หวานเท่ากับดวงฤดีเลย ทำไมกัน ชายหนุ่มถอนใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“รีบไปได้แล้ว” เขาเร่งอีกอย่างเบื่อหน่าย เดินกลับไปนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางหงุดหงิดหัวใจ
และนั่นก็ทำให้หญิงสาวที่ถูกจ้างมาแสดงละครเห็นท่าทางซังกะตายของนายจ้างก็อดเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ไม่ได้
“ดูท่าทางของคุณก็รักภรรยามากนี่คะ แล้วทำไมถึงต้องแกล้งให้เธอเข้าใจผิดแบบนี้ด้วยล่ะ”
คนฟังที่นั่งหน้าบูดอยู่ ตวัดสายตาคมกริบมองคนพูดทันที
“ฉันเนี่ยนะรักแม่นั่น...” ลุคคาเค้นเสียงสูงออกมาดังลั่น “เธอตาบอดหรือไงถึงคิดว่าฉันรักแม่นั่น ไม่มีทาง ฉันเกลียดแม่นั่นจะตาย เกลียดแทบจะฆ่าให้ตายคามือด้วยซ้ำ จำเอาไว้ด้วย อย่าคิดอะไรทุเรศที่ไม่มีทางเป็นไปได้แบบนั้นอีก”
ท่าทางเอะอะโวยวายของผู้ชายที่แถวบ้านหล่อนเรียกว่าเทพบุตรสุดหล่อทำให้อดขบขันไม่ได้ มองก็รู้ว่าแ
