เขายิ้มอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของหล่อน “อยากให้ไปเร็วว่านี้ใช่ไหมล่ะ คนสวย...”
คราวนี้จากรอยยิ้มบางๆ เปลี่ยนแปลงเป็นหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแทน ดวงฤดียิ้มหวานตอบ ความเศร้าใจ ความน้อยใจที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้จางหายไปชั่วคราว หล่อนตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่น จากนั้นก็ผงกศีรษะขึ้นไปจูบปากเซ็กซี่ของเขาเสียเอง
“ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มของคุณค่ะ”
รู้สึกได้ว่าคนตัวโตเกร็งไปชั่วขณะ พร้อมๆ กับรอยยิ้มที่ค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าหล่อลากไส้ของลุคคา
“ไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณฉัน”
พ่อเจ้าประคุณอารมณ์บูดขึ้นมาอีกโดยไม่ทราบสาเหตุ และด้วยอารมณ์หงุดหงิดนี้ก็ทำให้เขาเลือกที่จะฉีกกระชากเสื้อตัวสวยออกจากร่างกายของหล่อนอย่างไม่ปรานี
ดวงฤดีอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจ แต่ก็ทำได้แค่อุทานเท่านั้น เพราะเสียงต่อมาที่มีโอกาสออกมาจากลำคอก็คือเสียงครวญครางเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ขยำขยี้ปทุมถันอวบสล้างอย่างไม่ปรานีปราศรัย เขาบีบ
