ร่างบอบบางของดวงฤดีถูกเทพบุตรมัจจุราชจับโยนลงบนเตียงอย่างไม่ปรานีปราศรัย จากนั้นเขาก็ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียง ในขณะที่หญิงสาวถดถอยหนีไปจนแผ่นหลังชนเข้ากับหัวเตียงด้วยความหวาดกลัว
“ร่านนักใช่ไหม ผัวเผลอแป๊บเดียวไประริกระรี้กับผู้ชายคนอื่น”
คนตัวโตที่ยืนจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาอำมหิตนั้นตวาดดังลั่นห้อง มือใหญ่สีแทนแกะบ้างกระชากบ้างจนกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเกือบดำของตัวเองบางเม็ดกระเด็นหวือตกลงไปนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นพรมหนา
“หรือว่าที่ให้ตั้งแต่เมื่อคืนยันเมื่อเช้านี้มันยังไม่สาแก่ใจ”
แล้วแผงอกกว้างที่รกเรื้อไปด้วยเส้นขนสีเข้มจำนวนมากก็เปิดเปลือยแก่สายตา หัวใจสาวกระตุกแรงๆ ทันทีกับภาพความสมบูรณ์แบบของผู้ชายเบื้องหน้า หล่อนไม่เคยต้านทานลุคคาได้เลยสักครั้ง แม้ว่าจะอยู่ในช่วงที่กำลังทะเลาะกันอย่างดุเดือดแบบนี้ แต่สมองของหล่อนก็ยังอดลุ่มหลงและโหยหาพ่อเทพบุตรมัจจุราชคนนี้ไม่ได้ เขามีอิทธิพลต่อทุกส่วน
