ลุคคาระบายยิ้มบางๆ ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย “ผมคงย้ายมาอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกครับ ผมชอบความเป็นส่วนตัวมาก และโลกของผมก็ต้องมีแต่ผมและก็คนที่ผมอยากให้อยู่เท่านั้น” คำพูดของลุคคาทำให้ดวงฤดีเจ็บลึกในอก เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีวันเป็นคนที่เขาอยากให้อยู่ได้หรอก
“ผมเข้าใจว่าคุณลุคคาเป็นผู้ชายที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก แต่ผมก็อยากเจอหน้าหญิงแม้นบ่อยๆ คิดถึงน่ะครับ” หม่อมราชวงศ์อติเทพให้เหตุผล
ลุคคายิ้มออกมาและปรายตามามองหล่อนที่กำลังนั่งฟังคำสนทนาของทั้งสองคนอยู่เงียบๆ ด้วยสายตาที่มืดดำ
“ผมยินดีให้คุณหญิงแม้นสรวงกลับมาที่วังนี้ได้ตลอดเวลา ผมไม่ห้ามครับ จะมาค้างกับท่านชายสักอาทิตย์แล้วค่อยกลับก็ได้”
ท่าทางไม่แยแสของลุคคาทำให้ดวงฤดีเจ็บลึกในอก ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องพูดออกมาแบบนี้หรอก ไม่จำเป็นต้องพูดด้วยซ้ำ เพราะหล่อนรู้อยู่แล้วว่าเขาชิงชังหล่อนแค่ไหน นี่คงอยากจะไล่หล่อนทางอ้อมสินะ
ดวงฤดีกัดปากแน่นจ
