จากที่เคยหน้าแดงซ่านเพราะความขัดเขินแกมประหม่าอาย ตอนนี้เปลี่ยนเป็นซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เขาขยับเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาอยู่ใกล้หล่อนมากเกินไปแล้ว และมันก็จะเป็นอันตรายต่อการควบคุมตัวเองของหล่อนอย่างรุนแรงถ้าหล่อนยังปล่อยให้สถานการณ์เป็นแบบนี้ต่อไป
“ขยับ... ออกไปหน่อยเถอะค่ะ”
“ทำไม... เธอกลัวอะไรฉัน...”
สรรพนามของเขาเปลี่ยนไปจากที่เคยใช้ ‘ผม’ กับ ‘คุณ’ ตอนนี้เปลี่ยนเป็น ‘ฉัน’ เปลี่ยนเป็น ‘เธอ’ เสียแล้ว นี่เขากำลังจะบอกอะไรหล่อนเป็นนัยๆ หรือเปล่านะ ดวงฤดีคิดอย่างหวาดวิตก มองเขาด้วยสายตาหวั่นเกรง
“ฉัน...”
คู่สนทนาของหล่อนแสยะยิ้ม และก้มหน้าต่ำลงมาหา “อย่าคิดว่าฉันโง่เหมือนกับไอ้ผู้ชายทุกคนที่เธอผ่านมา”
“คุณ... คุณหมายความว่ายังไง... คือฉัน... ไม่เข้าใจ...”
อย่าให้เป็นอย่างที่หล่อนกลัวเลย อย่าให้เขาจำหล่อนได้เลย หญิงสาววิงวอนพระเจ้า พยายามภาวนาให้เร
