ปัง!
“เหี้ย! มาขึ้นรถกูทำห่าอะไร เข้ามานั่งไม่ให้ซุ่มให้เสียงไอ้เวร”
“ไปส่งกูที่คณะปั้นหยาหน่อย”
“ฮะ? ไปส่งมึง? ไปส่งมึงทำไมวะกูงง”
“ก็ไปส่งไงไอ้ห่า มึงจะงงเหี้ยไร” ผมหันไปด่าไอ้ฟรังซ์ที่แค่ประโยคง่าย ๆ ก็ถามเซ้าซี้อยู่นั่น
“แล้วทำไมมึงไม่ขับรถไปเองวะ”
“ไม่มี”
“ไม่มีเหี้ยไรแล้วเมื่อเช้ามึงมาเรียนยังไง”
“แท็กซี่” กูมาแท็กซี่เพราะยัยตัวแสบเอากุญแจรถกูมาหมดทุกคัน ไม่เหลือแม้แต่ซากของกุญแจสำรอง อย่าให้เจอเอาไปกี่ดอกกูจะคิดบัญชีให้หมดทุกดอก
“มึงมีรถตั้งหลายคันไอ้กราฟ” ไอ้เหี้ยนี่ก็ถามเซ้าซี้จังโว๊ย!
“หยุดถามสักทีไอ้ห่า ไปส่งกูแล้วมึงจะไปสอยตูดใครที่ไหนก็ไป”
“ไอ้เหี้ยกราฟ ไอ้สัส!” ไอ้ฟรังซ์มันสถบด่าผมแล้วก็ถอยรถออกจากที่จอดด้วยความหงุดหงิด ไปส่งกูตั้งแต่แรกก็จบไม่รู้จะเสือกอะไรนักหนาให้กูต้องด่าเล่น
“ไอ้กราฟ...” ผมกำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์ไอ้ฟรังซ์มันก็เรียกผมขึ้นมา
“อืม”
“นั่นรถมึงไม
