EPISODE 09 : แค่เริ่มต้น NC+++
1066 คำ
EPISODE 9
นิ้วเรียวกดเข้าหาบ่าแกร่งอย่างแรงในยามที่เอ็นร้อนรุกล้ำเข้ามาในโพรงสีหวานที่ปิดสนิท แฟรงค์ขยับเอวสอบดุนดันเข้าจนสุดความยาวของมัน ครั้งแรกส่งผลให้เลือดบริสุทธิ์กระเซ็นเปรอะหน้าขา แก่นกายร้อนถูกเคลือบจนวาบวับ ความคับแน่นส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้น ริมฝีปากบางหลุดเสียงครวญครางออกมาอย่างพอใจ
“…อ๊าส์”
“พะ พลูเจ็บ”
“แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วเหรอ” มุมปากหนากระตุกรอยยิ้มจางๆ ดวงตาคมกริบลดมองจุดเชื่อมประสาน ครั้นในยามที่ประสานสายตาขึ้นมองสบตากัน เห็นน้ำตาเม็ดโตปริ่มอยู่บนนั้น แว๊บหนึ่งที่ความสงสารแทรกผ่านเข้ามา
“นี่มันแค่เริ่มต้นเองนะ”
“นะ หนูเจ็บแล้วค่ะ” ใบพลูพยายามใช้ความน่าสงสารเข้าอ้อน มือที่เกาะบ่ากว้างลดลงที่ระดับหน้าท้องแกร่ง อยากผลักคนตัวโตเพื่อลดความเจ็บปวดที่เธอกำลังเผชิญ
“โตแล้วต้องรู้จักอดทนนะ นี่มันแค่เริ่มต้น…ใบพลู” แฟรงค์โน้มริมฝีปากลงไปตะโบมดูดดุนประทุมถันคัดตึง ตวัดปลายลิ้นโลมเลียยอดถันอย่างบ้าคลั่ง เช่นเดียวกับเอวหนาที่ขยับเข้าออกเนิบนาบในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงและดุดันขึ้นมาในพริบตา
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“อึก…อื้ออ!” ร่างแบบบางโยกคลอนอย่างแรง หน้าอกใหญ่ถูกบีบขย้ำจนความขาวผ่องถูกแทนที่ด้วยรอยแดงปื้อ
ช่องทางคับแคบถูกกระทั้นกระแทกอย่างบ้าคลั่ง ช่องทางรักบีบคั้นความใหญ่โตเกินมาตรฐานจนชายหนุ่มหลุดเสียงคราง
“อ๊าส์…เสียวฉิบหาย”
“มันใหญ่เกินไป พลู…พลูไม่ไหวแล้ว อื้ออ!”
“เดี๋ยวพลูก็ชิน” แฟรงค์ตอบรับพร้อมกับกดริมฝีปากลงไปจูบเรียวปากเอิบอิ่มหนักๆ
ลำรักผลุบเข้าออกในช่องทางคับแคบแบบนั้นซ้ำๆ บ่อยครั้งที่คนทางด้านบนส่งเสียงผ่านลำคอ ความเสียวซ่านกระตุ้นให้เอวสอบเร่งแรงสะบัด ตอกตรึงความยิ่งใหญ่เข้าใส่ซ้ำๆ ยิ่งเห็นอีกคนหลุดสีหน้าเหยเก ทั้งเจ็บและเสียวในเวลาเดียวกัน แฟรงค์ยิ่งหลุดความพอใจออกมาอย่างชัดเจน
“อ่าส์!” แฟรงค์เกี่ยวขาสวยขึ้นมาพาดบนบ่ากว้าง ใช้ปลายนิ้วบดขยี้ลงที่ปุ่มกระสัน ส่งผลให้คนตัวเล็กดิ้นพล่าน เสียวซ่านป่านจะขาดใจ
“อ๊ายยย มะ ไม่ทำแบบนั้นนะ”
“ความเสียวมันจะทำให้เรารู้สึกดีนะ”
“พี่แฟรงค์ อื้ออ~”
พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ
“อะ! อ่ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!”
“อ๊าส์ เสียวหัวฉิบหาย” แฟรงค์สาดวาจาหยาบโลนพร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
ตอกตรึงความยิ่งใหญ่แบบเข้าสุดออกสุดกระทั่งช่องทางคับแคบตอดรัดความใหญ่โตถี่ๆ แฟรงค์กระแทกกระทั้นสุดแรงในจังหวะห้วงสุดท้ายก่อนจะเกี่ยวรั้งคนตัวเล็กให้แตะขอบสวรรค์ในเวลาพร้อมกัน
“อ๊ายยยยย!”
“อ๊าสสส์!!” ฝ่ามือใหญ่ดึงแก่นกายร้อนออกมาจากช่องทางรัก รูดเกราะป้องกันที่ถูกเติมเต็มด้วยน้ำคาวขุ่น โยนลงถังขยะพร้อมกับใช้ปากฉีกซองใหม่ กดหัวเห็ดแดงก่ำเข้าไปเติมเต็มร่องอุ่นชื้น เริ่มขยับอีกครั้ง ปล่อยให้อารมณ์ปรารถนาให้เดินไปตามทางของมัน
สองชั่วโมงต่อมา
แกร๊ก~ เสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับการสอดเท้าเปลือยเข้าไปในสลิปเปอร์ เป็นจังหวะที่เสียงจากคนบนเตียงดังขึ้น
“ลูกสาวพี่แฟรงค์น่ารักดีค่ะ เหมือนพลูเลย” ดวงตาคมกริบเหลือบมองเจ้าของคำพูดเล็กน้อย ไม่ชอบเท่าไหร่นักกับการที่ใบพลูถือวิสาสะแตะต้องของที่เป็นของส่วนตัวของเขา
“โทรศัพท์มือถือของผมคือสิ่งที่คุณไม่ควรเอามาเล่น”
“อ้าว หวงด้วยเหรอคะ”
“มันเป็นของส่วนตัว”
“ทีพลูยังยอมให้พี่แฟรงค์แตะต้องของที่พลูหวงตั้งหลายรอบ แบบนี้ไม่แฟร์เลยค่ะ”
“อย่าพูดแบบนี้ที่บริษัท”
“กลัวคนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกันเหรอคะ?”
“ไม่อยากให้คนอื่นนินทาคุณต่างหากล่ะ”
“จริงนะ” เสียงหวานเผลอออดอ้อน ขณะรอยยิ้มบางๆ ประดับบนใบหน้างดงาม
“แล้วเรื่องของเราจะต้องเก็บเป็นความลับนานแค่ไหนคะ”
“จนกว่าจะฝึกงานเสร็จ”
“หลังจากนั้นจะเปิดตัวว่าเราเป็นอะไรกันใช่ไหมคะ” แฟรงค์กดใบหน้าลงเล็กน้อย บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าควรรู้สึกแบบไหนกับการที่ใบพลูแสดงความพออกพอใจออกมา
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ พลูจะเป็นเด็กดี”
“ลุกไปแต่งตัวสิ ผมจะไปส่งคุณก่อน”
“คืนนี้เราไม่ได้จะอยู่ด้วยกันทั้งคืนเหรอคะ”
“ผมต้องกลับบ้านไปหาลูก”
“คุณพ่อใจดีแบบนี้ ลูกสาวพี่แฟรงค์ต้องรักคุณพ่อมากแน่ๆ เลยค่ะ”
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”
“พลูยังเจ็บอยู่เลยค่ะ ลุกไม่ไหว พี่แฟรงค์ช่วยอุ้มพลูหน่อยได้ไหมคะ” ขายาวที่กำลังจะก้าวออกไปแต่งตัวชะงักเล็กน้อย
“อุ้ม?”
“ค่ะ อุ้ม” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เขานึกว่าการอาสาไปส่งเธอมันจะพิเศษแล้วซะอีก ไม่คิดว่าจะต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย
“นะคะ” เสียงออดอ้อนกระตุ้นให้คนตัวโตหลุดจากภวังค์ จำต้องเดินเข้าไปช้อนร่างบอบบางในท่าเจ้าสาว ปล่อยให้ใบพลูกอดคอเขาขณะที่เขาพาเธอไปห้องน้ำแบบที่เธอต้องการ
“ตัวพี่แฟรงค์หอมจังเลยค่ะ ตัวห๊อมหอม ผิวก็เนี๊ยนเนียน” นิ้วเรียวลากไปตามลำคอหนาและแผงอกกว้าง สัมผัสจากเธอกระตุ้นให้แฟรงค์ถึงกับหายใจติดขัด
“เพื่อนพลูที่เป็นผู้ชาย ตัวหอมสู้พี่แฟรงค์ไม่ได้เลยน๊า” ดวงตาคมกริบตวัดมองแทบจะทันที
สิ่งที่เห็นกลับเป็นรอบยิ้มกว้างๆ ที่ประดับบนใบหน้างดงาม
“จริงๆ นะคะ พลูชอบกลิ่นหอมจากตัวพี่แฟรงค์ที่สุดเลย” ว่าไปพลางซุกใบหน้าเข้าหาซอกคออุ่น พ่นลมหายใจเป่ารดลำคอหอม ถึงอย่างนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็ยังคงเรียบเฉย อ่านไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไร
******************************
เย็นชาไปเถอะค่ะ นิ่งๆ เฉยๆ ให้ได้ตลอดนะคะ คนเขียนชอบปั่นหัวพระเอกขี้เก๊กซะด้วยสิ55555555
ฝากเป็นกำลังใจให้น้อนใบพลู ฝากช่วยกันรอหัวเราะคนที่จะเป็นฝ่ายตามตอแยน้องทีหลังด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
