ในขณะเดียวกัน
ใบหน้าของน้ำหนึ่งในตอนนี้นั้นเศร้าสร้อยยิ่งนัก หญิงสาวเฝ้ารอคอยเวลาที่จะครบสี่สิบแปดชั่วโมงอย่างใจจดใจจ่อ เพราะหากว่าครบเมื่อไหร่เธอก็จะไปแจ้งความทันที ก่อนที่ความทุกข์ใจจะเข้าเกาะกินหัวใจดวงน้อยของน้ำหนึ่งมากไปกว่านี้ โทรศัพท์ของหญิงสาวก็สั่นดังขึ้นมา
น้ำหนึ่งรีบล้วงหยิบมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ทันทีพร้อมๆ กับที่ร่างสูงใหญ่ของติณที่เดินถือน้ำดื่มออกมาจากบ้านของเพียงฟ้าด้วยเช่นกัน
ดวงตากลมโตของน้ำหนึ่งเบิกโตด้วยความดีใจที่เห็นชื่อของคนที่โทรฯ เข้ามาขึ้นบอกว่าเป็นใคร หญิงสาวร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
“พี่ฟ้า! พี่ฟ้าโทรฯ กลับมาหาหนึ่งแล้ว” หญิงสาวร้องตะโกนด้วยความดีใจ
“ฟ้าโทรฯ กลับมาแล้วเหรอหนึ่ง” ติณร้องถามเสียงดังขึ้นมาด้วยอีกคน
“ค่ะ พี่ฟ้าโทรฯ กลับมาแล้ว ฮัลโหลพี่ฟ้า พี่ฟ้าอยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับมาที่ไร่ ฮือ...พี่ฟ้า หนึ่งเป็นห่วงพี่ฟ้า...”
น้ำหนึ่งพูดถามออก
