“ฉันเคยให้โอกาส แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องดูแลหลานฉันให้ดี! ไม่ทันไร เธอปล่อยให้หลานฉันเจ็บป่วยถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล! ฉันจะไม่ยอมให้เธอเอาหลานฉันไปเลี้ยงแบบทิ้งๆ ขว้างๆ ฉันจะไปรับหลานกลับมาเลี้ยงที่กรุงเทพ อย่าฝันเลย ว่าจะได้แตะต้องหลานฉันอีก!”
“ญาไม่เคยละเลยลูก! ไม่เคยปล่อยให้ลูกลำบากเลยสักครั้ง! ที่ลูกอาเจียน เพราะลูกร้องไห้คิดถึงพี่ปลื้ม! ท่านก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าหนูวาอาเจียนทุกครั้งเวลาร้องไห้หนักๆ ลูกของญาควบคุมตัวเองไม่ได้!”
“สาเหตุมาจากอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอพรากลูกพรากพ่อจากกัน! อยู่กรุงเทพเหมือนเดิมดีแล้ว ทำเก่งย้ายไปอยู่ไกลเหมือนมีญาติพี่น้องที่นั่น เวลาลูกสาวเจ็บป่วยไม่มีใครช่วยเหลือ ถ้าอยากไปอยู่ที่นั่นมากนักก็อยู่คนเดียวเ! อย่าพาหลานฉันไปลำบาก! ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบินกำลังจะไปเชียงใหม่ ขากลับ! ฉันจะรับหลานกลับมาด้วย!”
ไม่ใช่คำขู่ เป็นคำเตือนให้หญิงสาวเตรียมใจไว้ล่วงหน้า!
“ญาไ
