“ซ่อนความลับไว้หรือไงถึงกลัวพี่จะค้นเจอ” ตั้งใจทำหน้ายียวนกวนประสาท ชอบเวลาญาตาวีทำหน้าบึ้ง แก้มป่องๆ ของหล่อนทำให้เขามันเขี้ยว อยากหยิก อยากดึงเล่นเหมือนเวลาแกล้งลูกสาว
เปิดกล่องพยาบาลที่เตรียมไว้ ยืนขึ้น สลับให้หล่อนนั่งบนเก้าอี้ ญาตาวีเม้มปากสนิท ราวกับกำลังห้ามไม่ให้ถามว่า ทำอะไร เพราะเห็นๆ ว่าเขาเตรียมจะล้างทำความสะอาดและทายาบนแผล
“แสบไหม”
ดวงหน้าเขินอายส่ายเร็วๆ แบบมีพิรุธ
ปลายเล็บสิรีแหลมคม พุ่งใส่หน้าคนอื่นแต่ละทีร้ายกาจไม่ต่างจากอาวุธ เขามันแย่ ทั้งที่เขาอยู่ข้างๆ กลับดูแลปกป้องหล่อนไม่ได้
“ไม่ชอบแต่งหน้าไม่ใช่เหรอ อารมณ์ไหนถึงลงแป้งหนาขนาดนี้ แผลอาจจะเล็ก แต่ถ้าไม่สะอาด แผลจะหายช้ารู้หรือเปล่า”
คุณแม่หนูวาพยักหน้าแทนการตอบ ไม่อยากคุยกับเขาขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ถ้าเปลี่ยนจากเขาเป็นตรีวิทย์หรือกันต์ดนัยหล่อนคงจะพูดไม่หยุด ยิ้มแย้ม หัวเราะ มันน่าน้อยใจชะมัดเลยว่าไหม
“เรียบร้
