บทนำ
406 คำ
บทนำ
“ฮัลโหลพ่อ? ” คำแพงรีบกดรับสายทันที เมื่อรู้ว่าใครโทรเข้ามา
“ลูกหล่าเฮ็ดหยังอยู่? ”
‘เอาอีกแล้วอิพ่อข่อย โทรมาเว้าเรื่องผัวฝรั่งอีกแล้ว ข่อยละงึดหลาย’ คำแพงโอดครวญในใจ ก่อนจะยิ้มกับโทรศัพท์แล้วตอบกลับปลายสาย
“บ่ไดเฮ็ดหยังพ่อ ตอนนิกำลังนั่งเล่นเฟซบุ๊คจ้ะ”
“ว่าแต่หาได้แล้วบ้อผัวฝรั่ง พ่อท่าอุ้มหลายยุเด้อลูกหล่า” คุณพ่อผู้อยากมีลูกเขยจนตัวสั่นตอบ ลูกเขยทั่วไปจะไม่ว่าเลย แต่นี้อยากได้ลูกเขยเป็นฝรั่ง แล้วแบบนี้คำแพงจะหามาจากไหนได้เล่า
“โอ้ย! อิพ่อกะเว้าไปเนาะ เว้าคือผัวมันหาง่ายนิ ผัวสื่อๆ จะบ่ว่าเลย แต่นิผัวฝรั่งพร้อม น่ากลัวหลาย”
คำแพงถอนหายใจยาวๆ ด้วยความเหนื่อยใจ ทุกเช้าพ่อของเธอจะโทรมาพูดเรื่องสามีฝรั่งเสมอจนพักหลังๆ มาเริ่มจะชินเสียแล้วกับบทสนทนาซ้ำซากแบบนี้
“คนอื่นเขายังมีได้ผัวฝรั่ง พ่อเชื่อว่าลูกแพงของพ่อเก่ง สู้ๆ เด้อลูก” สมยศให้กำลังใจลูกสาวตัวเอง เขาไม่ยอมหรอก เพื่อนๆ ก็ต่างมีหลาน มีลูกเขยกันหมดแล้ว จะเหลือก็แต่เขานี้แหละ ลูกเขยก็ไม่มี หลานก็ไม่มี จะมีทั้งทีต้องมีให้คนเขาฮือฮากันไปเลย
“จ้าคุณพ่อที่รักของลูก แล้วนี้อิแม่ไม่อยู่บ้อค่ะ”
“แม่ไปตลาด จำอิน้อยได้บ่ลูก มันได้ผัวฝรั่งแล้วเด้อ งามกะบ่งามแต่ได้ผัวฝรั่งหล่อพร้อม อย่าให้แพ้เขาเด้อลูกพ่อไปเว้าโม้ไว้หลายแล้ว” สมยศถือโอกาสเล่าเรื่องของคนในหมู่บ้านให้ลูกสาวฟังทันที
“จำได้จ้า เขารีบปล่อยเขาเถอะอิพ่อ แพงยังบ่พร้อมเลยตอนนี้”
“บ่รีบๆ บ่รีบจนตอนนี้อายุจะ 30 ปีแล้ว อย่าลืมเด้อว่าแก่ขึ้นทุกมื้อ ตุ้ด! ตุ้ด! ” พูดจบประโยคก็ตัดสายทิ้งทันที เพราะไม่อยากฟังเหตุผลร้อยแปดของลูกสาว
“เฮ้อ! ประจำ เป็นแบบนี้ทุกทีที่คุยกัน พ่อนะพ่อ คนมันยังไม่พร้อมก็คือไม่พร้อม” ถอนหายใจพึมพำมองโทรศัพท์ในมือตน ก่อนจะยิ้มกว้างๆ แล้วเดินไปหาพี่สาวที่กำลังวุ่นวายกับลูกค้าในร้านเสริมสวย
- ผู้เขียน
