สิบเจ็ด
มาร
‘ไม่รู้สึกหนาวเลยแฮะ’
ร่างผอมสูงในชุดนักพรตไร้ซึ่งเสื้อคลุมคิดพลางเป่าลมออกจากปากแก้เบื่อ ควันสีขาวตัดผ่านความหนาวเย็นสู่ผืนฟ้าเบื้องหน้า ภาพของประตูทางเข้าสำนักพรตอันดับหนึ่งแห่งยุทธภพรั้งอยู่ด้านหลัง ถูกปกคลุมด้วยม่านหิมะบางเบา สายลมเย็นยะเยือกส่งเสียงหวีดหวิว
หยวนจื่ออี๋ถือคบเพลิงด้วยมือข้างหนึ่ง ในห่อผ้ามีหินจุดไฟ ผ้าผืนใหญ่ แผนผังแปดทิศ สร้อยลูกประคำ ผ้าแห่งหมึกเขียนยันต์ ธูป เทียน ตำราบทสวดมนต์ และหมั่นโถวไว้ประทังความหิว นับว่ายังโชคดีอยู่บ้างที่นางสามารถแวะเข้าสำนักทุกเช้าเพื่อไปเอาอาหารเนื่องจากนักพรตไม่สามารถล่าสัตว์กินในป่าได้
ทักษะการทำอาหารของนางนับว่าต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ที่อยู่รอดมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีท่านป้าใจดีที่สำนักหัตถ์สวรรค์คอยทำให้กิน แล้วยังเผื่อไว้เป็นมื้อกินเล่นของนาง แลกกับที่นางไปช่วยตัดและแบกฟืนมาให้
เดิมทีผิงจวินว่าจะเดินมาส่งศิษย์ผู้น้อง แต่
