บทที่17
หลอกจูบNC
วันนี้คลินิกปิด2ทุ่มผมเลยขอพาลัลลาเบล กลับบ้านก่อนพ่อของเธอก็อนุญาต ผมจึงพาเธอมาขึ้นรถพร้อมส่งถุงกระดาษให้เธอเปิดดู แค่เธอเห็นก็ทำหน้าตาตื่นเต้นจนผมต้องจอดรถแล้วใส่ให้เธอ
“ชอบไหมครับ”
เป็นคำถามที่ทำให้ลัลลาเบลร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาเป็นประกายใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันจนต่างฝ่ายได้กลิ่นน้ำหอมของกันและกัน
กลิ่นหวานๆ ของลัลลาเบลทำให้ชายหนุ่มอยากจะสูดดมไปทั้งตัว มือหนาเกลี่ยผมที่กรอบหน้าของเธอทัดหู หัวใจของเขากำลังจะสั่นไหวกับสาวน้อยตรงหน้า
“อยากจูบเบลไหมคะ”
นังผีใจร่านมันเข้าสิงฉันอีกแล้ว ฉันแอบอึ้งกับสิ่งที่พูดออกมา นี่มันไม่ใช่ตัวตนของฉันเลยเวลาที่ฉันถูกสัมผัสแบบนี้มันเหมือนร่างกายฉันพร้อมจะยกให้เขา มันยากเกินจะควบคุมแล้ว
“จูบเป็นหรือไงครับเด็กน้อย” เสียงแหบพร่าปลุกปั่นอารมณ์จนอุณหภูมิในรถมันร้อนอบอ้าว
“เบลทำให้พี่ละลายได้ก็แล้วกัน”
“พี่
