ตอนที่ 1 นักบาสรุมดุ
1506 คำ
“ปีนี้งานกีฬาสีของมหาวิทยาลัยเราจะเน้นไปทางการแข่งขันกีฬา ดังนั้นอาจารย์ขอนักเรียนที่จะอาสามาช่วยดูแลนักกีฬาหน่อยครับ ใครที่ทำหน้าที่นี้จะได้เกรด A ในรายวิชาของอาจารย์ไปฟรีๆ เลยนะ”
อาจารย์ตะวันผู้เป็นที่ปรึกษาของผมพูดขึ้นพร้อมส่งสายตาเพื่อหาผู้ที่จะมาทำหน้าที่ช่วยดูแลนักกีฬาของมหาวิทยาลัย จนสายตาอันแหลมคมของอาจารย์ก็มาหยุดลงตรงที่ที่ผมกำลังนั่งอยู่
“อ๋อ อาจารย์ขอลินแล้วกัน บ้านอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยด้วยหนิ สะดวกมั๊ย”
แหม อาจารย์พูดซะขนาดนี้ก็คงไม่ต้องถามความเห็นผมแล้วมั้ง แต่ผมก็พยักหน้าตกลงเนื่องจากหวังในเกรด A ของอาจารย์ด้วยแหละครับ วิชาของอาจารย์ตะวันยากจะตายไป แล้วอีกอย่างทำหน้าที่แค่ดูแลพวกนักกีฬาช่วงกลางคืนไม่กี่วันก็เสร็จงานแล้ว สบายมาก....
“ดีมาก งั้นคืนนี้ลินต้องมานอนค้างที่มหาลัย คอยดูแลนักกีฬาบาสเกตบอลนะ มีอยู่ประมาณสี่ห้าคนได้ ส่วนที่เหลือเขากลับไปพักที่บ้านของตัวเอง”
อาจารย์ตะวันพูดพร้อมกำชับถึงหน้าที่ที่ผมได้รับมอบหมายให้ทำในคืนนี้
“ได้ครับอาจารย์ ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี ให้สมกับเกรด A ที่อาจารย์มอบให้นะครับ”
ผมตอบพร้อมอมยิ้มอย่างมีจุดมุ่งหมาย เกรดลอยมาง่ายแบบนี้เป็นใครจะไม่ดีใจล่ะครับ จริงป่ะ?
และแล้วคืนนี้ก็มาถึง ผมกลับไปอาบน้ำแต่งตัวจนหอมฟุ้งจากนั้นก็รีบมุ่งตรงมาปฏิบัติหน้าที่ของตนเองต่อที่มหาลัยในทันที
ผมรีบเดินเข้าไปยังห้องพักซึ่งอาจารย์ตะวันเปิดไว้ให้นักกีฬาโดยเฉพาะ พอผมเดินเปิดประตูเข้าไปได้ก็ต้องหยุดชะงักตกใจอยู่ตรงปากทางครู่หนึ่ง
ชายทั้งสี่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันโดยไม่สนใจสายตาของกันและกัน ร่างของพวกเขาแน่นกระชับกำยำแถมสูงลิ่ว แต่ละคนน่าจะสูงประมาณ 190 ซม. ขึ้นทุกคน ที่สำคัญลอนกล้ามหน้าท้องหกชั้นก็โหนกนูนเป็นลูกระนาด ชายแท้อย่างผมยังถึงกับยืนแน่นิ่งอึ้งในความหุ่นดีสมส่วนของนักกีฬาบาสเกตบอลทั้งสี่
“เออ สวัสดีนะครับ ผมชื่อลิน อาจารย์ตะวันให้ผมมาดูแลพี่ๆ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็เรียกได้ตลอดเลยนะครับ”
ผมพูดพร้อมไล่สายตาไปมองยังพวกเขาทั้งสี่ที่กำลังมองมาทางผมเช่นกัน พวกเขาคงอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว เพราะแต่ละคนมีกลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยมากระทบเข้าจมูก จากนั้นพวกเขาทั้งสี่ก็หันไปมองหน้าอมยิ้มให้กันแล้วค่อยๆ เดินมาทางผมที่ยืนอยู่ตรงประตู
“พี่ชื่อชุนนะ น้องลินทำไมตัวเล็กจังเลย น่ารักตะมุตะมิดีอ่า ฮ่าๆๆๆ”
คำชมที่ออกมาจากปากพี่ชุนทำให้ผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ต้องฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“จริงด้วย ขาวๆ ตัวเล็กแบบนี้จะดูแลพี่ทั้งสี่ไหวหร๊อ...”
“ฮ่าๆๆ อย่าไปถือสาไอเพลิงมันเลยนะน้อง มันชอบแหย่เล่น แต่บางทีก็แหย่จริง!!!.....ส่วนพี่ชื่อธารนะ”
“ส่วนกูชื่อแผน หวังว่ามึงจะจำไว้ให้ดี เพราะมึงต้องมานวดตีนให้กูคืนนี้ หึหึ กำลังเมื่อยจากการซ้อมเมื่อกลางวันอยู่พอดี”
ผมหันมองพวกพี่ๆ ทั้งสี่สลับกันไปมา เพราะพวกเขามายืนล้อมร่างผมจนเหมือนคนแคระยืนอยู่ตรงท่ามกลางเหล่าอัศวินนักรบ ตัวผมสูงเพียงแค่หน้าอกพวกเขาได้มั้งเนี่ย
“อะ.....โอเคครับ พวกพี่อยากให้ผมช่วยอะไรก็บอกได้ทุกเรื่องเลยนะครับ” ผมพูดขึ้นโดยมีร่างสูงลิ่วทั้งสี่มองลงมา
“ทุกเรื่องเลยหรอ..... หึหึ”
พี่แผนพูดอย่างเรียบเฉยพร้อมเสียงหัวเราะหึหึในลำคอดังขึ้นอย่างมีเลศนัยน์....ทำไมเขาถึงหัวเราะแบบนั้นล่ะครับ???
“ทะ....ทุกเรื่องครับที่ผมทำได้”
ผมตอบพี่แผนด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีเพราะชายทั้งสี่กำลังมองผมเหมือนหมาป่าที่กำลังจ้องจะขย้ำกระต่ายน้อย
“งั้นงานแรกของมึงคือนวดตีนให้กูหน่อยสิ กูเมื่อยชิบหายเลย”
พี่แผนพูดพร้อมคว้ามือมาจับลงบนแขนเล็กๆ ของผมแล้วลากไปยังที่นอนของเขาซึ่งถูกปูไว้อย่างลวกๆ บนพื้น
พี่แผนนอนลงอย่างสบายใจเฉิบโดยประสานมือต่างหมอนไว้ตรงท้ายทอย ผมได้แต่นึกถึงแค่เกรด A อยู่ภายในหัว....เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เพื่อเกรดที่สวมงาม ผมยอมทุกอย่าง!!!
ผมค่อยๆ ใช้ฝ่ามือเล็กนวดลงตรงฝ่าเท้าเบอร์ 47 ของพี่แผน นี่มันตีนคนหรือตีนยักษ์กันแน่เนี่ย ตีนใหญ่ขนาดนี้ ผมไม่อยากจะนึกถึงมังกรที่กำลังหลับใหลอยู่ในกางเกงเลยครับ
“อื๊อออ อย่างนั้นแหละ แต่เสียดายที่มือมึงเล็กไปหน่อยนะ”
พี่แผนครางในลำคอพร้อมหลับตาพริ้มปล่อยให้ผมบรรจงนวดเฟ้นฝ่าเท้าต่อไปอย่างถูกใจ
“มึงก็ใช้น้องเขาเกินไปนะไอสัสแผน เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องเขาก็ไม่กล้ามาอยู่คอยช่วยพวกเราหรอก ฮ่าๆๆ”
พี่ชุนพูดขึ้นก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนที่นอนพร้อมกับชายร่างสูงกำยำที่เหลือ
“น้องลินน่ารักจังเลยนะ หุ่นบางอย่างกับผู้หญิงเลย มีแฟนรึยังครับ” พี่เพลิงพูดขึ้นพร้อมนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม
“ฮ่าๆๆ มึงถามทำไมวะไอเพลิง หรือว่ามึงจะจีบน้องลิน” พี่ธารพูดขึ้นพร้อมหัวเราะร่า แต่สายตาหันมามองยังร่างผมไม่ละไปไหน
“ตัวเล็กๆ แบบนี้กูว่ามึงชอบผู้ชายชัวร์ ใช่ป่ะวะ ฮ่าๆๆๆ” พี่แผนพูดพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น ตามมาด้วยเสียงหัวเราะร่าของพวกที่เหลือ
ผมได้แต่เก็บกดความรู้สึกเอาไว้ภายใน ถึงผมจะตัวเล็กตะมุตะมิและผิวขาวอย่างคนเหนือแต่ผมก็เป็นชายแท้นะครับ อยากจะซัดกำปั้นใส่หน้าพวกมันทั้งสี่นัก แต่ติดตรงที่ว่าคงสู้แรงวัวควายไม่ไหวแน่ๆ
“ผะ....ผมเป็นผู้ชายนะครับ ถึงจะยังไม่เคยมีแฟนก็เถอะ”
ผมพูดโดยพยายามเก็บอารมณ์โกรธไว้ภายใน แต่ใบหน้าที่ขาวจัดค่อยๆ แดงขึ้นตามความเก็บกดที่กำลังจะปะทุเรื่อยๆ
“มึงไม่ต้องแอ๊บก็ได้ พวกกูไม่ถือหรอก ชอบผู้ชายก็ดี คืนนี้พวกกูจะได้ช่วยสงเคราะห์เป็นผัวให้มึงเอง สนใจป่ะวะ ฮ่าๆๆๆ”
...........!!!!!!!..........
“ไอเชี่ยนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ กูบอกว่ากูเป็นผู้ชายไงไอควายถึก”
ผมโกรธจัดจนกักเก็บอารมณ์ไม่อยู่อีกต่อไป ระเบิดคำด่าออกมาใส่พวกพี่ๆ ที่กำลังหัวเราะร่าจนกลายเป็นความเงียบเข้ามาแทนที่
“อ่าว ไอเด็กเชี่ยนี่วอนแดกตีนแล้วไหมล่ะ ปากดีนักนะมึง”
พี่แผนและพรรคพวกทั้งสามลุกขึ้นนั่งโดยใบหน้าที่เคยร่าเริงกลับกลายเป็นสี่หน้านิ่วคิ้วขมวดทุกคน ดวงตาคมกริบทั้งสี่คู่มองตรงมายังร่างของผมอย่างหมายกินเลือดกินเนื้อ
“ไอธาร ไอชุน มึงไปจับมันยึดไว้ที เดี๋ยวกูต้องสั่งสอนไอเด็กสัสนี่ซะหน่อย ปากดีนักนะมึง กูจะล่อให้ปากหุบไม่ลงเลย”
พี่แผนออกคำสั่งอย่างผู้เป็นหัวหน้าก่อนที่จะค่อยๆ คลานเข่ามาทางร่างกายที่กำลังจะลุกขึ้นวิ่งออกไปจากห้องนี้
“ผะ ผมขอโทษครับพี่ อย่าทำผมเลย”
ผมกระเสือกกระสนวิ่งหนีพร้อมร้องขอโทษแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว บัดนี้ร่างแข็งแรงทั้งสองจับผมรวบไว้ด้วยแขนทรงพลังอย่างนักกีฬา จากนั้นก็จับผมกดจนนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้นอย่างไร้ทางสู้
“ปากดีนักนะมึง ไหน!!! อ้าปากหน่อยสิ กูจะทำโทษข้อหาที่มึงด่าพวกกูตะกี้”
พี่แผนพูดพร้อมฉีกยิ้มอย่างสะใจ บัดนี้ชายทั้งสี่มายืนล้อมร่างกายผ่ายผอมของผมที่กำลังนั่งคุกเข่าตรงกลางอีกครั้ง
“พะ...พี่ๆ จะให้ผมอ้าปากทำไมครับ งื้ออออ”
สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องกระเดือกกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอคือเป้าของนักกีฬาทั้งสี่มันตุงมากเสียจนกางเกงบอลตัวเล็กแทบจะเก็บแท่งกลางกายไว้ไม่อยู่ บางคนก็เห็นเป็นลำพาดขึ้นไปด้านบน ส่วนบางคนก็ดันเป้ากางเกงขึ้นมาจนแทบจะทิ่มเข้าปากผมอยู่แล้ว
- ผู้เขียน
