- โรงแรมของแม็กซ์เวลล์ -
- ประเทศอิตาลี -
ฟ้าใสนั่งซบไหล่ของแม็กซ์เวลล์ที่โซฟากลางห้อง เธอดื่มเหล้าจนเมาแทบที่จะไม่ได้สติ เมื่อแอลกอฮอล์เริ่มทำหน้าที่ของมัน เรื่องราวความเจ็บปวดในอดีตของเธอ ก็ค่อยๆคืบคลานกลับเข้ามาในความทรงจำ เธอร้องไห้ออกมาเงียบๆ
ฟ้าใส : ฮึก ฮือๆๆๆๆๆๆ
แม็กซ์เวลล์ : อย่าร้องเยอะเลย เสียดายหน้าสวยๆ
ฟ้าใส : มันหยุดไม่ได้นี่
แม็กซ์เวลล์ : ตามใจ ถ้าอยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ
แม็กซ์เวลล์เพื่อนที่เธอสนิทด้วยมากที่สุด โอบไหล่ของเธอเอาไว้เพื่อเป็นการปลอบใจ แม็กซ์เวลล์เช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ ฟ้าใสกอดเอวของเขาเอาไว้ นี่คงเป็นที่พักพิงเดียวที่เธอเหลืออยู่ในเวลานี้ แม็กซ์เวลล์ดื่มไปกับเธอเล็กน้อย เขาไม่กล้าที่จะดื่มให้ตัวเองเมามากนัก เพราะ กลัวว่าจะไม่มีใครดูแลเธอ ต่อให้เวลาจะผ่านไปกี่ปี ความห่วงใยที่มากเกินกว่าเพื่อนที่แม็กซ์เวลล์มีให้ฟ้าใส มันกลับมากขึ้นเรื่อยๆ
แม็กซ์เวลล์ : ไป
