เขากลับไปแล้ว
ธามกลับไปที่บ้านตั้งแต่เช้ามืด ฝันหวานลืมตาตื่นมองเพดานอย่างว่างเปล่า ร่างกายที่เหนื่อยล้าลุกขึ้นจัดการตัวเอง
ห้องนี้เธอคงต้องเก็บสักหน่อย
ถ้าต้องค่อย ๆ ทยอยขนของออกไปทีละเล็กละน้อยก็คงจะดี เพราะถ้าธามไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ ทางเดียวที่จะหนีรอดจากเขาได้คงมีแค่ธนิกบิดาของธาม คนเดียวที่พอจะช่วยเธอได้
นัยน์ตาหวานหลุบต่ำมองโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะติดต่อเลขาส่วนตัวของธนิก ไม่นานข้อความตอบกลับก็ส่งกลับมา
คุณธนิกแจ้งว่าให้มาพบที่เรือนใหญ่ได้เลยครับคุณฝันหวาน
“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป”
เพียะ!
ทันทีที่ก้าวเข้าในเรือนใหญ่ ฝ่ามือของศจีก็กระทบกับข้างแก้มของฝันหวาน เสียงของมันดังก้องอยู่ในหู และแรงมากพอที่จะทำให้คนที่ไม่ได้ตั้งตัวร่วงลงบนพื้น ฝันหวานเงยหน้าสบตากับเจ้าของฝ่ามือที่กำลังฉีกยิ้มอ่อนหวาน ก่อนที่ศจีจะเดินเข้ามากุมใบหน้าของเธอไว้
“เจ็บไหมจ๊ะฝัน”
“ค่ะคุณศจี”
“กล้าดียังไงถึงเ
