ตลอดเวลาณภัทรมองข้าวหอมตลอด เขาอยากเห็นสีหน้าแห่งความผิดหวังและเจ็บปวดของเธอ มันสาสมกับสิ่งที่เธอเคยทำไว้เมื่อห้าปีก่อน
'เราเลิกกันเถอะภัทร'
'ไม่นะข้าว อย่าทำแบบนี้ถ้าข้าวทิ้งภัทรไปแล้วภัทรจะอยู่ยังไง ฮึก! ภัทรไม่ยอมนะข้าวยังไงก็ไม่มีทางเลิก'
เขากอดขาหญิงสาวไว้แน่น ใบหน้าเย็นชาไม่แสดงความรู้สึกใดๆก้มมองชายหนุ่มด้วยแววตาหยามเหยียด
'ข้าวอยากมีอนาคตที่ดี ไม่อยากจะจมปลักอยู่กับคนอย่างภัทร จนก็จนไม่รู้อยู่อีกกี่ปีกี่ชาติถึงจะรวยขึ้นมา ปล่อยข่าวไปเจอคนที่ดีกว่าเถอะภัทร'
เธอเอ่ยออกมาอย่างเย็นชาพร้อมกับสะบัดขาปล่อยให้เขาล้มทรุดลงกับพื้น
'ข้าวไม่ใช่คนแบบนี้ ภัทรรู้จักข้าวดีก็แค่ล้อเล่นกันใช่มั้ย ใช่มั้ยข้าว'
เขายังไม่ยอมแพ้ลุกขึ้นไปหาหญิงสาวทั้งที่เนื้อตัวเปื้อนดินไปหมด ข้าวหอมผลักชายหนุ่มล้มลงก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเย็นชา
'ข้าวไม่เอาอนาคตของตัวเองมาทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีอะไรแบบนี้หรอก ปล่อยข
