ทรงโปรด... เขากำลังยืนกอดอกห่างจากเธอประมาณสองก้าว เธอมองเขาด้วยความตกตะลึง ในขณะที่เขามองเธอตอบอย่างไม่กะพริบตา...แววตากระด้าง ใบหน้าขรึมติดจะบึ้งตึงเสียด้วยซ้ำ และไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรเลย มือข้างหนึ่งของเขาตวัดจับเข้าที่ข้อมืออีกข้างของเธอ จากนั้นก็ทำการดึงตัวหญิงสาวให้เดินออกไปจากร้านอาหารแห่งนี้อย่างรวดเร็ว
"คุณโปรด ปล่อยต้อง!"
"...."
"คุณโปรด ต้องยังไม่กลับ!"
"คุณโปรด! ปล่อยต้องกลับไปเลย! เพื่อนของต้องไม่รู้นะว่าต้องกลับแล้ว"
หลังจากที่เขายัดเธอลงกับรถปอร์เช่สีควันบุหรี่เสร็จ หญิงสาวก็ทุบประตูรถ รู้สึกหัวร้อนกับระบบล็อกนี่ไม่น้อย ส่วนเขาก็กำลังใช้นิ้วเคาะพวงมาลัยรัวๆ ด้วยแววตากระด้าง เห็นได้ชัดว่า เขาเองกำลังระงับอารมณ์กรุ่นๆ อยู่เหมือนกัน
"เพื่อนต้องไม่รู้นะ ว่าต้องหายไปไหน!" เธอย้ำอีก แทบจะยื่นหน้าไปตะคอกใกล้ๆ หูเขาด้วยซ้ำ
ทรงโปรดสะบัดห
