บทที่ 3 รำลึกความหลัง

1212 คำ
เอาล่ะ ตอนนี้บทบาทที่เธอต้องแสดง คือ ผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน และไม่มีอันจะกิน คาริสาถอนหายใจเข้าออกลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจึงชวนแดเนียลคุย “เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่เหรอ ผิดกฎหมายหรือเปล่า” เริ่มได้แย่จัง ไม่น่าพูดเรื่องผิดกฎหมายเลย คาริสาตำหนิตัวเองในใจ คำถามเมื่อครู่คงไม่ค่อยเข้าหูคนฟังเท่าไหร่นัก “ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขากลับมาเสียงเกรี้ยวกราด แดเนียลเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ “แดน...” คาริสาเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบาพลางลุกขึ้นยืน เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรนอกจากเอ่ยเรียกชื่อของเขา แดเนียลก็พูดขึ้นแทรก “ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร แทนที่จะถามเรื่องไร้สาระ ฉันว่าเรามาทำอะไรที่ผ่อนคลายกันดีกว่า” ว่าแล้วแดเนียลก็ดึงแขนคาริสาเข้าหาตนโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว “ทำอะไรที่ผ่อนคลายเหรอ? ไม่เอาไม่อยากทำ” คาริสาพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อ แดเนียลดึงคนร่างเล็กลงมานั่งบนตักพลางโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากหนาจูบซุกไซร้ไหล่บางเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อยด้วยอาการประหม่า จึงถูไถแก้มสากขึ้นลงบริเวณแขนนุ่มนิ่มอย่างหยอกล้อ “ยะ...อย่าเล่นแบบนี้ แดนมันจั๊กจี้” เสียงหวานหัวเราะดังลั่นเมื่อเคราแหลมที่เพิ่งงอกใหม่ทิ่มแทงบริเวณแขนของเธอจนรู้สึกจั๊กจี้ คาริสาพยายามขยับหนีและดิ้นไปมาเมื่อถูกอีกฝ่ายกลั่นแกล้งหนักขึ้น เขาใช้นิ้วชี้จี้ไปตามจุดที่อ่อนไหวต่อการจั๊กจี้ “ไม่เอา แดนอย่า...” “อย่าดิ้นมาโดนตรงนี้มากสิ เดี๋ยวมันตื่นนะ” แดเนียลพูดทีเล่นทีจริง เนื่องจากแก้มก้นนิ่ม ๆ ของเธอบดเบียดเสียดสีโดนเป้าตุงของเขาเข้าอย่างจัง คาริสาหยุดนิ่งเมื่อเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแข็ง ๆ นูน ๆ แนบชิดกับร่องก้นของเธอ ทว่าอยู่ ๆ นิ้วมือหนาก็จี้ซ้ำที่เอวบางอีกครั้ง “ยะ...อย่าแดน ไม่เอาแล้ว” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหัวเราะจนน้ำตาเล็ดแดเนียลจึงหยุดกลั่นแกล้ง คาริสาตีมือที่เล่นซุกซนไม่เข้าเรื่อง ก่อนจะเอนหลังพิงเข้าที่แผงอกแกร่ง เธอหัวเราะจนเหนื่อยหอบ ศีรษะทุยเล็กซุกไซร้ซอกคอมาเฟียหนุ่มเนิบนาบ ขณะที่มือของเขาสอดประสานเข้ากับมือเรียวของเธอ ปากหยักได้รูปประทับจูบเบา ๆ ที่ไหล่มนอย่างอ่อนโยน “มารำลึกความหลังกันหน่อยไหม” แดเนียลเชิญชวนด้วยน้ำเสียงหวานหยด ใบหน้าคมคายเลื่อนซุกไซร้ซอกคอระหง โดยที่เธอไม่คิดจะขัดขืน ปล่อยตัวให้เขาทำอย่างเต็มใจ “อ๊าส์ อืมส์” คาริสาเริ่มส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอเมื่อรู้สึกเสียวซ่าน มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดสีดำลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย “อะไรนุ่ม ๆ นะ” เขาพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “อืมส์ อ๊าส์” เสียงครางเริ่มดังขึ้น ขาเรียวบิดเกี่ยวกันเป็นเกลียวเมื่อถูกบีบเคล้นทรวงอกเต้งตึงผ่านบราเซีย แดเนียลพลิกร่างคาริสาให้หันหน้าไปเข้าหาตน ก่อนจะมอบรสจูบอันดูดดื่มและเร่าร้อน ลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้าทักทายโพรงปากหวาน มาเฟียหนุ่มดันคนตัวเล็กให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมบนตัวเธออย่างไม่รีรอ สองมือหนารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นเหนือศีรษะ มอบรสจูบอันเร้าร้อนให้เธออีกครั้งจนพอใจ ลิ้นร้ายโลมเลียไปทั่วพวงแก้มป่องจนเปียกชื้น มือหนายกเสื้อขึ้นไปกองไว้ที่อก คาริสามองการกระทำของเขาอย่างยินยอม ลิ้นอุ่นค่อย ๆ ตวัดไล่โลมเลียหน้าท้องบาง พรมน้ำลายให้ทั่วพื้นที่ท้องน้อย มือหยาบกร้านลูบไล้แผ่นหลังบางแล้วปลดตะขอบราเซียออก เผยให้เห็นเต้าอวบงามจนอดไม่ได้ที่จะดูดกัดยอดถันอย่างหื่นกระหาย “อ๊ะ ๆ ๆ อ๊าส์ แดน อย่ากัดมันเจ็บ อ๊าส์” แดเนียลดูดดื่มยอดถันสลับไปมาเพื่อไม่ให้น้อยใจกัน ส่งผลให้คาริสาส่งเสียงครางตามจังหวะ ก่อนจะร้องห้ามเมื่ออีกฝ่ายขบกัดเม็ดสีเชอร์รี่อย่างแรงราวกับตั้งใจจะกระชากให้มันหลุดออกมา “อืมส์ ซี๊ด แดน อ๊าส์ ไม่ไหวแล้ว” น้ำสีใสไหลออกมาเป็นทาง ท้องน้อยสั่นระรัวและปั่นป่วนไปหมด คาริสาอยากจะถอดกางเกงโยนออกไปให้พ้นเสียที เธออยากอ้าขากว้าง ๆ เปิดทางให้ท่อนเอ็นอุ่นที่คุ้นเคยได้เข้าไปสำรวจพื้นที่สงวน แดเนียลกระตุกยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอต้องการเขามากแค่ไหน ถึงขนาดปลดตะขอรูดซิปกางเกงออกจนเห็นตัวแพนตี้ลูกไม้สีดำ เขาจับข้อมือเล็กยกขึ้นเหนือศีรษะ ไม่ให้เธอได้ทำอะไรทั้งนั้น เนื่องจากเขาอยากเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง มาเฟียหนุ่มก้มมองคนใต้ร่าง หุ่นเซ็กซี่ยั่วตายั่วใจ ท้องน้อยมีกล้ามบาง ๆ จากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ ทรวงอกอวบอิ่ม เหลือแต่สาวน้อยที่เขายังไม่ได้เจอะเจอ ดวงตาคมคายเก็บรายละเอียดบนเรือนนร่างกายของคนรักเก่า หายไปนานกว่าห้าปีคิดถึงรสสวาทของเธอใจจะขาด ปลายนิ้วค่อย ๆ ล้วงเข้าไปทักทายร่องสาวที่แฉะชื้น “แฉะขนาดนี้อยากให้ฉันช่วยอะไรไหม หืม” แดเนียลเอ่ยถามพลางคลึงส่วนที่เสียวที่สุดกลางร่างกาย “ซี๊ด เสียว ช่วยฉันหน่อย ฉันไม่ไหว อ๊าส์” “เธอจะให้ฉันช่วยเธอยังไง” “อ๊าส์ เอามันเข้ามา ซี๊ด แดนฉันไม่ไหวแล้ว” เธอพูดทั้งที่หลับตาแน่น เขาทำให้เธอเสียวซ่านไปหมดทั้งร่าง ขณะที่คาริสากำลังมีความต้องการอย่างหนักหน่วง ทว่าอยู่ ๆ แดเนียลก็หยุดการกระทำทั้งหมด “หยุดทำไม ทำต่อสิ” คาริสาออดอ้อนให้เขาลงมือทำต่อ เนื่องจากอารมณ์ของเธอกำลังค้าง “รีบแต่งตัวเร็วเคสถึงฝั่งแล้ว” แดเนียลพูดพร้อมดึงข้อมือเล็กทั้งสองให้ลุกขึ้นนั่ง คาริสารีบใส่เสื้อผ้าโดยมีแดเนียลช่วยใส่อีกแรง เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ แดเนียลจึงดึงคาริสามากอดเพื่อปลอบใจ เนื่องจากเจ้าตัวทำหน้างอนตุ๊บป่อง “อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เดี๋ยวเราค่อยไปต่อบนห้องนะ” “จริงนะ” เธอถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ เขาพยักหน้ารับ คาริสายิ้มกว้างพลางทำตัวลั้นลาเหมือนเด็กกำลังได้ของเล่น เธอโถมเข้ากอดมาเฟียหนุ่มด้วยความตื่นเต้น แดเนียลมองยัยตัวเล็กที่ตอนนี้สมงสมองคงจะเพี้ยนไปหมดแล้ว เธอในเมื่อก่อนกับเธอในตอนนี้แทบไม่ต่างกันเลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม