เช้าของวันต่อมา เอวากับจอมทัพพากันออกมาจากบ้านของเพลิงตะวันโดยไม่แม้แต่จะทานอาหารเช้า จนป้ามะลิที่ทั้งตกใจและเสียใจรีบวิ่งไปเคาะห้องของเพลิงตะวัน แต่เพลิงตะวันนั้นเมาหนักเลยไม่ยอมตื่นป้ามะลิได้แต่วิ่งกลับมามองตามท้ายรถของจอมทัพไปด้วยสองตาคลอไปด้วยน้ำตา
“นายหัวนะนายหัว! ฮื่อๆๆๆ ทำอะไรให้คุณเอวาโกรธถึงต้องรีบจากไปแบบนี้”
ป้ามะลิได้แต่ตัดพ้อผู้เป็นเจ้านาย เมื่อเธอนั้นรู้สึกถูกชะตากับเอวาเหลือเกิน
“ป้า! เป็นไรอ่ะ ทำหน้าเศร้า...นี่จะร้องไห้เหรอ?”
ชมพู่เดินเข้ามาถามขึ้นเมื่อเห็นป้ามะลิยืนอาลัยอาวรณ์อยู่หน้าบ้าน
“คุณเอวาน่ะสิเธอไปแล้ว สมใจแกแล้วสินังชมพู่!!”
ป้ามะลิต่อว่าออกมาพร้อมมองชมพู่อย่างไม่พอใจ
“ห๊ะ? ไปแล้วเหรอ! นี่ข่าวดีเลยนะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า”
แต่ชมพู่กลับไม่สนใจหัวเราะลั่น ทำเอาป้ามะลิยิ่งไม่พอใจเข้าไปอีก
“นั่งบ้า!!! ข่าวดีบ้านแกสิ!”
“ว่าแต่ป้ารู้ไหม แฟนของยัยนั่นน่ะร้ายใช่เล่นเล
