"พี่ภณ" ขนมผิงจับริมฝีปากตัวเองแล้วเอ่ยออกมา
ผมส่งยิ้มให้แล้วลูบแก้มขาวเนียนนุ่มของหญิงสาวตรงหน้า เราอยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ ทำให้ผมรู้ว่าขนมผิงเองก็ใจเต้นแรงไม่แพ้ผมเลย
"พะ พี่ หายดีแล้วใช่ไหมคะ งะ งั้นผิงขอตัวนะคะ" ขนมผิงพูดแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง เธอรีบลงจากเตียง แต่ผมก็คว้าแขนเธอเอาไว้
"แค่ดีขึ้นแต่ยังไม่หายเลย ทำอะไรให้พี่กินหน่อยสิ" ผมซื้อของสดเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน วางแผนไว้แน่นมาก ฮ่า ๆ
"มะ ไม่" เสียงหวานตอบกลับมา ผมกระตุกยิ้มแล้วดึงร่างเล็กให้นั่งลงบนเตียง
"ทำให้พี่กินหน่อยนะครับ" กอดเอวเล็กไว้หลวม ๆ แล้วเอ่ยอย่างออดอ้อน
ขนมผิงมองผมตาปริบ ๆ เธอพยักหน้าลง แล้วดันแขนผมออก "ปล่อยสิคะ จะได้ไปทำอะไรให้กิน"
"ครับ" ผมยอมปล่อยกอดออก แต่ไม่ยอมอยู่ในห้อง
เดินตามไปที่ครัว เห็นข้าวของวางอยู่เยอะ แสดงว่าเธอเองก็เตรียมมาทำให้ผมกินเหมือนกัน ยืนดูขนมผิงทำข้าวต้มกุ้ง ช่วยเธอหยิบนั่นทำนี่ คน
