“เด็กอะไรกันวี น้องเขาน่ะใช้ได้แล้ว เอ่อ... แม่หมายถึงว่า วัยของน้องเขาน่ะเหมาะสมที่จะแต่งงานได้แล้ว น้องเขาก็จบปริญญาตรีแล้วนะ จะต้องเรียนโทเรียนเอกต่อทำไม เรามีกิจการ ไม่ได้ไปเป็นลูกจ้างใครสักหน่อย โรงแรมของน้องเขาก็ใหญ่โต ไม่ต้องจบสูงก็เป็นเจ้าของอยู่ดีแหละลูก นี่ถ้าวีรีบแต่งงานกับน้องเขา ก็จะได้ไปช่วยกันดูแลยังไงล่ะ”
ดวงตาคมเข้มทอดมองแม่อย่างเห็นใจ และไม่ยินดีเลยที่จะเห็นน้ำตาของแม่ เพราะแม่คือผู้หญิงที่เขารักที่สุดในโลก แต่ถ้าแม่เอาแต่ใจแบบนี้ก็ต้องถูกเขาแก้เผ็ดบ้างอ่ะนะ
“เฮ้อ! แต่น้องเขาก็ยังเด็กมากสำหรับผมครับ ถ้าคุณแม่อยากให้ผมกับน้องฤดีแต่งงานกัน ก็ได้ครับ ผมตามใจคุณแม่”
ชาลินียิ้มพลางหันไปกุมมือกับแม่นิ่มด้วยความดีใจ ก่อนที่คำพูดต่อมาของชาวีจะทำให้รอยยิ้มค้าง
“ผมจะแต่งงานกับน้องฤดี ในอีกห้าปีข้างหน้าครับ ตอนนี้แค่หมั้นกันไปก
