EP.4 พี่น้องกัน?

1639 คำ
EP.4 พี่น้องกัน? เช้าวันใหม่ ตอนนี้เด็กสาวกำลังยืนทำใจอยู่ที่หน้าลิฟต์ เนื่องจากเธอนั้นไม่รู้ว่าควจจะทำตัวยังไงเมื่อต้องเจอกับเจ้านายของตัวเอง “หู้วว~ คงเป็นเพราะเมา! แกจะคิดอะไรมากยัยมุกริน!” ทันทีที่เด็กสาวพูดจบเธอนั้นก็เดินเข้าไปในลิฟต์ทันที ในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดลงนั้นจู่ๆก็มีมือและเท้าของใครบางคนยื่นเข้ามาทำให้เด็กสาวนั้นเห็นลายสักที่มือของเค้าทันที ซึ่งทำให้เด็กสาวนั้นจำได้ดีว่าลายสักรูปหมาป่านี้คือลายที่อยู่บนมือของเจ้านายเธอ “อึก! สะ..สวัสดีค่ะ~” เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกทำให้เด็กสาวต้องรีบเอ่ยทักทายคนที่เดินเข้ามาทันที เพราะคนคนนั้นคือเจ้านายของเธอ “…” ไม่มีเสียไดตอบกลับจากเฮดีลมีแค่เพียงสายตาเย็นชาของเค้าเท่านั้นที่มองมาที่เธอก่อนที่ลิฟต์จะปิดลง บรรยากาศในลิฟต์ตอนนี้เต็มไปด้วยความอึดอัดเพราะเด็กสาวนั้นทำอะไรไม่ถูก ซึ่งต่างจากเจ้านายของเธอโดยสิ้นเชิงที่ตอนนี้กำลังหันหลังให้เธออยู่อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อคืน หลังจากที่เด็กสาวถูกริมฝีปากหนาประกบจูบเข้าที่ริมฝีปากบางๆของเธอก็ทำให้เธอนั้นถึงกับยืนแข็งทื่อไปโดยอัตโนมัติ “หึ!” และเมื่อเค้าถอนจูบออกเค้านั้นก็ส่งเสียงหัวเราะขึ้นก่อนจะเดินออกไปหาเพื่อนๆของตัวเอง โดยที่เด็กสาวนั้นยังคงยืนอึ้งทึ่งอยู่ที่เดิม “จะ..จูบฉัน~” ทันทีที่เด็กสาวได้สติเธอนั้นก็รีบพาตัวเองวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของวิวทันที และรีบล้มตัวลงนอนพร้อมกับถูไปที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ปัจจุบัน ติ๊ง! เสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นบน ทั้งสองจึงเดินออกมาจากลิฟต์ทันที ซึ่งเด็กสาวนั้นก็รีบนำกระเป๋าเป้ของตัวเองไปวางที่โต๊ะก่อนจะรีบกลับเข้าไปในลิฟต์อีกครั้งเพื่อลงไปเอากาแฟให้กับบอสของตัวเอง ซึ่งเธอนั้นหายไปราว 10 นาทีกว่าจะกลับขึ้นมาเพราะเธอนั้นเอาแต่คิดว่าจะทำหน้าอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเค้า แต่เมื่อเธอขึ้นมาถึงชั้นบน เธอนั้นก็พบเข้ากับใครบางคนที่เธอนั้นรู้จักดี ซึ่งคนๆนั้นก็คือพี่สาวต่างพ่อแม่ของเธอ “พี่ดาว!” เด็กสาวเอ่ยเรียกพี่สาวของตัวเองขึ้นทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องทำงานของบอส ซึ่งตอนนี้พี่สาวของเธอนั้นกำลังยืนบีบไหล่ให้กับเจ้านายของเธออยู่ “อ่าวยัยมุก! อย่าบอกนะว่าแกทำงานที่นี่” ดวงดาวเอ่ยถามพลางมองไปที่น้องสาวของตัวเองด้วยความสงสัย “ใช่ค่ะ ว่าแต่พี่ดาว.. มาทำอะไรหรอคะ” “ยุ่ง!” “กลับไป” ในขณะเดียวกันเสียงของเฮดีลก็ได้ดังขึ้น ทำให้ทั้งสองนั้นรู้ดีว่าประโยคนั้นหมายถึงใคร “ก็ได้ค่ะ~ งั้น.. วันนี้ดาวรอที่คอนโดนะคะเสี่ย~” “…” ไม่มีเสียงตอบรับไดๆดังขึ้น มีแค่เพียงแววตาเย็นชาของเฮดีลเท่านั้นที่มองมาที่เลขาของเค้า “กาแฟค่ะ” เมื่อเด็กสาวเห็นว่าพี่สาวลงลิฟต์ไปแล้วเธอจึงนำกาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะของเจ้านายเธอ พร้อมกับรีบหันหลังกลับเพื่อนที่จะกลับมาที่โต๊ะทำงาน พรึ่บ! แต่ไม่ทันที่เธอนั้นจะได้เดินออกไปจู่ๆเธอก็ถูกมือหนาของเฮดีลดึงเอาไว้ ทำให้เธอนั้นต้องหันกลับมาหาเค้า “มะ..มีอะไรหรือป่าวคะ” “เป็นพี่น้องกัน ?” “ใช่ค่ะ พี่ดาวเป็นพี่สาวต่างพ่อต่างแม่ของหนูเองค่ะ เราโตมาด้วยกัน” “…” “ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” “…” “ไม่มีอะไรค่ะ!” เด็กสาวยืนเงียบอยู่นานเพราะกำลังคิดว่าจะถามดีไหม แต่แล้วเธอนั้นก็เลือกที่จะไม่ถามเพราะอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ตั้งใจ ทำให้เธอนั้นต้องรีบก้มหัวให้กับเฮดีลอีกครั้งก่อนจะรีบสาวเท้าของตัวเองเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อทำงานต่อ ในช่วงหัวค่ำของวันนี้หลังจากที่มาเฟียหนุ่มนั้นออกมาจากบริษัทแล้วเค้านั้นก็ตรงดิ่งไปที่คอนโดของดวงดาวทันที ซึ่งเค้านั้นยืนเคาะประตูอยู่แค่เพียง3ครั้ง ประตูก็ถูกเปิดจากคนด้านในทันที “มาแล้วหรอคะ~” “ถอด!” “ใจร้อนไม่เปลี่ยน~” ความสัมพันธ์ของดวงดาวและเฮดีลนั้นคือความสัมพันธ์ของการซื้อกิน เนื่องจากดวงดาวเองก็ต้องการเงิน ส่วนมาเฟียหนุ่มก็ต้องการเซ็กส์ สถานะระหว่างสองคนจึงเป็นได้แค่เพียงผู้ซื้อและผู้ขาย.. ปัก! ปัก! ปัก! “อ๊าส์ๆ อึก! สะ..เสียวมากค่ะเสี่ย~” “หลวมชิบหาย!” “หื้มม ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ~” ดวงดาวพูดพลางจะจับไปที่ต้นคอของมาเฟียหนุ่ม แต่ทว่าเธอนั้นกับถูกบิดแขนแทนจนทำให้เธอนั้นต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ “โอ้ยยย! เจ็บนะคะ!” “อย่าแตะตัวฉัน!” พรึ่บ! เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็ลุกออกจากเตียงทันที ทำให้ใจกลางของทั้งสองหลุดออกจากกันโดยที่ยังไม่มีใครเสร็จ “ดาวขอโทษค่ะ~ ต่อเถอะนะคะเสี่ย~” เสียงอ้อนวอนของดวงดาวไม่สามารถทำให้มาเฟียหนุ่มนั้นหันมาสนใจเธอได้ เพราะตอนนี้เค้านั้นได้ถอดถุงยางอนามันออกแล้วและกำลังสวมใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินไปหยิบเงินในกระเป๋าจำนวน 20,000 ให้กับหญิงสาวด้วยการโยนใส่เธอ “โบ๋ชิบหาย!” เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็เดินออกไปจากห้องของหญิงสาวทันที ทำให้หญิงสาวนั้นต้องส่งเสียงร้องกรี๊ดตามมาด้วยความเจ็บใจ “กรี๊ดดดด! ไอ้เสี่ยบ้า!” บนรถ “ไปไหนครับนาย” “มุกรินอยู่กับใคร” “กับแม่ของเธอครับ แม่เธอป่วยเป็นมะเร็งระยะที่2 ต้องหาหมอทุกอาทิตย์” “ไปคาสิโน” “ครับนาย” ทางด้านของเด็กสาวตอนนี้เธอนั้นกำลังนั่งดูทีวีกับมารดาของเธออยู่ แต่ทว่าเธอนั้นเอาแต่นั่งเหม่อมากกว่าดูทีวีส้ะอีก “มุกริน มุกรินลูก!” “จะ..จ๋าแม่~” “เป็นอะไรลูก เหม่อลอยขนาดนี้” “ป่าวจ่ะแม่” “แน่ใจนะ” “คือว่า.. วันนี้หนูเจอพี่ดาวค่ะ” “เจอพี่เค้าที่ไหนล่ะลูก” “บริษัทที่หนูทำงานค่ะ” “หื้ม ทำไมถึงไปอยู่นั่นได้ล่ะ” “เอ่อออ น่าจะไปหาที่ฝึกงานมั้งคะ~ ถ้าเจอจะบอกพี่ดาวให้นะคะว่าแม่คิดถึง” เนื่องจากเด็กสาวนั้นไม่อยากให้แม่ของเธอรู้ว่าลูกเลี้ยงที่รักเหมือนลูกแท้ๆมาทำอะไร เธอจึงเลือกที่จะโกหกเพื่อความสบายใจของแม่แทน หลังจากที่เด็กสาวนั้นกลับขึ้นมาบนห้องของตัวเองแล้วเธอนั้นก็ได้แต่นั่งคิดว่าพี่ดาวและเจ้านายของเธอเป็นอะไรกัน ทำไมถึงเรียกเสี่ย แล้วทำไมเจ้านายของเธอถึงจูบเธอแบบนั้นทั้งๆที่มีพี่สาวของเธออยู่แล้ว .. “เรื่องบ้าอะไรกัน!” หลังจากที่เด็กสาวนั้นเอาแต่คิดเรื่องของดาว เธอก็เผลอหลับไปในที่สุดจนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเช้า เช้าวันใหม่ “อื้อออ~ เช้าไวชมัด~” โคล้มมมม! “แม่!” ทันทีที่เด็กสาวได้ยินเสียงดังด้านล่างเธอนั้นก็รีบเอ่ยเรียกมารดาของตัวเองด้วยความตกใจและรีบลงมาด้านล่างทันที เมื่อลงมาก็พบว่าตอนนี้แม่ของเธอนั้นกำลังนอนสลบอยู่ที่พื้น “แม่! แม่เป็นอะไร!” ด้วยความที่เด็กสาวนั้นยังพอมีสติ ทำให้เธอต้องรีบวิ่งกลับไปที่ห้องเพื่อหยิบโทรศัพท์โทรตามรถพยาบาล โรงพยาบาล ตอนนี้เด็กสาวนั้นได้มาถึงโรงพยาบาลแล้วและเธอนั้นก็กำลังนั่งรอมารดาของตัวเองอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ส่วนเรื่องงานเธอนั้นได้โทรไปแจ้งกับฝ่ายธุรการแล้วว่าวันนี้เธอขอลาและจะลาเพิ่มอีก 3 วัน ผลัก! ในขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งน้ำตาคลออยู่นั้นจู่ๆประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกับหมอประจำไข้ของแม่เธอ “มะ..แม่หนูเป็นยังไงบ้างคะ!” “คุณมาลีตอนนี้เชื้อของเธอเข้าสู่ระยะที่3แล้วนะครับ แถมตอนนี้ยังมีก้อนเนื้อใหม่งอกขึ้นมา หมอจำเป็นต้องผ่าตัด ซึ่งการผ่าตัดนั้นมีค่าใช่จ่ายที่ค่อนข้างจะสูงพอสมควรครับ” “ประมาณได้ไหมคะ” “อย่างน้อยต้องมี1ล้านครับ เพราะเธอจะต้องทำคีโมด้วยครับ” “ละ..ล้านนึงเลยหรอคะ~” “ครับ ถ้าญาติโอเค หมอจะผ่าให้ทันที” “…” “แต่ถ้ายังตกลงไม่ได้ตอนนี้ หมอขอเวลา1อาทิตย์ให้ญาติคนไข้กลับไปคิดนะครับ” “ค่ะ~” “ตอนนี้หมอได้ให้ยาคนไข้ไปแล้ว เดี๋ยวเชิญญาติไปจองเรื่องห้องพักด้วยนะครับ” “ค่ะ~” เด็กสาวทำได้แค่เพียงพยักหน้ารับอย่างเลือกไม่ได้ และตอนนี้เธอนั้นก็ยังไม่รู้ว่าจะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นได้ที่ไหนภายในเวลา 7 วัน.. สงสารน้อง? ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์หน่อยน้า ??? รีไรท์เมื่อ 6/3/66
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม