EP.11 ใจดำ
1591 คำ
เนื้อหาต่อจากเดิม
“จะ..เจ็บ! หนูเจ็บ!” เด็กสาวพูดพร้อมกับพยายามแกะมือหนาของเฮดีลออกจากแก้มของเธอ แต่ทว่าเธอนั้นกับมีแรงน้อยกว่าจึงทำให้เธอนั้นไม่สามารถหลุดออกจากพันธนาการของเค้าได้
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ จำไว้!”
ผลัก! เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็สบัดมือออกจากแก้มของเด็กสาวทันที ซึ่งน้ำหนักมือของเค้านั้นทำให้แก้มของเด็กสาวเป็นรอยสีแดงๆขึ้นมา
“หมาบ้าชัดๆ~” มือบางลูบแก้มของตัวเองพร้อมกับบ่นพึมพำด่าคนข้างๆเบาๆแต่ก็ไม่วายที่เค้านั้นจะได้ยิน
“มุกริน!”
“อะ.อะไรเล่า~ อยู่ใกล้ๆยังจะตะโกนอีก~”
“…” เฮดีลทำได้แค่เพียงเก็บอารมณ์ความโกรธเอาไว้ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งและตรงกับมาที่บริษัทเพื่อส่งเลขาตัวแสบโดยที่เค้านั้นไม่ได้กลับขึ้นมากับเธอด้วย
ช่วงเย็นของวันนี้เด็กสาวมีวิวเพื่อนสนิทของเธอมารับไปที่หน้าบริษัท เนื่องจากทั้งสองนั้นตกลงกันว่าจะไปรับมารดาของมุกรินกลับบ้านด้วยกันวันนี้
“วิว”
“หื้ม ว่าไง”
“พี่ไทเกอร์จีบฉัน”
“ห้ะ! ว่าไงนะ!”
“…”
“แล้วแกว่าไง ?”
“ก็ไม่ว่าไง ก็ไม่ได้ชอบ”
“นี่ฉันอุส่่าเตือนไปแล้วนะว่าห้ามเต๊าะแกกันอ่ะ!”
“เค้าดูจริงจังมากอ่ะวิว”
“แบบนี้คงต้องไปสืบจากพี่ออกัสส้ะแล้วล่ะ ว่าแต่แกกับพี่ดีลเหอะเป็นไง”
“ก็ไม่เป็นไง พูดแล้วก็โมโห!”
“ทำไม ไหนเล่า!”
“ก็…” ภายในรถตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ดูโกรธเคืองของเด็กสาวโดยมีเพื่อนสนิทของเธอนั่งฟังอยู่ในระหว่างทางไปโรงพยาบาล
“พี่ดีลนี่หมาบ้าชัดๆอ่ะ!”
“ไม่น่ามาสมัครงานที่นี่เลย~”
“แต่ที่นี่ก็ทำให้แกมีเงินไปผ่าตัดแม่นะมุก”
“ก็จริง~ ฉันรู้สึกผิดที่ไปมีอะไรกับผู้ชายของคนอื่น แถมคนอื่นที่ว่าก็คือพี่สาวแท้ๆของฉัน~”
“เอาน่า~ แกเองก็ยังไม่รู้เลยนี่ว่าพี่แกเป็นแฟนกับพี่ดีลจริงหรือป่าว”
“ก็นั่นแหล่ะ~ ย้อนไปได้วันนั้นฉันจะไม่ดื่มเลย ยอมเบิกเงินเดือนล่วงหน้ายังดีส้ะกว่า!”
“ก็ทำได้แค่เสียดายนั่นแหล่ะ แกย้อนเวลากลับไปไม่ได้อยู่แล้วนี่”
“อืม…”
20:20 น.
ในช่วงสองทุ่มกว่าๆของวันนี้มาเฟียหนุ่มนั้นได้มานั่งดื่มที่ร้านแห่งหนึ่งโดยมีเพื่อนๆของเค้ามาด้วย
“หน้าเป็นส้นตีนเลยไอ้ดีล เป็นไรของมึง!” ออสตินพูดขึ้นเมื่อเค้านั้นเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองเอาแต่นั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดพร้อมกับยกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบ
“…”
“เอ้าไอ้เชี้ยนี่ถามไม่ตอบ”
“กูมาแล้ว” ในขณะเดียวกันเสียงของไทเกอร์ก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาที่โต๊ะ
“ไปไหนมาว้ะ คิดว่าจะไม่มาส้ะล้ะ”
“ไปเคลียร์ปัญหาที่บ้านมา”
“คิดว่าไปติดน้องมุกรินอยู่ ช่วงนี้ได้ข่าวว่ามึงไปเต๊าะที่บริษัทไอ้ดีลทุกวันเลยหรอว่ะไอ้เกอร์!”
“เออ! กูจริงจังอ่ะ”
“แล้วมึงอ่ะไอ้ดีล ไม่รับคำท้าไอ้เกอร์หรอว้ะ”
“มึงจะไปยุมันทำไมไอ้ติน! เดี๋ยวน้องกูรู้ขึ้นมาคนที่ซวยก็คือกู!” ออกัสที่นั่งฟังอยู่พูดขึ้นเพราะเค้านั้นไม่ได้เห็นด้วยเลยสักนิดกับการแข่งกันในครั้งนี้ เพราะหากน้องสาวของเค้ารู้ว่าเค้าไม่ห้ามเค้าเองก็จะซวยไปด้วย
“มันไม่รับก็ดีล้ะไง! กูจะได้จีบน้องมันง่ายๆ”
“มึงจีบน้องมันเพราะมึงอยากได้ซิงมันป่ะเนี้ยไอ้เกอร์ หน้าตาแบบมึงไม่น่าจะจริงจังนะ” ออสตินผู้รู้นิสัยของไทเกอร์ได้พูดขึ้น
“พ่อง! กูชอบน้องเค้า~”
“หึ! มึงคิดว่าเด็กแบบนั้นมันจะยังซิงไหม?” เป็นเสียงของเฮดีลที่พูดขึ้นพร้อมกับยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมาแกว่งไปมา
“มึงก็ถามแปลกๆ! ไอ้ออกัสมันเคยบอกว่าน้องมุกรินไม่เคยมีความรัก แล้วจะไม่ซิงได้ไง!”
“หึ!” ไทเกอร์พูดออกมาอย่างมั่นใจทำให้เฮดีลนั้นต้องส่งเสียงหัวเราะออกมา ก่อนจะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก ซึ่งการกระทำนี้ทำให้เป็นที่จับตาของออกัสไม่น้อย
“มึงมาคุยกับกูหน่อยไอ้ดีล” ออกัสพูดพลางดันตัวเองลุกออกจากโต๊ะและเดินไปทางห้องน้ำทันทีทำให้เฮดีลนั้นต้องลุกตามเพื่อนของตัวเองไป
“มึงถามไอ้เกอร์แบบนั้นหมายความว่าไง?”
“แบบไหน?”
“ไอ้ดีล! มึงอย่ามากวนตีน มึงรู้ว่ากูถามอะไร!”
“…”
“มึงกับน้องมุกรินได้กันไช่ไหม!”
“ใช่”
“เหี้ยดีล! มึงแม้งเหี้ยจังว้ะ!”
“เรียกกูมาด่า?”
“เออไง! มึงรับคำท้าไอ้เกอร์จริงๆ แต่กูว่ามึงเล่นแรงเกินไป สงสารน้องมัน!”
“ลำคาน!” เฮดีลเลือกที่จะไม่อยู่ฟังเพื่อนของตัวเองพูดต่อเค้าจึงเดินออกมาทันที ซึ่งเค้านั้นไม่ได้เดินกลับไปที่โต๊ะแต่เดินออกมาที่รถแทน
“เสี่ยยยย~” ในขณะเดียวกันก็มีเสียงของใครดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาจับที่แขนของเฮดีล ซึ่งเธอคนนั้นก็คือดวงดาวพี่สาวของมุกรินนั่นเอง
“…”
“ช่วงนี้ไม่ไปหาดาวเลยนะคะ~”
“ปล่อย แขน กู!”
“ขอโทษค่ะ~ อะ..อ้าวไปไหนล่ะคะ! เสี่ย! เสี่ย!” เฮดีลไม่ได้สนใจเสียงของหญิงสาวคนนี้เลยแม้แต่นิด เค้ารีบพาตัวเองมาที่รถและขับออกมาทันที..
หลายวันผ่านไป
เด็กสาวยังคงมาทำงานปกติ เพราะเธอนั้นไม่อยากถูกต่อว่าโดยเจ้านายของเธออีกแล้ว
“มุกริน! มาเอางานของเธอไป!”
“ค่า~” เด็กสาวขานรับเจ้านายของตัวเองก่อนจะรีบสาวเท้าเดินเข้ามาหยิบเอกสารกองโต ซึ่งทำให้เธอนั้นตกใจไม่น้อยเพราะตอนนี้มันเป็นเวลา 17:25น.
“เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจัดการให้แต่เช้าเลยค่ะ”
“วันนี้!”
“อะ..อะไรนะคะ! แต่นี่มันจะเลิกงานแล้วนะคะ!”
“แล้ว?”
“หนูต้องรีบกลับไปหาแม่ค่ะ~”
“แม่เธอจะหายไปหรือไง!”
“บอสคะ! แต่แม่หนูปะ..”
“หุบปากแล้วไปทำงานของตัวเอง!”
“คนอะไรดุอย่างกับหมาบ้า~”
“มุกริน! เธอว่าฉันหรอ!”
“ปะ..ป่าวสักหน่อยค่ะ คุณชอบใส่ร้ายหนูอยู่เลื่อย~”
“ถ้าวันนี้ทำงานให้ฉันไม่เสร็จ ฉันจะขังเธอไว้ในนี้!”
“ค่า~ รู้แล้วค่ะ!” เด็กสาวว่าพลางรีบหยิบเอกสารบนโต๊ะของเฮดีลมากอดเอาไว้ก่อนจะรีบเดินกลับมาที่โต๊ะของตัวเอง ซึ่งเธอนั้นไม่ลืมที่จะโทรบอกมารดาของตัวเองว่าวันนี้เธอจะกลับช้า
20:30 น.
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนถึงช่วง 2ทุ่มครึ่ง ตอนนี้เด็กสาวกำลังนั่งทำเอกสารเล่มสุดท้ายอยู่ โดยที่ท้องของเธอนั้นก็ส่งเสียงร้องโอ้กอ้ากไปด้วย
ค้อกกก~
“หื้ออ หิวชะมัด~ จะสามทุ่มแล้วด้วยจะมีรถกับไหมเนี่ย~” เด็กสาวนั่งบ่นพึมพำอยู่หน้าห้องโดยมีสายตาของเจ้านายเธอจับจ้องอยู่ด้านใน
“เสร็จหรือยัง” ในขณะเดียวกันเสียงของเฮดีลก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเค้าที่เดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเอง
“ใกล้แล้วค่ะ~” เด็กสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่ง เพราะตอนนี้เธอนั้นรู้สึกหิวมากกว่าสิ่งอื่นได
“เก็บลงไป”
“อะไรคะ! หนูทำจะเสร็จอยู่แล้ว~”
“จะกลับไม่กลับ?”
“…”
“…”
“กะ..กลับก็ได้!”
“ให้ไว!”
“รู้แล้วน่า~”
ในลิฟต์
โค้กกก~ ภายในลิฟต์เสียงท้องร้องของเด็กสาวก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง จนทำให้เจ้านายของเธอนั้นต้องหันมามอง
“ก็คนมันหิวนี่คะ~”
“ไม่ได้ถาม!”
“ชิ! แล้วจะมองทำไม!”
“ที่บ้านไม่ได้สอนหรือไงว่าอย่าเถียงผู้ใหญ่!”
“สอนค่ะ! แต่ให้ใช้กับเฉพาะคน~” ประโยคหลังเด็กสาวเลือกที่จะพูดเบาๆเพราะกลัวว่าจะถูกเจ้านายของตัวเองดุอีกครั้ง
ติ๊ง! เมื่อเสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกครั้งทั้งสองจึงพากันเดินออกมาจากลิฟต์ทันที เมื่ออกมาก็ไม่พบกับใครแล้วจะมีก็แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยที่นั่งรักษาการอยู่หน้าตึกและหน้าประตูทางเข้า
“สวัสดีครับท่านประธาน สวัสดีครับคุณมุกริน”
“สวัสดีค่ะพี่”
“ตรวจสอบดูแลให้ดี”
“ครับท่านประธาน”
“หนูไปก่อนนะคะ” เด็กสาวหันมาบอกพนักงานรักษาความปลอดภัยอีกครั้งก่อนที่เธอนั้นจะรีบเดินตามเจ้านายของตัวเองไปที่รถ
“ตามมาทำไม?”
“อ่าว~ คิดว่าจะไปส่งหนูส้ะอีก”
“มีปัญญาก็กลับเอง!”
“…” เมื่อเด็กสาวได้ยินเช่นนั้นเธอจึงทำได้แค่เพียงยืนกำกระเป๋าเป้ของตัวเองแน่ด้วยความรู้สึกเหมือนกำลังถูกทอดทิ้ง แต่ทว่าเธอนั้นก็ยอมเดินออกมาที่ป้ายรถเมล์โดยไม่ได้โต้ตอบอะไร
ใจดำ?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์หน่อยนะค้าบบ?
รีไรท์เมื่อ 17/04/66
- ผู้เขียน
