"ข้าไม่คิดว่าจางฮูหยินจะเสน่ห์แรงพอที่จะทำให้บุรุษอื่นพึงใจได้ขนาดนี้" ซินหนิงเยว่ตวัดตาไปมองตามเสียง ก็รู้ทันทีว่าเป็นหรงเซียะเหม่ย นางเป็นสตรีที่ร้ายกาจคนหนึ่ง
"คงเป็นเจ้าที่ให้สาวใช้มาบอกข้าเรื่องบะหมี่สองชามนั้นสินะ"
"เจ้าค่ะ แล้วเป็นอย่างไร อร่อยขนาดนี้จนใต้เท้าซานต้องเอ่ยปากขอให้เจ้าทำให้กลับไปทานที่จวน แต่เอ๊ะ! ท่าทางของใต้เท้าซานทำให้ข้าน้อยชักหวั่นๆ ว่าเขาจะมีทีท่าชอบเจ้านะ อย่าลืมเสียล่ะ เจ้าเป็นสตรีที่แต่งงานแล้ว"
"ขอบใจเจ้าที่ย้ำเตือนนะ แต่บังเอิญข้ามิใช่เจ้า ที่เห็นบุรุษรูปงามหน่อยก็ชื่นชอบไปเสียหมด ข้ายังแปลกใจไม่หายเลยนะ เจ้ามาอยู่ในร่างนี้ไม่นานแต่สามารถยอมขึ้นเตียงกับบุรุษที่ไม่ใช่คนรักได้ ราวกับสิ่งที่เจ้าทำเป็นสิ่งที่ปกติทุกๆวัน ซึ่งแตกต่างกับข้ายิ่งเพราะยามที่ข้าอยู่ในร่างที่ผุพังของเจ้า แค่ชายตาแลบุรุษที่มาเยี่ยมเจ้าและขอรำลึกความหลังกับร่างเจ้า ข้ารู้สึกสะอิดสะเอีย
