ตอนที่7 ไม่ไหว

1851 คำ

สายฟ้า “เดี๋ยวฉันไปส่งให้เอง” หลังจากที่ผมนั่งมองเป้าหมายตั้งแต่ต้นจนจบจนได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอ ผมเลยเลือกจะลงมาด้านล่างกับเพื่อนตัวเองทั้งสามคนเพื่อจะกลับคอนโดตัวเอง และไม่ลืมทำหน้าที่สุภาพบุรุษโดยการอาสาไปส่งหญิงสาวที่กำลังเมาเริ่มไม่ได้สติ “พี่สายฟ้า” เป็นปาลิน เพื่อนของเรนโบว์ที่หันมาเห็นพวกผมแล้วเรียกขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะดีใจมาก ก็อย่างว่าถ้าเธอไม่เห็นผมจะเอาเพื่อนที่เมาของตัวเองกลับห้องไปได้ยังไงถึงสองคน “งั้นแยกกันตรงนี้เลยแล้วกัน” เสียงไอ้ดีเจพูดขึ้นก่อนจะจับมือปาลินเดินออกจากผับไปก่อน โดยมีผมกับไอ้คัตเตอร์มองตามมันไปก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วไหวไหล่ และผมก็เดินเข้าไปประคองยัยเตี้ยเพื่อจะพาออกจากผับ “ไอ้เสาไฟฟ้า ตามหลอกหลอนฉันทุกที่เลยนะ” แล้วเสียงยานครางของยัยเตี้ยก็ดังขึ้นทันทีที่ผมเดินเข้าไปประคองเธอ พร้อมกับพยายามสะบัดผมออก “หึ กูไปล่ะ” ไอ้คัตเตอร์เค่นหัวเราะก่อนจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม