บทที่ 8

1247 คำ
"กลับบ้านไหมเดี๋ยวพี่ไปส่ง" ไต้ฝุ่นกระซิบเบา ๆ ถามหญิงสาวในอ้อมกอด "จะกลับได้ยังไงคะ" มายมิ้นท์พูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตอนนี้เพื่อนของเธอกำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน "พี่เห็นว่าน้องมายเหมือนจะไม่ไหว เดี๋ยวพี่ไปส่งก่อน เพื่อนน้องเดี๋ยวให้ไอ้พวกนี้มันไปส่งก็ได้ รับรองว่าปลอดภัย" ริมฝีปากหนากระซิบพูดข้างใบหูเบาๆ แต่สายตาของเขามองไปที่ดัมมี่เพื่อนรักเหมือนกับจะรู้กัน "สาวๆ เราออกไปดิ้นกันหน่อยดีกว่า" ดัมมี่รีบชวนพวกเพื่อนๆ ของเธอออกไปก่อน เพื่อที่จะเปิดทางให้ไต้ฝุ่นทำอะไรได้สะดวกหน่อย "เห็นไหมพวกเพื่อนๆ ของน้องยังสนุกกันอยู่เลย พี่ว่าเราไปดีกว่า" มือหนาโอบคนตัวเล็กแล้วใช้แรงดันให้เธอลุกขึ้น หญิงสาวก็ลุกตามแรงของเขา แต่พอยืนขึ้นแล้วเธอกลับทรงตัวไม่อยู่ จนเขาต้องได้รีบโอบเอวบางไว้ "ไหวไหม" "ไหวค่ะแต่ทำไมมันเมาผิดปกติ" เหล้าแค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว แต่วันนี้ทำไมเธอถึงเวียนหัวหนักแบบนี้ และนี่มันก็ไม่ใช่มารยาของเธอด้วย "เดี๋ยวพี่ประคองดีกว่า" ก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์มากไปกว่านี้ เขาต้องรีบพาเธอออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด "เบาๆ นะจ๊ะ" มือหนาประคองร่างบางให้นั่งลงที่เบาะข้างคนขับแบบทะนุถนอม รถคันหรูขับรถออกมาจากผับนั้นทันที แต่ไม่ได้พาเธอกลับไปส่งที่บ้าน "ร้อนจังเลยค่ะ พี่ช่วยเพิ่มแอร์ขึ้นอีกหน่อยได้ไหม" มายมิ้นท์ค่อยๆ เปิดคอเสื้อออกเพื่อรับแอร์ ตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มขึ้นมาก หญิงสาวเอนกายลงไปนอน เพียงไม่นานรถของเขาก็วิ่งเข้ามา.. "ที่ไหนคะเนี่ย" เขาพาเธอมาที่รีสอร์ท ไต้ฝุ่นได้เตรียมการไว้หมดแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ชวนเธอออกมาเที่ยว "พี่ว่ามายกลับบ้านในสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ตกใจ ถ้าท่านถามหรือสงสัยก็บอกไปว่าค้างกับเพื่อนผู้หญิง" เขายังเสนอแนะคำโกหกให้เป็นอย่างดี พอรถคันหรูจอดสนิทมือหนา ก็ประคองคนตัวเล็กเข้าไปในห้องที่เตรียมไว้ "ร้อนจังเลยค่ะ" มายมิ้นท์รู้แล้วว่าทุกอย่างไม่ปกติ เธออาจจะเสียท่าเขาแล้วก็ได้ แต่ไม่เป็นไร เพราะคนอย่างมายมิ้นท์ไม่ยอมให้ถูกกระทำฝ่ายเดียวอยู่แล้ว พอเข้ามาถึงในห้องเธอก็รีบขอตัวเข้าห้องน้ำ เพื่อจะระงับอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านของตัวเอง หญิงสาวรีบถอดเสื้อผ้าแล้วก็ไปยืนอยู่ใต้น้ำฝักบัว เพื่อทำให้อุณหภูมิในร่างกายเย็นลงกว่านี้ ก๊อก~ ก๊อก~ "น้องมายมีอะไรให้พี่ช่วยไหม" "ไม่มีค่ะ" ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เขาเอายาอะไรให้เรากินกันแน่.. หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร ..เธอคิดว่าเขาคงจะหลับไปแล้ว ถึงได้เปิดประตูออกมา "อุ๊ย!" พอเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก็พบว่าเขา ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง หลังพิงผนังสายตาจ้องมองมา ทำไมเขาถึงยังไม่หลับ ก็เราให้กินยานอนหลับไปแล้วนี่.. ใช่แล้วน้ำที่ไต้ฝุ่นดื่มเข้าไป มันมีส่วนผสมของยานอนหลับ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ออกฤทธิ์ทันที แต่นานเกือบชั่วโมงขนาดนี้มันต้องออกฤทธิ์บ้างสิ "มีอะไรเหรอจ๊ะ" "ปะ.. เปล่าค่ะ..มายหายเมาแล้ว พามายไปส่งที่บ้านที" มายมิ้นท์เริ่มจะกลัวขึ้นมา ที่เธอยอมมาก็เพราะคิดว่าไม่นานยานอนหลับคงจะออกฤทธิ์ แต่นี้ดูเขาจะปกติมาก แต่คนที่ไม่ปกติคือตัวเธอเอง "พี่ว่าอย่าเพิ่งไปดีกว่า นอนสักตื่น..เดี๋ยวพี่จะไปส่ง" ไต้ฝุ่นพามายมิ้นท์ไปที่เตียง หญิงสาวพยายามขัดขืนเขาแต่ก็ไม่จริงจังนัก เพราะเธอกลัวว่าสิ่งที่กำลังทำเพื่อพ่อนั้นจะไม่สำเร็จ "น้องมายรังเกียจพี่เหรอจ๊ะ" เขายังพยายามป้อนคำหวานให้กับเธอ "เปล่าค่ะแต่มายยังไม่พร้อม" ปากบอกไม่พร้อม แต่ตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังต่อต้าน เพราะฤทธิ์ยาที่ได้รับเข้าไปในร่างกายมันกำลังกระตุ้นอารมณ์ ความต้องการทางเพศของเธอ จมูกชายหนุ่มฝังลงที่ซอกคอระหงพร้อมกับริมฝีปากที่ไม่อยู่นิ่ง "อ๊อยย~" เขาแตะผิวกายเพียงแค่นิดเดียว แต่มันก็ทำให้อีกฝ่ายเสียวซ่านไปทั่วตัว ..ถึงกับครางออกมา ไต้ฝุ่นค่อยๆ รูดซิปชุดเดรสสีดำของเธอออก ถึงแม้ว่าเธอจะใส่มันกลับเข้าไปแล้ว ตอนที่อาบน้ำเสร็จ แต่มันก็ไม่ได้ลำบากสำหรับเขาที่จะถอดมันออกอีกครั้ง "ไม่นะคะพี่ไต้ฝุ่น เราจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" มายมิ้นท์ห้ามทั้งๆ ที่ตอนนี้ร่างกายของเธออยากให้เขาทำอะไรกับเธอก็ได้เพื่อที่จะหยุดอารมณ์ความต้องการในตอนนี้ ชายหนุ่มได้ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนสำเร็จภายในเวลาไม่นาน ตอนนี้ร่างกายของเธอ เหลือแค่ชุดชั้นในสีดำที่มองดูแล้วเซ็กซี่มาก ก่อนที่จะทำอะไรเธอมากไปกว่านั้น มือหนาได้ยื่นมือไปมุมหัวเตียง เพื่อที่จะทำอะไรบางอย่าง.. "อะไรวะให้กูเห็นแค่นี้นะ" มันคือเสียงดัมมี่ เขาแยกตัวออกมาจากเพื่อนตั้งแต่ไต้ฝุ่นพามายมิ้นท์ออกไปแล้ว เขารีบมาที่รถเพื่อจะเก็บภาพกล้องที่พวกเขาติดไว้ในห้องของรีสอร์ทแห่งนั้น พอได้ภาพแล้วก็ทำตามแผนโดยการส่งคลิปนั้นต่อไปที่.... เช้าวันต่อมา.. "ฮื้อออ~" เสียงของหญิงสาวร่ำไห้นั่งอยู่ข้างชายหนุ่ม เธอพยายามดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าไว้ "นี่มันอะไรกัน" พอได้สติไต้ฝุ่นถึงกับงงงวย ..เมื่อคืนนี้ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทันใดนั้นชายหนุ่มได้ก้มลงไปมองกล่องดวงใจของตัวเอง ซึ่งตอนนี้มันออกมารับลมโชว์หราอยู่ข้างนอก และเขาก็ตกใจอีกครั้งเมื่อประตูบานนั้นถูกเปิดเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย "เฮ๊ยย!!" มือหนารีบกระชากผ้าห่มมาคลุมร่างกายไว้ "คุณไต้ฝุ่นลูกชายของคุณราชสีห์เจ้าของสายการบินใช่ไหม เก็บภาพไว้เร็ว" คนที่เข้ามาเหมือนจะเป็นนักข่าว และตากล้อง "หยุดนะห้ามถ่ายรูป!!" เขาตะคอกคนที่เข้ามาใหม่ "งื้อออ~" มายมิ้นท์พยายามจะบีบน้ำตาออกมาให้ได้มากที่สุด "พวกคุณออกไปให้หมดเลยนะ ถ้าพวกคุณเอาภาพพวกนี้ไปเผยแพร่ที่ไหนผมจะฟ้องสำนักพิมพ์ของพวกคุณให้ล่มจมไปเลย!!" ไต้ฝุ่นตะคอกด่านักข่าวทั้งสองคนแบบไม่ไว้หน้า "เธอก็หยุดทำเป็นสำออยได้แล้ว ตกลงเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น!!??" ตอนนี้พอจะรู้แล้วว่า เขาคงถูกซ้อนแผนแน่ และสองคนนี้คงจะร่วมมือกับเธอ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม