บทที่ 3
1071 คำ
"แกพูดอะไรกับพี่เขาวะ" จังหวะที่มายมิ้นท์กลับมายังไม่ได้นั่งเลยด้วยซ้ำเพื่อนก็ยิงคำถามมาก่อน
"ไม่มีอะไรหรอก แค่เราอยากจะปรึกษาพี่เขาเรื่องรายงาน"
"รายงาน!!?" ทั้งสามต่างก็อุทานออกมาพร้อมกัน เพราะไม่คิดว่ามายมิ้นท์จะใจกล้าถึงเพียงนี้
"พวกแกตกใจอะไรกันวะ"
"ปะ.. เปล่า" แล้วพวกเพื่อนๆ ต่างก็มองดูหน้ากันแบบสงสัยแต่ไม่มีใครกล้าถาม
"มาย" เสียงใครบางคนร้องเรียกมายมิ้นท์อยู่ด้านล่างของอัฒจรรย์
"พี่ขุน" มายมิ้นท์พูดเบาๆ พร้อมกับมองไปดูไต้ฝุ่นกลัวเขาจะมองมา เพราะเธอกลัวว่าเจ้าขุนจะทำเสียเรื่อง
แต่ไต้ฝุ่นก็เห็นตั้งแต่เจ้าขุนเดินเข้ามาในสนามแล้ว เพราะว่าที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีสนามซ้อมอีกที่หนึ่ง ส่วนมากทั้งสองคณะจะแยกกันซ้อมนอกจากเวลาแข่ง ถึงจะมาแข่งกันที่สนามแห่งนี้เพราะมันเป็นสนามใหญ่
"ทำไมมายถึงมาอยู่ที่สนามนี้ล่ะ พี่ว่าแล้ว.. ช่วงนี้ทำไมไม่เห็นมายไปดูพี่ซ้อมบ้างเลย" เจ้าขุนพูดพร้อมกับค่อยๆ เดินขึ้นไปบนอัฒจรรย์ ตรงที่มายมิ้นนั่งอยู่กับพวกเพื่อน ๆ
"แล้วพี่จะตามมายมาทำไม" มายมิ้นท์รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น พอเธอลุกออกไปแล้วพวกเพื่อนๆ ต่างก็เดินตามไป รวมทั้งเจ้าขุน
"พี่ว่าจะชวนมายไปออกงานกับพี่เย็นนี้ ไปเป็นคู่ควงให้พี่หน่อยนะ" โรงแรมทศกัณฐ์พ่อของเขามีงาน เจ้าขุนไม่เจอหน้ามายมิ้นท์หลายวันแล้ว ก็เลยหาเรื่องอยากจะชวนมายมิ้นท์ไปออกงานด้วย
"มายไม่ไปกับพี่หรอก"
พอเจ้าขุนคะยั้นคะยอยังไงมายมิ้นท์ก็ไม่ไป ก็เลยยอมแยกตัวออกมา เพราะเขาดูท่าทางแล้วมายมิ้นท์คงไม่อยากจะคุยด้วย
"ทำไมมันเหมาะเจาะจังเลยวะ หรือว่าพวกรุ่นพี่จะไปงานเดียวกัน" ชะเอมพูดขึ้นเมื่อเจ้าขุนเดินออกไปแล้ว
"แกหมายความว่ายังไงชะเอม" มายมิ้นท์ถามขึ้นทันควัน ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับไต้ฝุ่นเธอให้ความสนใจมาก
"ก็เราได้ยิน เพื่อนแฟนพี่ไต้ฝุ่นพูดกันอยู่ในห้องน้ำ ว่าพี่ไต้ฝุ่นชวนแฟนไปออกงานคืนนี้ด้วย"
"จริงเหรอ" มือเรียวล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา เราขอตัวก่อนนะ หญิงสาวรีบแยกออกจากกลุ่มเพื่อที่จะโทรไปหา..
>>{"ฮัลโหลพ่อคะ"}
{"ว่าไงจ๊ะสาวน้อย"}
>>{"คืนนี้มีงานที่โรงแรมของคุณอาทศกัณฐ์เหรอคะ"}
{"ใช่จ้า ตาขุนคงไปชวนหนูแล้วล่ะสิ"}
>>{"คุณพ่อต้องการสาวควงเข้างานไหมคะ"}
{"แล้วหนูไม่ไปกับพี่เขาเหรอลูก"} พ่อของเธอหมายถึงเจ้าขุน
>>{"พ่อแวะกลับมารับมายก่อนนะ มายจะแต่งสวยรอที่บ้าน"} มายมิ้นท์ไม่เอ่ยถึงเจ้าขุน แต่เธออยากจะไปเปิดตัวที่นั่นพร้อมกับผู้เป็นพ่อมากกว่า
#บ้านปรัชญานนท์
"ร้อยวันพันปีแม่ไม่เห็นหนูอยากจะออกงานกับพ่อเลย ทำไมวันนี้แต่งตัวสวยรอพ่อล่ะลูก"
"ก็มายอยากจะไปเปิดหูเปิดตาบ้างนี่คะแม่ มายสวยหรือยังคะ" หญิงสาวร่างระหงที่อยู่ในชุดเดรสสั้น ลุกขึ้นหมุนตัวให้ผู้เป็นแม่ได้ดู
"สวยมากเลยจ้า" ขนาดแม่ของเธอยังตะลึง แล้วคนอื่นจะเหลือเหรอ
วันนี้หญิงสาวจัดเต็มมากเพราะเธอคิดว่าจะทำให้ใครบางคน มองเหลียวหลังไปเลย
[โรงแรมทศกัณฐ์]
ตั้งแต่ทัดดาวแม่ของเขาเสียไป ทศกัณฐ์ก็ได้เปิดโรงแรมสาขาใหม่ใหญ่โตกว่าเดิม และโรงแรมของพ่อมายมิ้นท์ก็เป็นโรงแรมในเครือของทศกัณฐ์
"ค่อยๆ เดินนะจ๊ะสาวน้อย" อิทธิพ่อของมายด์มิ้นท์ยื่นมือให้ลูกสาวควงเดินเข้างาน
พ่อลูกคู่นี้สนิทกันมากเวลาพ่อคุยกับลูกก็ชอบจะคุยประมาณนี้ เวลามายมิ้นท์มีเรื่องอะไรเธอไม่ค่อยไปปรึกษาแม่เท่าไรส่วนมากจะปรึกษาพ่อ
"ขอบคุณค่ะ วันนี้คุณพ่อหล่อมากเลยรู้ไหม" ทั้งสองเดินควงคู่กันเข้ามาในงานพร้อมกับพูดชมอีกฝ่าย
"สวัสดีครับคุณทศกัณฐ์" พอเดินเข้ามาในงานก็เจอกับทศกัณฐ์เจ้าของงานนี้
"อ้าวคุณอิทธิมากับใครเหรอครับ อย่าบอกนะว่ามากับกิ๊ก" ที่จริงทศกัณฐ์รู้จักมายมิ้นท์ดี แค่อยากจะแซวเล่น
"คุณอาจำมายไม่ได้จริงๆ เหรอคะ" แล้วมายด์มิ้นท์ก็ยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่แบบน้อมน้อม
"ไหว้พระเถอะจ้า อาจะจำว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเองไม่ได้ได้ยังไง"
"ว่าที่ลูกสะใภ้ที่ไหนคุณอาก็พูดไปเรื่อย" เธอไม่มีความรู้สึกแบบนั้นให้กับเจ้าขุนลูกชายของทศกัณฐ์เลย
"ฮ่าฮ่าฮ่าา" ผู้เป็นพ่อทั้งสองต่างก็ขำในความไร้เดียงสา
พอเจ้าขุนได้ยินเสียงผู้ใหญ่หัวเราะอยู่อีกฝั่งหนึ่งของงาน เขาก็รีบเดินเข้ามาดู
"มาย..ไหนบอกว่าจะไม่มาไง"
"เจอจนได้.." มายมิ้นท์พูดออกมาเบาๆ เพราะงานนี้เธอคิดว่าจะมาเจอใครอีกคนมากกว่า
"ไปนั่งกับพี่ดีกว่า.. ปล่อยผู้ใหญ่ท่านคุยกันไปเถอะ" ว่าแล้วเจ้าขุนก็เดินมาคว้ามือของมายมิ้นท์ให้เดินตามไป
"พี่ขุนปล่อยมายนะ! ตอนนี้มายโตเป็นสาวแล้ว ไม่ได้เป็นเด็กๆ เหมือนแต่ก่อน"
ตุ๊บ!!
"อุ๊ย!" พอมายมิ้นท์สะบัดแขนออกจากมือของเจ้าขุน ร่างบางก็เซเล็กน้อยจนไปชนเข้ากับ...
"สุเป็นยังไงบ้าง" ไต้ฝุ่นรีบเช็ดน้ำที่มันเปื้อนชุดของหญิงสาวที่เขาควงมาด้วย
"ขอโทษค่ะ" มายมิ้นท์เอาผ้าเช็ดหน้าที่เธอถือมาด้วยเช็ดน้ำที่เปื้อนชุดของสุชาดาช่วยไต้ฝุ่น
"ไม่ต้อง" แล้วสุชาดาผลักมือของมายมิ้นท์ออก
จังหวะนี้ไต้ฝุ่นเงยหน้าขึ้นมองว่าเป็นใครที่ชน แว๊บหนึ่งสายตาของเขามองไปดูคู่ควงของผู้หญิงคนนี้ .. จากที่ไม่คิดว่าจะสนใจเธอคนนี้
พอเห็นว่าควงมากับเจ้าขุนเท่านั้นแหละ สายตาคมตวัดมองกลับมาที่ใบหน้างามแบบใช้ความคิด
- ผู้เขียน
