จ้างรักเมียชั่วคราว
วรดร @ เขียน
บทนำ
น้ำตาหยดสุดท้ายตอนที่ชีวิตสิ้นหวัง...
แต่แล้วก็มีบางอย่างทำให้ความตายคือสิ่งสุดท้ายที่ไม่ควรทำ
'ลูก' สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เกิดขึ้นหลังความอัปยศที่เธอลงมือทำด้วยตัวเอง
มันอาจจะฟังดูเหมือนเป็นคำแก้ตัวของคนสิ้นไร้ไม่ตอก แต่นี่คือทางเดียวที่เธอทำได้ในฐานะลูก
ใบฝ้ายเป็นลูกที่ดีไม่ได้ เธอยังไม่ทันได้ตอบแทนพระคุณมารดา ท่านก็ด่วนจากไปเสียก่อน
แต่เธอสํญญา จะเป็นแม่ที่ดี เป็นที่พึ่งสุดท้ายให้กับลูกของเธอ
บทที่1.น้ำตาหยดสุดท้าย
ไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่าที่เกิดขึ้นกับเธอคือเรื่องจริง ใบฝ้ายยกมือปาดน้ำตาบนหน้าลวกๆ เธอเม้มปากแน่นกัดฟันเดินไปข้างหน้าต่อ แม้ความรู้สึกเจ็บปวดจะตามรุมเร้า เธอหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้หรอก มีใครบางคนกำลังรอเธออยู่
สาวอาภัพพยายามไม่คิดถึงความหลัง
ทั้งที่เรื่องอัปยศเช่นนั้นเพิ่งผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เธอตั้งใจไว้แล้วจะฝังกลบความอดสูครั้งนี้ไ
