6
1097 คำ
6
“พี่เอ็มคะ ทางโน้นมีปาลูกโป่งด้วย เราแข่งกันปาลูกโป่งกันดีไหมคะ แต่ถ้าพี่เอ็มชนะ พี่เอ็มต้องให้ตุ๊กตาเอยนะคะ” ณศรินทร์เปลี่ยนเรื่อง กลบความเศร้าเสียใจของเขา รวมถึงตัวเองด้วย
“ได้สิ พี่จะเอาตุ๊กตาตัวใหญ่ที่สุดให้เอยนะ” พงศ์พัฒนาบอกสาวสวยข้างกาย ณศรินทร์ยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนพากันเดินไปยังร้านปาลูกโป่ง ที่มีของรางวัลเป็นตุ๊กตาสัตว์ ตัวการ์ตูนหลายขนาด
หลังจากมื้อเย็นแสนอร่อย และเปี่ยมความสุขผ่านพ้นไป ปนัดดา กรชวิล กรชีวินและอรัญญามานั่งคุยกันในห้องโถงใหญ่ เพื่อพูดคุยให้หายคิดถึง อีกทั้งเจ้าของบ้านยังมีของขวัญในวันกลับบ้านให้อรัญญาด้วย ทั้งสี่สนทนากันราวหนึ่งชั่วโมง จึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน
เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำด้วยชุดนอน เดินไปยังประตูห้อง กรชวิลยิ้มให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้อง อรัญญาก้าวเดินเข้าไปในห้อง หมุนตัวมาทางเจ้าของห้องร่างโต
“ออยไม่ได้มารบกวนเวลาพักผ่อนของพี่ยักษ์ใช่ไหมคะ”
หล่อนเห็นเขาใส่ชุดนอน จึงคิดว่า ชายหนุ่มเตรียมตัวนอน
“พี่ยังไม่นอนหรอก ว่าจะนั่งเล่นเกมก่อนน่ะ โน่นกว่าจะนอนก็เที่ยงคืน เผลอๆ เล่นเกมเพลินยาวไปถึงตีหนึ่งตีสอง”
กรชวิลตอบ
“นี่คะ ออยให้พี่ยักษ์” หล่อนส่งถุงกระดาษใบขนาดกลางที่ในนั้น มีเสื้อสองตัว “ราคาของมันอาจน้อยกว่าต่างหูเพชรที่พี่ยักษ์ให้ออย แต่ออยตั้งใจซื้อมาให้พี่ยักษ์ค่ะ”
ของขวัญต้อนรับกลับบ้านที่กรชวิลให้อรัญญาคือ ต่างหูเพชรสีชมพู ราคาหนึ่งแสนสามหมื่นบาท แน่นอนว่า ราคาเสื้อสองตัวนี้ เทียบไม่ติด
“ของที่ออยให้พี่ มีค่าสำหรับพี่เสมอ ต่อให้เป็นดิน มันก็มีค่า” เขาพูดจากใจ
“ขอบคุณค่ะพี่ยักษ์ พี่ยักษ์น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ” พูดจบ หญิงสาวเขย่งปลายเท้าหอมแก้มเขาเบาๆ
“ออยก็น่ารักที่สุดในโลกเหมือนกัน” สิ่งที่เขาทำได้เพียงอย่างเดียวคือ หอมแก้มอรัญญา แม้รักหล่อนแต่ก็ไม่อาจเปิดเผยความรู้สึกได้ เพราะกลัวว่าอรัญญาจะไม่มีใจให้ และอาจมองหน้ากันไม่ติด
“ก่อนหน้าเอาของมาให้พี่ยักษ์ ออยเอาของไปให้พี่เอยด้วยค่ะ แต่พี่เอยยังไม่กลับ ดึกแล้วนะคะ ทำไมยังไม่กลับก็ไม่รู้” กรชวิลลืมสนิทใจว่า ณศรินทร์ไปเที่ยวกับพงศ์พัฒนา ก่อนเขาหันไปมองดูนาฬิกาติดผนังห้องที่บอกเวลาสามทุ่มครึ่ง “ออยกลัวจังค่ะ ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย”
“ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหรอ”
“ก็เมื่อเย็นพี่ยักษ์ยังปรามพี่เอยนี่คะว่า อย่าคิดเป็นเมียน้อยคนอื่น จะทำให้พี่ยักษ์กับครอบครัวขายหน้า ออยเลยกลัวค่ะ เพราะแม่ของพี่เอยก็เป็นเมียน้อยคุณพ่อ ก็จะไม่แปลกที่พี่เอยเป็นเมียน้อยคนอื่น แม่เป็นยังไง ลูกก็เป็นอย่างนั้น เอยกะว่าเอาของฝากไปให้พี่เอ่ยแล้วจะพูดเรื่องนี้ แต่พี่เอยยังไม่กลับ”
อรัญญาเสมือนจุดชนวนแรงโทสะในใจกรชวิล ดวงตาเขาหรี่เล็กน้อย เพลิงไฟสุมทรวง ความคิดลื่นไหลไปไกลว่า ที่ณศรินทร์กลับบ้านช้าเพราะอยู่ตามลำพังกับพงศ์พัฒนาสองต่อสอง
“ถ้าเอยไม่รักดี เป็นเมียน้อยเอ็ม เราก็คงทำอะไรไม่ได้ คงเป็นกมลสันดานของเอยน่ะ” น้ำเสียงเรียบ ราวกับไม่รู้สึกใดใด ต่างกับหัวใจ ร้อนระอุมาก
“ก็คงเป็นอย่างนั้นค่ะ เราคงทำอะไรไม่ได้” อรัญญาไหลไปตามน้ำ “พี่ยักษ์พักผ่อนเถอะค่ะ ออยจะเอาของฝากไปให้พี่ยอร์ช พรุ่งนี้เช้าพี่ยอร์ชต้องไปลำพูนแต่เช้า ออยกลัวตื่นไม่ทันค่ะ”
“ครับสาวสวยของพี่” กรชวิลยิ้มหวาน
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่ยักษ์”
อรัญญาหอมแก้มเขาอีกครั้ง ก้าวเดินออกจากห้อง เพื่อไปห้องกรชีวัน ทันทีที่ประตูห้องปิดลง กรชวิลเดินมานั่งริมเตียง หยิบมือถือขึ้นมา ตั้งใจโทรศัพท์ไปหาณศรินทร์ เพื่อสอบถามว่าอยู่ที่ใด แต่แล้วเขาเกิดเปลี่ยนใจ วางเครื่องมือสื่อสารลงตามเดิม ลุกพรวดก้าวเท้าออกจากห้องนอน
กรชวิลอยากรู้ว่า นางบำเรอนอกหัวใจจะกลับกี่โมง จึงลงไปรอหล่อนที่บ้านพักแทน
ณศรินทร์หอบตุ๊กตาตัวใหญ่เข้ามาในบ้านหลังเล็ก อาณาจักรส่วนตัวของหล่อน ที่อยู่ห่างบ้านหลังใหญ่ราวห้าสิบเมตร บ้านที่ไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายหรืออยากเข้ามาเฉียดใกล้ ยกเว้นคนเดียวคือ กรชวิล เขาจะมาต่อเมื่อมีแรงปรารถนาขับเคลื่อนในตัว พอสมอารมณ์หมายก็จากไป
ความสัมพันธ์ลับนี้ ไม่มีใครล่วงรู้ หรือแม้คิดสงสัย เนื่องจากทั้งสอง ทำตัวไม่ให้มีพิรุธ อีกทั้งความเกลียดชัง ไม่ชอบหน้าที่กรชวิลแสดงออก บ่งชี้ว่า ไม่มีความสัมพันธ์ทางกายต่อกันแน่นอน
ประตูห้องนอนเปิดออก ณศรินทร์ก้าวเข้าไปในห้อง ทันทีที่เปิดไฟ หล่อนตกใจเมื่อเห็นกรชวิลกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง เขาหันมองมาทางเจ้าของห้อง ที่วางตุ๊กตาตัวใหญ่ลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนเดินไปหาเขาที่ยังมองหล่อนไม่วางตา
“ทำไมกลับช้า แล้วเอาตุ๊กตามาจากไหน” เสียงเข้มถาม
“พี่เอ็มยิงลูกโป่งได้ค่ะ แล้วที่กลับช้าเพราะรถพี่เอ็มยางแบน เลยเสียเวลาเปลี่ยนยางค่ะ” คนได้รับคำตอบตวัดสายตามองผู้พูด ที่ใจเต้นรัว กลัวว่าเขาจะทำรุนแรงกับตน “เอยไม่ได้โกหกค่ะ เอยพูดตามความจริง”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ ร้อนตัวทำไม” เขาสวนกลับ “ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มาทำหน้าที่เธอ รีบๆ หน่อยล่ะ ฉันรอเธอนานแล้ว อารมณ์เริ่มไม่ดีแล้วด้วย”
ณศรินทร์กลัวตอนกรชวิลอารมณ์ไม่ดีที่สุด หล่อนรีบหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำ จัดการอาบน้ำให้สะอาดสะอ้าน เพื่อทำหน้าที่นางบำเรอ ห้านาทีต่อมา หล่อนออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพันตัวเพียงผืนเดียว
- ผู้เขียน
