เช้าวันต่อมา มิรินดาที่คิดว่าตัวเองตื่นนอนแต่เช้าแล้ว แต่อินทัชกลับตื่นก่อนหล่อนเสียอีก หล่อนลุกขึ้นจากเตียง และเดินไปหยุดที่หน้าต่าง นิ้วเรียวคลี่แยกผ้าม่านออกเล็กน้อย
ดวงตากลมโตจ้องมองลงไปด้านล่าง และหล่อนก็ได้เห็นร่างสูงสมบูรณ์แบบของอินทัชกำลังวิ่งเยาะๆ ออกกำลังกายอยู่กับอติพัฒน์
มิรินดาปล่อยผ้าม่านให้ประกบกันเช่นเดิม ก่อนจะเดินมาหยุดนั่งห้อยขาอยู่ที่ขอบเตียง
หัวใจของหล่อนตอนนี้มันอึดอัดทรมานเหลือเกิน
อินทัชไม่ได้รักหล่อน แถมยังมีหน้ามายกหล่อนให้กับอติพัฒน์น้องชายของตัวเองอีก
มือเล็กกำแน่นจนเล็บคมจิกลงบนเนื้อฝ่ามือจนเจ็บลึก
เจ็บจนหัวใจชาดิก...
น้ำตาเม็ดโตๆ ที่ไหลรินออกมาอาบสองแก้มถูกหลังมือขาวสะอาดยกขึ้นเช็ดจนแห้ง
หญิงสาวลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยอาการใจลอย
ซึ่งในระหว่างนั้นอินทัชก็เข้ามาในห้องนอนพอดี เขามองไปที่เตียงนอนที่ว่างเปล่า และก็คาดเดาอย่างโง่ๆ ว่ามิรินดา
