บทที่ 7 รอคนเลี้ยง

1174 คำ
บทที่ 7 รอคนเลี้ยง วันต่อมา “ พี่บอสตอนเย็นพี่รีบมาที่รถให้เร็วๆ หน่อยนะ ” “ ทำไม ” “ ฉันจะไปหาพ่อ ” “ ไปทำไม จะไปขอเงินเหรอ แต่พ่อก็กลับบ้านนี่น่าตอนเย็น รอที่บ้านก็ได้มั้ง ” “ วันนี้พ่อเข้าเวร ไม่รู้จะกลับดึกหรือไม่กลับ แม่คงเป็นห่วงเลยให้ฉันไปถามให้ ” “ แล้วเมื่อเช้าทำไมแกไม่ถาม ” “ พี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่ห้ะ พ่อออกจากบ้านตัังแต่รุ่งสางไปทำงานอะ ” “ เออ ลืม ปะๆ ไปได้แล้ว ” พี่บอสจอดรถถอดหมวกกันน็อค ฉันก็เช่นเดียวกัน “ วันนี้แม่ให้เงินแกเท่าไหร่ ” ฉันกำลังจะเดินไป พี่บอสพูดขึ้นเสียก่อน “ 200 ” “ ทำไมแม่ให้ฉัน 150 ” “ ไม่รู้ชี้ ไปนะ ” “ ไอ้เบนซ์หยุดก่อน ไอ้นี่! ” เสียงพี่บอสดังไล่หลังมา จะหยุดให้โง่เหรอ เดี๋ยวพี่ก็ยืมฉันอีก ไม่ก็อาจจะขอแบ่ง ไม่ให้หรอกยะ “ ยัยเบนซ์วันนี้เวรทำความสะอาดของแกนะ ” มาถึงห้องวางกระเป๋าแล้วกะจะไปโรงอาหารสักหน่อยแต่…เพื่อนสนิทพูดขึ้นเสียก่อน “ เออ รู้แล้ว ยัยบัวมายัง ” ฉันทำคู่กับเพื่อนอีกคน “ ยังเลย ” “ งั้นยัยแพร แกต้องช่วยฉัน ” เพื่อนสนิทมีกันสามคน มียัยแพร ยัยบัว ยัยตอง “ เรื่องอะไรจะช่วย เมื่อวานเวรทำความสะอาดของฉัน แกยังไม่ช่วยเลย ” “ เดี๋ยวเลี้ยงขนม ” “ เออก็ได้ๆ เห็นแก่ความเป็นเพื่อนหรอกนะ ” แพรพูดแล้วไปหยิบไม้กวาดมาช่วยฉัน “ แหม่ๆ น่าเชื่อมาก ” ฉันว่าให้แบบยิ้มๆ แล้วรีบทำความสะอาดให้เสร็จ “ ตอนเย็นให้ยัยบัวทำคนเดียวไปเลย ” ฉันพูดขึ้นหลังจากเอาขยะไปทิ้งจนเสร็จ “ ไปๆ แกบอกจะเลี้ยงขนม รีบเลย เดี๋ยวยัยบัวกับยัยตองมา มันจะมาขอกินอีก ให้มันซื้อเอาเองเลย ” “ แกก็เกินไป เห็นแก่กินมากเลยนะ ” “ หรือแกอยากจะเลี้ยงพวกมันด้วยล่ะยัยเบนซ์ ” “ หือ ไม่เอา พวกมันกินจุ เลี้ยงไม่ไหวหรอก ไปๆ รีบไป ” โรงอาหาร “ แกหยุดเดินทำไมยัยเบนซ์ เข้าไปที่ร้านค้าสิ ไหนบอกจะเลี้ยงขนมไง อย่าบอกนะว่าแกเปลี่ยนใจ ฉันไม่ยอมหรอก ” “ เปล่า ฉันกำลังดูว่ามีใครที่ฉันรู้จักและสนิทสนมบ้างในร้านค้าอะ ” “ อย่าบอกนะว่าแกจะใช้วิธีเดิมๆ อะ อย่าขี้งกสิวะ ไปๆ เดี๋ยวก็ถึงเวลาเข้าแถวอดกินพอดี ” “ เออ รออีกแป๊บ ” “ มารอพี่เหรอ! ” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นข้างหลัง ทำให้ฉันหันไปมองทันที “ พี่โอเว่นมา…ร้านค้าเหรอคะ ” “ เปล่า พี่จะมาหาข้าวกินนะ ” “ อ๋อ ” เสียดายจะให้เลี้ยงขนมสักหน่อย “ ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ เสียดายที่พี่ไม่เข้าร้านค้าเหรอ หาคนเลี้ยงขนมใช่ไหมเนี้ย! ” ฉันก็เป็นคนเปิดเผยอยู่แล้วไง พอเขาเข้าประเด็นฉันก็พยักหน้าพร้อมยิ้มออกมาทันที “ งั้นไปเถอะ จะซื้ออะไรเดี๋ยวพี่จ่ายเอง ” “ เหรอคะ ” เอียงคอถามทันที “ ครับ ” “ งื้อ~ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ เอ่อ…แต่ว่าให้เพื่อนเบนซ์ด้วยได้ไหมคะ ” “ ยัยบ้า ” เพื่อนสาวสะกิดฉันพร้อมพูดเสียงออกตามไรฟัน ก่อนจะหันไปส่งยิ้มแหย่ๆ ให้พี่โอเว่น “ ไม่เป็นไรหรอกพี่เขาใจดี ” ฉันหันกลับไปกระซิบที่หูเพื่อนพร้อมเอามือป้องปากไปด้วย “ ไปๆ พี่เลี้ยงทั้งสองคนเลย ไม่ต้องเกรงใจหยิบได้ไม่อั้น ” “ เย่ ขอบคุณค่าา ” ฉันฉวยแขนเพื่อนแล้วพาวิ่งเข้าร้านค้าทันที เขาที่ยืนมองตามคนร่างบางที่ทำราวกับว่าตัวเองยังเป็นเด็กๆ แสดงท่าทางดีใจออกมาให้เห็น ทำให้เขาส่ายหัวแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินตามเข้าไปในร้าน หลังจากจ่ายเงินเป็นที่เรียบร้อย ก็ออกมาขอบคุณสายเปย์อีกครั้ง ก่อนจะแยกย้ายกันไป “ พี่โอเว่นนี่รวยจริงๆ นะ ” ยัยแพรพูดขึ้น “ เออ บ้านพี่เขารวยมาก มีสวนปาล์ม สวนยาง ไม่รู้กี่สิบไร่ แล้วยังมีโฮมสเตย์ให้เช่าอีก ไม่พอยังมีรีสอร์ท มีบ้านเช่า มีเกาะส่วนตัว มีร้านค้าวัสดุก่อสร้างอีก นับนิ้วยังไม่พอเลย ” “ ใครได้เป็นผัว เป็นสะใภ้บ้านพี่เขา คงจะสบายไปทั้งชาติอะ ” “ คงงั้นมั้ง ” ฉันพูดพร้อมยัดขนมปังคำโตเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ “ ได้ข่าวว่าตอนพ่อพี่เขาเสีย ปู่ย่าก็ยกสมบัติพัสถานให้แม่พี่เขาด้วยนะ ” ยัยแพรพูดแบบกระซิบ ก็แหง่ล่ะกำลังนินทาคนจะพูดเสียงดังได้ไง “ ก็นั่นแหละ ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้เลย ส่วนมากจะเป็นของพ่อพี่เขา ” “ อ๋อ ว่าแต่ทำไมพี่โอเว่นใจดีกับแกอะ ” “ เพื่อนพี่ชายสนิทกับฉันทุกคน เขาเอ็นดูฉันหมดแหละ ” ก็มั่นหน้ามั่นโหนกไปก่อนแล้วกัน555+ “ ไม่ทุกคนนะ แกคิดดีๆ สิ ” “ เออ ใช่ ไอ้พี่แมน! มัน… ” “ ว่าไง เรียกทำไมไอ้ดำ! ” “ ว้าย! ” ฉันนี่รีบไปเกาะแขนยัยแพรเลยเพราะตกใจไง จู่ๆ ก็โผล่หัวมา “ รีบไปกันเถอะยัยแพร ไม่อยากคุยกับคนบ้าว่ะ ” ฉันพูดกับเพื่อนสาวแล้วเร่งให้เดินเร็วขึ้นแต่.. “ ขอนะ หิวพอดีเลย ” ขนมปังที่ฉันถืออยู่ยังกินไม่หมด ไอ้พี่แมนก็แย่งแล้ววิ่งไป “ ไอ้บ้า! ไส้นั้นมันอร่อยมากเลยนะ แล้วมีแค่ชิ้นนั้นชิ้นเดียวแล้วด้วย แง่~ ” ฉันพูดด้วยความไม่พอใจพร้อมกระทืบเท้า แค้นใจหนักมาแย่งกันหน้าด้านๆ ได้ไง “ ใจเย็นๆ แกอย่าเพิ่งโวยวายสิ คนมองแล้วนะ เฮ้ย นั่นพี่กัสนี่น่า ” พรึ่บ ได้ผลฉันสงบสติลงพร้อมจัดทรงผมให้เรียบร้อย เอามือเช็ดรอบปากกลัวจะมีเศษขนมปังติดอยู่ “ ไหนอะ ” “ โน่น เดินมากับพี่กล้วย ” “ ไอย่า ข่าวลือที่เพจโรงเรียนพูดถึงหนุ่มฮอตกับสาวตัวย่อนามว่า ก คบกัน มันจริงเหรอ ทำไมต้องเป็นพี่กล้วยด้วยนะ ” “ เป็นพี่กล้วยแล้วไง ” “ ก็ไม่อยากแย่งไง พี่เขาดีกับฉันมากๆ แถมยังเป็นเพื่อนในห้องพี่บอสอีก ถ้าเป็นคนอื่นขอบอกไว้เลย อีเบนซ์คนนี้จะแย่งมาแน่นอน ” “ เหอะ ไปๆ ไม่ต้องเสียใจ เดี๋ยวซื้อแห๋วกระป๋องให้ ” “ ยัยแพร แกซ้ำเติมฉันเหรอ ยัยนี่ ” จากนั้นฉันก็วิ่งไล่ตียัยแพรจนถึงห้องเรียน ระหว่างทางที่วิ่งไล่กัน ไม่สนใจใครเลย แล้วแต่ใครจะมองหรือนินทาว่าไม่รู้จักโตก็ช่าง แต่ฉันอยากใช้ชีวิตมอปลายให้คุ้ม อยากทำอะไรก็ทำ แบบไม่แคร์ไม่สนใจใครหน้าไหนเลย ชีวิตฉันใครจะมาจุ้นจ้านไม่ได้ เดี๋ยวตบให้คว่ำเลย ?__________? นามปากกาผกายมาส
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม