"ถงเมาช่วยคลายผนึกให้ที" ข้าเอ่ยบอกพร้อมกับร่างของถงเมาที่ออกมาจากตราพันธะ ซึ่งตอนนี้พวกข้าทั้งห้าคนได้เข้ามาอยู่ในห้องมิติฝึกฝนแล้ว เมื่อถงเมาคลายผนึกอำพรางออก พลังของข้าก็แผ่ออกมาที่ขั้น7 (ปรมาจารย์) ระดับสูง ข้าจึงก้มลงถอดกระพรวนที่ข้อเท้าออก พลังของข้าที่แผ่ออกมาจึงกลายเป็นสีทองประกายดำ ซึ่งแสดงถึงพลังปราณขั้น11 (อมตะ) ระดับสูงนั้นเอง
สหายทั้งสี่คนได้แต่ตกใจจนอ้าปากค้าง ข้าจึงยืนรอให้ทุกคนได้สติ แต่นายท่านคงคิดว่ายังไม่น่าตื่นเต้นพอ จึงได้คลายผนึกอำพรางของตนเองออกพลังของสัตว์เทวะขั้นสูงจึงแสดงออกมา
"ข้าเอาไว้อยู่แล้ว ว่าเจ้าต้องซ่อนความลับอะไรบางอย่างไว้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเจ้าดูไม่เกรงกลัวใครเลยทั้ง ๆ ที่พลังปราณอยู่แค่ขั้นสี่เพราะที่แท้เจ้าก็มีพลังปราณสูงถึงเพียงนี้นี่เอง" อาชิงเอ่ย
"พวกเจ้าโกรธข้าไหม ที่ปิดบังเรื่องนี้" ข้าเอ่ยถาม
"ฮ่า ฮ่า โกรธอะไรกันล่ะ แบบนี้สิดีอำพรางต่อ
