ก๊อกก๊อกก๊อก
ฉันละสายตาจากสมุดที่กำลังจดนโยบายใหม่ของทางร้านไปมองที่ประตูห้องนอน ดึกขนาดนี้ใครมาหาฉันอีกล่ะเนี่ย หวังว่าคงไม่ใช่อีตาคาลินหรอกนะ ฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าเขาเลย จู่ๆเมื่อช่วงหัวค่ำก็มาพูดอะไรแบบนั้น ตอนนี้ฉันแน่ใจความรู้สึกของตัวเองแล้วว่าใครคือคนที่อยู่ในหัวใจของฉัน ก็เลยค่อนข้างกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อยที่ถูกพูดทำนองเหมือนจะสารภาพรักแบบนั้น T^T//
“ใคร”
“ฉันเอง”
ฉันยิ้มกว้างอย่างดีใจก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องให้ทาโร่ นี่ฉันดีใจออกนอกหน้านอกตามากเกินไปมั้ยนะ >_/////O//////_____O__[]_<”
คาลินปรับเปลี่ยนสถานการณ์ เขาตรงเข้ามาพลิกตัวฉันให้หันเข้าไปมองในร้านแล้วออกแรงดันที่หลังเบาๆเพื่อให้เดินเข้าไป
“ได้เวลาบริการลูกค้าคนสำคัญแล้วสินะ~” หมั่นโถวพูดอย่างอารมณ์ดี
“รออะไรล่ะ ไปเถอะ -_-“
ทาโร่เปิดประตูเดินเข้าไปเป็นคนแรก คุณชายหันไปคว้าตัวซิกการ์ที่ยังยืนมองตามพวกของไลออ
