ตอนที่ 3

1144 คำ

มันเป็นอาการแปลกๆ อาการที่เพิ่งเกิดขึ้นหลังจากได้เจอหน้า… และโดนเขาจูบปากเมื่อเช้านี้ “ท่าทางคุณลุงดูแข็งแรงมากค่ะ” สาวน้อยชม “คงเป็นเพราะว่าลุงชอบออกกำลังกายเป็นประจำ” พ่อเพื่อนผู้ยังฟิตแอนด์เฟิร์มสะดุดตาสาวน้อย เฉลยข้อสงสัย เพราะว่าเรย์ยาไม่ใช่คนแรกที่ฉงนใจจนต้องตั้งคำถามเรื่องอายุของเขา สายตาชื่นชมกวาดสำรวจเรือนร่างกำยำของคนตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ท่านั่งยองๆ แมนๆ จับค้อนเหวี่ยงกระแทกหมุดเหล็ก ทำเรย์ยารู้สึกใจเต้น อยากชวนคุย “ลุงไกรเป็นลูกครึ่งอะไรคะ” ดวงตาสีสนิมเหล็กและผิวสีแทนของพ่อเพื่อน เร่งเร้าให้สาวน้อยถามด้วยความอยากรู้ “ลุงมีเชื้อสายลาตินครับ” คนถูกถามตอบ เรย์ยาหายสงสัย คิดอยู่แล้วเชียว ว่าที่แท้ผิวเข้มๆ และดวงตาคมเข้มสะกดใจสาวของคนตรงหน้า เป็นเพราะว่ามีเชื้อสายลาตินอเมริกานี่เอง หล่อนไม่แปลกใจแล้วว่าเพราะเหตุใด ผู้ชายคนนี้จึงหล่อนัก ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็มีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว ผู้ชายผิวเข้มแบบนี้แหละสเปคของหล่อน... ใช่เลย “หนูขอตัวก่อนนะคะ” “จ้ะ… เกือบเสร็จแล้ว เดี๋ยวลุงตามไป” ตอนนี้ นุศรา กับ ทัดดาว เดินนำไปไกลแล้ว เรย์ยารีบเดินตาม ทว่ายังแอบเหลือบมองมาทางลุงไกรเป็นระยะๆ ก็ท่วงท่านั่งยองๆ ตอกค้อน ต้นขากำยำเกร็งจนเห็นริ้วลายกล้ามเนื้อ ทุกจังหวะกระแทกค้อนกับหมุดเหล็กของลุงไกรช่างน่ามองจนเรย์ยาไม่อาจละสายตา เวลาล่วงเลยมาถึงตอนกลางคืน “ว้า… น้ำไม่ไหล” เสียงบ่นของเรย์ยาดังออกมาจากห้องน้ำ เมื่อตอนเย็นทางรีสอร์ตได้โทรแจ้งกับแขกของรีสอร์ตไว้แล้วว่าน้ำจะไม่ไหล เพราะว่าทางประปาแจ้งมาว่าจะมีการเปลี่ยนท่อใหญ่ในช่วงเย็น จึงแจ้งให้ทางรีสอร์ตสำรองน้ำเอาไว้ “คงต้องไปอาบน้ำที่ห้องน้ำข้างนอก… ที่นั่นมีน้ำในโอ่งสำรองไว้” ทัดดาวบอกกับเรย์ยา “งั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำข้างนอกนะ” เรย์ยารีบบอก รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อรู้ว่าห้องน้ำที่ว่านั้นอยู่ใกล้ๆ กับเต็นท์นอนของไกรสรที่ตอนนี้คงกำลังนอนพักอยู่ในเต็นท์ “ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ยยัยเรย์” ทัดดาวถาม “ไม่ต้อง… ไม่มีอะไรน่ากลัว เต็นท์ลุงไกรอยู่ตรงนั้น แกนอนเถอะ… ดูท่าทางก็รู้ว่าแกง่วงมาก” เรย์ยารีบบอกเพื่อน “งั้นฉันนอนนะ” ทัดดาวกล่าวพลางเดินไปทิ้งกายลงนอนบนเตียง ใกล้กับอีกเตียงที่มีร่างของนุศรากำลังนอนหลับล่วงหน้าไปก่อนด้วยความอ่อนล้า เพราะว่าเมื่อเย็นสาวๆ พากันล่องแก่งจนหมดเรี่ยวแรงอย่างที่เห็น ในเวลาต่อมา “ยังไม่หลับอีกหรือคะคุณลุง” หญิงสาวร้องทัก เมื่อเห็นร่างกำยำของไกรสรนอนทอดยาวอยู่บนเตียงผ้าใบ ใกล้ๆ กับโต๊ะพับเล็กๆ มีเบียร์วางอยู่สองขวด ไกรสรไม่ได้สวมเสื้อ อวดช่วงอกเปลือยเปล่า ความกำยำล่ำสันของเขาทำเอาเรย์ยาแอบมองด้วยอาการหัวใจเต้นแรง “หนูเรย์… ดึกแล้วลงมาทำอะไรครับ” คนที่นอนเอามือสองข้างประสานรองไว้ใต้ศีรษะ ร้องถามเพื่อนลูกสาว “น้ำในห้องไม่ไหลค่ะคุณลุง… เรย์ลงมาอาบน้ำค่ะ ห้องน้ำข้างล่างมีน้ำสำรองไว้ในโอ่ง” “ตามสบาย… อาบให้สบายนะครับ เดี๋ยวลุงเป็นยามให้ รับรองความปลอดภัย” ไกรสรกล่าวพลางยกเบียร์ในขวดขึ้นดื่ม มองตามเรือนร่างเอิบอิ่มของเรย์ยากำลังก้าวเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆ โอบล้อมไว้ด้วยพุ่มเบิร์ดพาราไดส์ อึดใจสั้นๆ ต่อมา “ว้าย... ” เสียงร้องจากในห้องน้ำ ดังมาเข้าหูของไกรสรที่กำลังนอนดูดาวพลางดื่มเบียร์อย่างสบายอุรา “หนูเรย์… ” ด้วยความเป็นห่วง ไกรสรขยับลงจากเตียง ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องน้ำด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวที่อยู่ข้างใน “หนูเรย์... ” ไกรสรผลักประตูเข้ามา เรย์ยาถลาเข้ากอดพ่อเพื่อนเอาไว้แน่น เรือนร่างกำยำของลุงไกรสรช่างอบอุ่นจนหญิงสาวอยากกอดเอาไว้นานๆ “แมงมุมค่ะคุณลุง... โอ๊ย… ตัวใหญ่มากค่ะ” เรย์ยาขนลุก ชี้มือไปที่ผนังห้องน้ำ โผเข้ากอดร่างกำยำของไกรสรเอาไว้แน่น “แมงมุมแบบนี้ไม่อันตรายหรอกจ้ะ” ไกรสรรู้ว่ามันคือแมงมุมบ้านขายาว ไม่มีพิษ “หนูกลัว… ” เรย์ยาตัวสั่น ถ้าขึ้นชื่อว่าแมงมุม สำหรับหล่อนไม่ว่ามีพิษหรือไม่มีก็น่ากลัวอยู่ดี ไกรสรโอบร่างนุ่มนิ่มของสาวน้อยเอาไว้แน่น มือใหญ่ไล้ลูบหัวไหล่กลมกลึงปลอบประโลม ทำเอาคนถูกกอดขนลุกซู่ “ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะหนูเรย์ แมงมุมพันธุ์นี้ไม่ทำอันตรายคน มันมากินมดกินแมลงเท่านั้น” ไกรสรเห็นจนชินเสียแล้ว เพราะว่าเพราะชอบเที่ยวป่าเป็นชีวิตจิตใจ แมงมุมทารันทูล่าตัวเท่าฝ่ามือเขาก็เคยเจอมาแล้ว “น่ากลัวค่ะคุณลุง... ” เรย์ยายังกอดร่างกำยำเอาไว้แน่น หล่อนชอบผู้ชายที่อายุมากกว่า แบบลุงไกรสรนี่และสเปค เรย์ยาแอบสารภาพกับตัวเอง ในสิ่งที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกใครมาก่อน หากหัวใจของหล่อนนั้นรู้ดี และรู้มาตลอด ว่าแอบนิยมชมชอบผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่า และความปรารถนานี้ยิ่งชัดเจนรุนแรงขึ้นมา ก็ตอนที่ได้มาเจอหน้า ได้อยู่ใกล้ชิดลุงไกรสรสุดหล่อคนนี้ “คุณลุงคะ” เรย์ยาเรียก เสียงของหล่อนสั่นเครือบ่งบอกอารมณ์อ่อนไหว “หนูเรย์… ” ไกรสรใจเต้นแรง ทรวงอกอวบใหญ่ในชุดผ้าถุงลายดอกกระโจมอกของหล่อน เบียดแนบกับกล้ามอกของเขาจนรู้สึกได้ถึงหัวใจสองดวงที่กำลังเต้นแข่งกัน “ลุงไกร… ” เรย์ยาเรียกชื่อเขา ไกรสรก้มลงมองสบตาคนในอ้อมแขน “หนูเรย์… ” ไกรสรเรียกชื่อหล่อน “ลุงไกร… ” หญิงชายต่างวัยเรียกชื่อกันไปมา ราวกับว่ามีความในใจอยากสารภาพต่อกัน รอแค่ใครสักคนจะเอ่ยออกมาก่อน “ลุงไกรจ๋า... ” เรย์ยารู้สึกว่าแก้มของตัวเองกำลังร้อนผะผ่าวกับวิธีการมองของพ่อเพื่อนที่จ้องตาหล่อนไม่ลดละราวจะกินเลือดกินเนื้อ “จ๋า… ” ไกรสรตอบเสียงหวาน “คุณลุงช่วยจูบหนูเหมือนอย่างเมื่อตอนเช้า… ได้ไหมคะ” สิ่งที่เพื่อนของลูกสาวร้องขอ ทำเอาหัวใจของไกรสรเต้นแรง แทนคำตอบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more