คุณหญิงมองหน้าลูกชายตัวดีด้วยความสงสัยเกิดขึ้นบนสีหน้านี่มันรักเมียหรือหาเรื่องให้เมียกันแน่ “อย่าเลยจ้ะหนูบุษแค่วันแรกของการมาเป็นสะใภ้ของอัครเดชโภคินก็จะถูกสามีใช้ให้ทำนั่นทำนี่แล้ว ไม่ต้องหรอกให้แม่ครัวเขาทำอาหารง่าย ๆ ขึ้นมาตั้งโต๊ะก็แล้วกัน”
ท่านนายพลที่นั่งจิบชาอย่างใจเย็นก็เห็นดีด้วยกับศรีภรรยา “นั่นสิพ่อก็ว่าอย่างนั้น ตาพีเมื่อคืนก็เพิ่งผ่านการแต่งงานมาหมาด ๆ หนูบุษคงยังเหนื่อยอยู่” เมื่อท่านนายพลคิดว่าคำพูดของท่านมันชวนให้คิดไปถึงอย่างอื่นด้วย “พ่อหมายความว่างานเลี้ยงเมื่อคืนก็ดึกมากแล้วเหนื่อยมาทั้งวันเช้านี้ยังจะใช้หนูบุษทำอาหารอีกเหรอ”
ไม่รู้แม่บุษบาบัณนี่มีดีตรงไหน สำหรับเขาเธอคงมีดีตรงความเงียบล่ะมั้ง แต่แล้วบุษบาบัณกลับลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างสุภาพ
“อาหารเช้าเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้บุษไม่เหนื่อยเลยค่ะและยินดีที่จะทำอาหารเช้าให้ทุกคนทานหากฝีมือของบุษพอจะทำให้ทุกคนทานได้” เธอพูดอ
