“จริงสิครับผมก็ลืมไปสนิท” ชลลัมพีไหวไหล่ “มัวแต่คุยอยู่ได้ ป่านนี้คุณพ่อคอยแย่แล้วเช้านี้ตื่นเต้นมีสะใภ้ใหม่ร่วมโต๊ะอาหารคุณพ่อตื่นก่อนแม่อีกลงไปคอยที่โต๊ะทานข้าวแล้ว หนูบุษหิวไหมล่ะลูกเช้านี้แม่สั่งแม่ครัวให้เขาทำอาหารพิเศษให้หนูแล้วล่ะ” “อาหารพิเศษอะไรเหรอคะ” บุษบาบัณทำสีหน้างุนงง “เป๋าฮื้อน้ำแดงน่ะ บำรุงมาก ๆ แม่จะได้อุ้มหลานไว ๆ” บุษบาบัณหน้าแดงระเรื่อ คุณหญิงชลัมพรพูดจบแล้วก็เดินนำหน้าไปก่อน แต่แล้วคุณหญิงชลัมพรก็หันกลับมาเมื่อได้ยินลูกชายหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นรับและเผลอพูดชื่อริต้า “ฮัลโหลเดี๋ยวผมโทรกลับนะริต้า” คุณหญิงชลัมพรกระแอมกระไอแล้วหันมาส่งค้อนวงโตให้ลูกชาย “เขาแต่งงานเป็นคู่ผัวตัวเมียกันแล้ว นังพวกเห็บปลาวาฬยังไม่เลิกโทรจิกโทรตามอีกเหรอนี่” เพราะริต้าเป็นบ้านเล็กของท่านรัฐมนตรีสามีเพื่อนคุณหญิงชลัมพรนางจึงไม่ชอบริต้ามากกว่าใคร ๆ เสียงนั้นดังเข้าไปในโทรศัพท์และริต้าเอ