“ไม่ต้องกลัวผมมีเส้นทางลัด” ชลลัมพีไหวไหล่และเดินไปที่ประตูเตรียมตัวจะกระโดดหนีเจ้าสาวในคืนวันเข้าหอแต่แล้วใบหน้าหล่อคม คิ้วเข้มหน้าเป็นปื้นขมวดเข้าหากัน
“เกิดอะไรขึ้น!”
“มีอะไรหรือคะ” บุษบาบัณใช้มือยกกระโปรงตัวสวยที่ยาวกรอมพื้นและเดินไปดูที่ลูกบิดประตูแล้วก้มดูมือของเจ้าบ่าวที่พยายามเปิดประตูห้องแต่ไม่สำเร็จ
“ประตูเปิดไม่ได้ใครล็อกห้องเรา!”เขาหันหน้ามามองเธอ
“ใครจะทำแบบนั้นคะ” บุษบาบัณก็พยายามเปิดประตูแต่เปิดไม่ได้สุดท้ายได้แต่มองหน้าชลลัมพี
“จริงด้วยใครล็อกห้องจากด้านนอก”
ชลลัมพียิ้มแหยภายในใจมีบุคคลผู้น่าสงสัยอยู่แล้ว แต่ภายนอกกลับไหวไหล่และยิ้มยวนให้เจ้าสาวคนสวย
“ก็ไม่รู้สินะ แต่ว่าคืนนี้ผมคงจะต้องเข้าหอกับคุณจริง ๆ แล้วล่ะมั้งเหมือนใครบางคนจะเล่นตลกกับเรา”ใบหน้าของมารดาผุดขึ้นมาในสมองทันที
บุษบาบัณหน้าแดงเวลาแบบนี้เขายังอุตส่าห์ล้อเล่นกับเธออีก “ไม่นะคุณบอกฉันเองว่าฉันจะเป็นเจ
