“ไม่จริงหรอก ฉันไม่…” บุษบาบัณลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งพร้อมยกมือลูบไปที่ริมฝีปากและแก้มก็พบว่าปกติดีไม่รู้สึกว่าตัวเองนอนน้ำลายยืดน่าเกลียดแบบเขาว่า
“คุณหลอกฉัน”
ชลลัมพีหันหลังหนีเธอ “ก็ใช่น่ะสิ ผมหลอกคุณ ผมนอนไม่หลับเห็นคนนอนหลับเลยไม่สบายใจ เอาล่ะตอนนี้คุณตื่นแล้วผมง่วงพอดีราตรีสวัสดิ์”
จากนั้นเขาก็แกล้งพลิกตัวไปอีกทาง หลับตานิ่งไม่หันไปมองเธออีกแต่ความจริงยังไม่หลับ แต่บุษบาบัณนึกอยากเอาหมอนฟาดเขานักแต่มันคงไม่เหมาะได้แต่ลอบถอนใจและบ่นเบา ๆ ก่อนล้มตัวลงนอน
“คนแบบนี้ก็มีด้วย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร่างบางของหญิงสาวผู้สวมชุดเดรสสั้นสีชมพูเนื้อผ้าดีเผยผิวขาวอมชมพูบุคลิกอ่อนหวานนั่งลงบนโซฟากำมะหยี่สี่ม่วงหรูหรา พลอยชมพูนั่งนิ่งอยู่ในห้องพักหรูของคอนโดริมน้ำและเหม่อมองออกไปที่ประตูกระจกบานใหญ่ที่มองเห็นเวิ้งน้ำเจ้าพระยาเธอปล่อยให้น้ำตาไหลเอ่อล้นออกมาเป
