บทที่ 14
Statice
ดอกสแตติสโร มีความหมายว่า ความรู้สึกดี ๆ ที่คงอยู่ตลอดไป
"ปล่อยมือได้แล้วค่ะ"
หลังจากที่เดินเล่นกันอยู่นานสองนานจนแสงสีส้มจากดวงอาทิตย์หายลับไปกับขอบฟ้า ความมืดมิดสีดำสนิทค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาแทนที่ และแสงสีนวลจากไฟก็เป็นตัวช่วยในการให้แสงสว่างยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี
ทั้งคู่ยังจับมือกันไม่ปล่อย จนถึงตอนนี้ที่เดินมาถึงรถยนต์ของอคิราห์ และเจ้าของของมันก็เป็นฝ่ายเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้กับบริมาส แต่มือที่จับกันก็ยังไม่ปล่อย จนร่างเล็กต้องเป็นฝ่ายท้วงติงขึ้นมา
"ลืมไปเลย"
บริมาสรู้ดีว่าเขาแกล้ง เพราะสังเกตเอาจากรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเขา คงจะมีความสุขมากเลยสินะ มีความสุขจนบริมาสชักจะหมั่นไส้เสียแล้วสิ
"รู้ทันค่ะ"
ร่างเล็กแกล้งส่งสายตาไปค้อนเขา
