“ เอ่อ.. พอดีว่าข้าตกน้ำน่ะค่ะ คุณชายใหญ่ก็เลยช่วยข้าเอาไว้ ” ฮุ่ยฟางรีบตะกุกตะกักตอบแต่คุณชายเล็ก ก็ยังคงสงสัยอยู่ดี
“ ตกน้ำงั้นหรือ ” เขาว่าพลางเลิกคิ้วขึ้น ผู้เป็นพี่ชายหัวเราะร่วน
“ ฮุ่ยฟาง เจ้าก็บอกคุณชายเล็กไปตรง ๆ เลยก็ได้ว่าข้าผลักเจ้าตกน้ำเอง ไม่ต้องแก้ตัวให้ข้าหรอก ”
“ อ้าว เหตุใดท่านพี่จึงทำเช่นนั้น เป็นจริงเช่นนั้นหรือฮุ่ยฟาง ” คุณชายเล็กว่า นางก้มหน้ามองผืนน้ำไม่กล้าสบตาใครทั้งสิ้น
“ คะ.. คือว่า คุณชายใหญ่หมายจะหัดให้ข้าว่ายน้ำเจ้าค่ะก็เลยผลักข้าตกน้ำ แต่ข้าขลาดกลัวยิ่งนัก ก็เลย.. ”
“ ก็เลยไม่พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาแต่จะจมลงสู่ผืนน้ำแทน ” คุณชายใหญ่ต่อให้เสร็จสรรพนั่นทำให้คุณชายเล็กขำพรืดออกมา
“ โธ่เอ๋ย พี่ใหญ่ไม่น่าทำเช่นนี้เลย มันใช่ว่าจะใช้ได้กับทุกคนเสมอไปนี่นา ”
“ อย่างน้อยมันก็ใช้ได้กับข้าที่โดนท่านอ
