EPISODE 2 เอวา
1317 คำ
Z - GROUP
ฉันกำลังนั่งตัวตรงสัมภาษณ์งานอย่างใจจดใจจ่อ เเต่ละคนรอบข้างฉันมีเเต่คนที่เรียนจบนอกกันมาทั้งนั้นเลย เเถมพวกเธอทั้งสวยเเล้วก็ยังดูมีความมั่นใจอีกด้วย
ฉันจะเอาอะไรไปสู้พวกเธอกัน..
"ความสามารถพิเศษของเธอล่ะ" ผู้หญิงตรงหน้าถามคนข้างๆ ฉัน เรานั่งเรียงกันสามคน เป็นการสัมภาษณ์ที่ฉันอึดอัดมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา
"ฉันพูดได้ 4 ภาษาค่ะ ไทย ญี่ปุ่น อังกฤษเเละฝรั่งเศสค่ะ"เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ เเต่ฉันยิ่งไหล่ตกมากเท่านั้น เพราะไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปไฟ้ว์ด้วยเลย
"เเล้วเธอล่ะมีความสามารถอะไร"เธอหันมาถามฉัน เเล้วทีนี้จะตอบว่าอะไร ในเมื่อฉันอ่อนภาษา เเล้วก็เงอะงะขนาดนี้
ฉันมันไม่ได้เรื่องเลย..
"เอ่อ.. ฉัน... ฉันพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยค่ะ"ฉันตอบกลับยิ้มๆ ก่อนจะบีบมือตัวเองเเน่น
"เเล้วจบจากที่ไหน"
ฉันกลืนน้ำลายลงคอตอนที่เธอถาม สายตาของเธอกำลังจ้องมาที่ฉัน เป็นความกดดันอย่างมากสำหรับคนอย่างเอวา
ฉันกลัว..
"จาก ซีเอไนน์ค่ะ"
"ซีเอไนน์? "เธอเลิกคิ้วถาม ทำเเบบนี้ฉันจะยิ่งใจเเป้วเข้าไปใหญ่ ผู้ชายคนเมื่อวานเขาหายไปไหนเเล้ว คนที่บอกจะช่วยฉันไง..
"ค่ะ"ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
"เธออ่อนภาษา ไม่มีประสบการณ์อย่างอื่นเลย เเบบนี้จะมาทำงานได้เหรอ"
เป็นคำถามที่ฉันคาดไว้อยู่เเล้วว่าจะได้ยินจากปากเธอ เพียงเเค่ฉันไม่คิดว่ามันจะทำให้ตัวเองรู้สึกไร้ค่าขนาดนี้ ฉันว่าตอนเรียนฉันก็พยายามมากพอเเล้วนะ เเต่มันคงยังไม่ดีพอที่จะเข้าทำงานในบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้
ฉันก็เเค่... ก็เเค่... คนธรรมดา
"ค่ะ ฉันมั่นใจว่าทำได้เเน่นอน" เพียงเพราะฉันใช้เวลาส่วนใหญ่กับงานพาร์ทไทม์ เวลาส่วนใหญ่ที่หาเงินส่งตัวเองเรียน ฉันเลยไม่มีเวลาทำอย่างอื่นไง ไม่มีเวลาเเม้เเต่จะคิดเรื่องอนาคตด้วยซ้ำ
ความผิดของฉันเอง..
"คุณอร"
ฉันหันไปมองผู้ชายร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด ทำไมเขาถึงชอบขมวดเรียวคิ้วเเบบนั้นจังเลยนะ เขาคงเป็นคนที่จริงจังกับทุกอย่างน่าดู
"สวัสดีค่ะคุณเซน"
"เธอคนนั้นเป็นของผม ผมจะสัมภาษณ์เธอเอง"เขาพูดพลางชี้มาที่ฉัน ผู้สัมภาษณ์ท่านอื่นต่างก็ซุบซิบเหมือนจะไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฉันก็เลยมองหน้าเขาเเล้วเลิกคิ้วถาม
"คะ? " คุณอรคนที่สัมภาษณ์ฉันถามเขา
"ผมบอกว่าผมจะสัมภาษณ์เธอเอง"เขาตอบกลับเสียงเเข็ง ก่อนจะชี้ไปที่นาฬิกาเรือนละหลายตังค์ที่ข้อมือของตัวเอง ทำเอาเธอรีบพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว
"ค่ะ ได้ค่ะ"
"ตามฉันมา"
ฉันลุกขึ้นก่อนจะโค้งศรีษะให้คุณอร เเล้วก็ผู้หญิงอีกสองคนที่นั่งข้างๆ ฉัน ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าเดินตามเขา เจ้าตัวเดินเร็วอย่างกับวิ่ง ฉันจะไปเดินตามทันได้ยังไงกัน
"ฉันจะสอนงานให้เธอเเค่หนึ่งเดือน หลังจากนั้นหวังว่าเธอจะเรียนรู้ได้เอง"
"คะ? "
"ฉันเข้าทำงานตอนเจ็ดโมง ตารางการประชุมของฉันอยู่บนโต๊ะของเธอ โทรศัพท์เครื่องนั้นมีทุกเบอร์ติดต่อลูกค้าเเล้วก็เบอร์ฉัน..
"ค่ะ ได้เลยค่ะ"
"ทุกเช้าฉันจะดื่มกาเเฟกับขนมปังร้านตรงข้ามนั่น อ้อ เเล้วเวลานั่งอยู่ในห้องเธอห้ามส่งเสียงรบกวนฉันเพราะฉันต้องมีสมาธิในการทำงาน บอกกับฉันสิว่าเธอจะเต็มที่กับงานเหมือนกับโอกาสที่ฉันมอบให้เธอ"
"ค่ะ ฉันจะทำงานอย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"ฉันพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะยกมือขอบคุณเขาจากใจจริง
"จริงสิ ฉันเซน.. โทษทีที่ไม่ได้เเนะนำตัวอย่างเป็นทางการ"
"ฉันเอวาค่ะ สรุปคุณรับฉันเข้าทำงานเเล้วใช่ไหมคะ"
"ใช่"
ฉันฉีกยิ้มกว้างจนเขามองมานิ่งๆ เเล้วกระตุกยิ้มมุมปากใส่ เป็นการยิ้มครั้งเเรกที่เเม้จะยิ้มเเค่มุมปากเเต่เขาก็ดูจริงใจดีนะ
เขาไม่เหมือนผู้ชายที่ฉันเคยเจอมาก่อนเลย..
"เธอเรียกฉันพี่เซนก็ได้.."
"ค่ะ ...พี่เซน"
"อืม เริ่มงานกันเลย"
---------------------------
"กาเเฟค่ะพี่เซน" ฉันเสิร์ฟกาเเฟกับขนมปังร้านตรงข้ามบริษัทตามที่เขาบอกทุกประการ เเละในทุกเช้าเขาก็กินเเบบนี้บ่อยมากด้วย
"วันนี้มีประชุมกี่โมง"เขาถามเเต่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน
"ตอนบ่ายสองโมงค่ะ"ฉันตอบกลับอย่างรวดเร็ว
"โอเค ไปทำงานของเธอได้"
"ค่ะ.."
---------------------------
"เอวาคืนนี้มีงานค้างเธอไปนอนค้างที่ห้องฉันก็เเล้วกัน"เขาพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน สายตาไม่ได้ละจากหน้าจอคอมเลยเเม้เเต่เสี้ยววินาทีเดียว ฉันไม่เเปลกใจเลยว่าทำไมผู้ชายอย่างพี่เซนถึงประสบความสำเร็จมากขนาดนี้
สักวันฉันก็อยากจะประสบความสำเร็จกับคนอื่นเขาบ้าง...
"ได้ค่ะ"ฉันตอบกลับเเล้วก้มศรีษะเล็กน้อย
"ยี่สิบนาทีสำหรับการเก็บกระเป๋า นี่กุญเเจรถฉันขับเองได้ใช่ไหม" พี่เซนโยนกุญเเจคันละเกือบสิบล้านมาให้ฉัน เเละเเน่นอนว่ารถของเขาเจ้าตัวก็สอนให้ฉันขับมาเเล้วด้วย
"ค่ะ ได้ค่ะ"
"ดี ระวังด้วยล่ะ"
"คะ? " ฉันชะงักฝีเท้าก่อนจะหันไปมองเขาเเล้วเลิกคิ้วใส่
"ชีวิตเธอสำคัญกว่า"
---------------------------
ปัจจุบัน
Z - GROUP
ชีวิตฉันเปลี่ยนเเปลงไปมากหลังจากเจอพี่เซนตอนนี้ก็เกือบจะสองปีที่ฉันทำงานให้เขา ภาพความทรงจำเกี่ยวกับเขามันเต็มหัวฉันไปหมด ฉันใช้เวลาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่กับงานเเล้วก็กับเขา หมายถึงที่บริษัทน่ะนะ... เพราะเงินที่ฉันต้องการมันมากเหลือเกิน
ไม่เเน่ฉันอาจตายก่อนหามันครบก็ได้..
"เเว่นตากรองเเสงค่ะพี่เซน การจ้องคอมนานๆ อาจจะทำให้เสียสุขภาพสายตาได้นะคะ"ฉันพูดพลางวางเเว่นกรองเเสงให้เขา เขาชอบใส่เเล้วก็วางลืมไว้ตรงนู้นที ตรงนี้ทีตลอดเลย
"ขอบใจ"
"ค่ะ วันนี้มีนัดทานอาหารเย็นกับคุณหญิงลลินด้วยนะคะ"ฉันบอกเสียงค่อย
ใช่เเล้วล่ะ การที่เขาเพอร์เฟคขนาดนี้ เขาย่อมมีสาวเข้ามาพัวผันอย่างมากมาย มีคนที่ร่ำรวยหลายคนนัดเจอเขาเพราะอยากให้เขารู้จักกับลูกสาวตัวเอง ..ที่ฉันรู้เพราะเขาให้ฉันตามเขาไปทุกที่ รู้เกี่ยวกับตัวเองทุกระเบียบนิ้ว
บางอย่างมันก็เจ็บปวด เเต่ฉันก็ต้องอดทน...
"อ่อ"
"ขอตัวนะคะ"
"อืม"
ฉันกลับมานั่งที่ตัวเองเงียบๆ ก่อนจะเปิดเอกสารเเล้วไล่อ่านมันทีละบรรทัดอย่างรวดเร็ว เเต่สายตามันกลับพยายามโฟกัสที่พี่เซนอย่างเดียวเลย
ทุกวัน ทุกเดือนฉันก็มองเขาอยู่ในมุมเดิมๆ ...เห็นเขาเดินกับผู้หญิงอื่นพูดคุยกับอย่างสนิทสนมเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่ได้เป็นเเฟนนี่ถูกไหม เขาก็เเค่ทำตามคำสั่งของพ่อเเม่ตัวเอง
"ถ้าอ่านเอกสารไม่ครบ คืนนี้เธอได้นอนห้องฉันนะเอวา"เขาว่าเสียงดุๆ เเต่ฉันกลับยิ้มออกมาน้อยๆ จะผิดไหมถ้าฉันอยากจะใกล้ชิดเขา อยากจะดูเเลเขาทุกเวลา
เเล้วมันจะผิดไหมถ้าฉันอยากจะอ่านเอกสารพวกนี้ไม่ครบ... >
- ผู้เขียน
