ทางด้านสิริวิมลกำลังเดินไปเดินมาด้วยความรำคาญใจหลังจากรู้ว่าอดีตสามีมานั่งรอเธออยู่ใต้คอนโด เขาบอกว่าตราบใดที่เธอไม่ลงไปเจอ เขาก็จะไม่ไปไหนจะปักหลักนั่งอยู่ตรงนั้น เธออยากจะบ้าทำไมชีวิตต้องมาเจอเจ้ากรรมนายเวรในรูปแบบของผู้ชายด้วย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“เวรกรรมอะไรของกูเนี่ย หรือจะโทรหาคุณดัสตินให้มาช่วย หรือไม่โทรดี จะเอายังไง คิดสิคิด เออโทรก็โทร” หญิงสาวคุยกับตัวเองก่อนจะต่อสายหาชายหนุ่มที่กำลังทำงานจนหัวหมุน
ถึงแม้เขาจะยุ่งมากขนาดไหน เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นของสิริวิมลก็รีบรับสายทันที
“สวัสดีครับคุณมินนี่” เสียงทุ้มนุ่มละมุนเอ่ยทักทาย ใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอย่างไม่รู้ตัว แสงเพชรเอนตัวพิงเก้าอี้นั่งอยู่ในท่าสบายๆ เพื่อคุยกับคนในสายที่กำลังทำหน้ามุ่ย
“สวัสดีค่ะคุณดัสตินขา”
“คุณโทรมาหาผมแบบนี้มีอะไรครับ”
“มินนี่โทรมาขอความช่วยเหลือค่ะ”
“เรื่องอะไร หรือว่าคุณอยากให้ผมไปช่วยขนของ”
