บทที่ 17 มีตัวตนไหม
วันต่อมา...
ถูกปลุกตั้งแต่รุ่งสางเพื่อมาช่วยทำแกง ทำขนม กลายเป็นแม่ผีเรือนหนึ่งวัน อุ้ย แม่ศรีเรือน เข้าครัวในรอบปี เพื่อเป็นลูกมือของท่านแม่
“ เดี๋ยวนี้ไปกินเหล้าอีกไหม ”
“ ไม่แล้วค่ะ ”
“ ทำไม หายเฮิร์ทแล้วเหรอ? ”
“ เปล่าค่ะ ไม่มีเงินต่างหากล่ะ ”
“ ชิ สมน้ำหน้า อายุปูนนี้แล้วเงินเก็บแทบไม่มี มัวแต่เอาเวลาไปเที่ยว ไปกินเหล้า นังเมรีขี้เมา ”
“ โธ่แม่ หยุดแขวะบ้างเหอะ หนูเลิกเหล้ามาหลายเดือนแล้วนะ ”
“ เลิกขาดไหมล่ะ ”
“ ไม่นะ ถ้ามีงานสังสรรค์ก็จะกินอีก ”
“ หน็อยนังลูกคนนี้ แกคิดว่ามันดีต่อตับแกไหมฮะ ”
“ แล้วทีพ่อกิน แม่ไม่เห็นจะพูดว่าอะไรแบบนี้บ้าง ”
“ แกรู้ได้ไง ฉันสวดพ่อแกทุกวัน ”
“ ไม่เห็นจะได้ยิน ”
“ เรื่องอะไรจะด่าให้คนอื่นได้ยินล่ะ นังลูกคนนี้ ”
“ แม่รักพ่อไง เลยไม่กล้าด่า ”
“ ฉันก็รักทุกคนนั้นแหละ ”
“ แต่หนูกับแมน เหมือนจะเป็นหมาหัวเน่านะ แม่รั
